เธอเกิดมาพร้อมกับเสียงเพลงที่บรรเลงอยู่ในหัวของเธอ มันมอบสิ่งพิเศษให้แก่เธอ มันช่วยรักษาความเจ็บป่วย มันรักษารอยแผล มันทำให้เธองดงามอย่างไม่มีวันแก่ และมันทำให้เธอเป็นอมตะ..

แต่ทว่ามันมีข้อเสีย ...

เธอจะลืมทำนองเพลงนั้นเมื่อสมองของเธอกำลังจะสั่งการให้บรรเลงเพลงนั้นผ่านเครื่องดนตรี

เธอจะเป็นใบ้ทันทีเมื่อเธอต้องการจะฮัมหรือร้องเพลงนั้น

เธอจะแสบแก้วหูราวกับได้ยินเสียงช้อนส้อมขูดกับจานสังกะสีเมื่อเธอต้องการจะเขียนเพลงนั้นลงบนแผ่นกระดาษ และ เธอจะได้ยินเสียงเพลงนั้นตลอดเวลา..

.

.

และแล้วเวลาก็ล่วงเลยไป จนเมื่อเธออายุครบ 100 ปี.. "ฉันไม่อยากจะทนแล้ว" เธอพูด

........