เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Life journeyipae.
เจริญกรุง - เอเชียทีค
  • พี่ชาติ สุชาติเคยบอกว่า การเดินทางของฉันและเธอคือการเรียนรู้

    แต่สำหรับเรา มีบางเส้นทาง ที่ต่อให้เดินทางกี่ทีต่อกี่ที ก็ไม่เกิดการเรียนรู้ซักที

    คือเรื่องมันเกิดจาก ร้านที่ทำงานอยู่สาขาตลาดรถไฟมันต้องปิดไง
    แล้วทีนี้พนักงานตัวอ้วนๆอย่างเราก็ต้องย้ายไปทำอีกสาขา
    ซึ่งมันคือสาขาเอเชียทีค ซึ่งนี่ก็ไม่เคยไปเลย เพราะไกลมากกกก

    คำแนะนำสั้นๆจากเจ้านายคือ
    "ใต้ดินต่อบนฟ้าแล้วนั่งเรือมานะ"

    แต่นี่ด้วยความงกไง งกค่าบีทีเอสมาก
    โดยไม่สำเหนียกตัวเองด้วยซ้ำว่าไปไม่เป็น
    บวกกับความอยากนั่งรถเมล์ไปทำงานแบบชิคๆเก๋ๆ

    เท่านั้นแหละก็จัดการหาเส้นทาง บวกกับถามพี่ที่ทำสาขานั้น ว่ามันมีรถเมล์ไปมั้ย
    พอได้คำตอบแล้วก็จัดแจงออกก่อนเวลา เข้างานบ่ายสามออกเที่ยงอ่ะคิดดู

    ทีนี้ก็มาตามทางเรื่อยๆใช่มะ แบบจากหัวลำโพงก็เดินตามแมปมาพักนึง
    แล้วในแมปบอกเดินนิดเดียวจะมีป้ายรถเมล์ ขึ้นได้เลย
    นี่ก็เดินไง เดิน เดินจนเสื้อเปียกอ่ะ เงยหน้าอีกที

    "เจริญกรุง 22" ในใจคิด ชิบหาย กูหลงแน่ๆ..

    ท้าวความถึงแถวเจริญกรุงในหัวเราคือ ย่านที่เป็นตลาดๆๆ
    คือในหัวมีแค่นั้นเพราะเคยไปทำสารคดีมาครั้งนึง
    แล้วก็จำได้ว่าตอนนั้นก็หลง....

    เมื่อรู้ตัวว่าหลง ทีนี้คือก็โทรหาเพื่อนที่คิดว่าอยู่แถวนี้ไง สรุปโทรไป
    "กูสอนอยู่.." เสียงเย็นมาก แต่เพื่อนก็ใจดีนะ ให้แม่เด็กที่สอนคุยกับเราแทน
    จนพอหาทางไปต่อได้ นี่คือความใจดีอย่างแรก
    ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยฮะ

    ตัดมาตรงหาทางต่อรถเมล์ได้อีกครั้ง
    คือพูดจริงๆนี่เป็นโรคกลัวการถามมาก
    แล้วกระเป๋ารถเมล์ไทยแลนด์นั้นก็ขึ้นชื่อเรื่องความดุ
    แต่สุดท้ายก็ต้องถามไง

    "ขอโทษนะคะ สายนี้ไปเอเชียทีครึเปล่าคะ?"

    ป้ามองหน้า

    มองหน้าป้า

    ป้ายิ้มแล้วบอกว่าหลงทางใช่มั้ย ปกติมันต้องคิดสองต่อ ป้าคิดแค่ต่อเดียวละกัน
    นี่ยิ้ม ลืมเรื่องที่ถูกหวยแดกเมื่อวานไปจนหมดสิ้น

    สรุปถึงเอเชียทีคโดยสวัสดิภาพบ่ายสองครึ่ง รอเข้างานสามโมง

    โทรศัพท์เข้า...

    "พี่ลืมบอก เข้าสี่โมงก็ได้นะวันนี้"

    ....
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in