ฉันเคยคิดคนๆนึงจะต้องเยือกเย็นขนาดไหน ถึงจะปล่อยวางเรื่องของคนที่เราเคยรักได้ ฉันได้แต่นั่งคิดวนไปวนมาอ่านบทความมากมาย วิธีการต่างๆ บ้างก็บอกให้ลบทุกอย่างทิ้งไม่ใส่ใจ เอาเวลาไปทำอย่างอื่น แต่จริงๆฉันก็คิดได้นะ แต่ทำได้ไหมนั้นคืออีกเรื่อง มีเพื่อนคนนึงเคยโพสต์ข้อความไว้ว่า "เรามักมีคนที่เราแคร์มากกว่าใครและคนที่แคร์เรามากกว่าใคร ซึ่งทั้ง 2 คนมักเป็นคนละคน คนที่แคร์เราเขาจะรอเราได้เสมอ ส่วนอีกคนเขาทำให้เรากลายเป็นคนรอเก่งไปสะงั้น" อ่านจบเราจดใส่สมุดไว้เลย บทความนี้ทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างเลย เราเคยพูดว่าอยากให้เธอเข้ามามีส่วนในทุกๆเหตุการณ์ในชีวิตเรา โดยที่เราไม่เคยถามเธอเลยว่าเธอต้องการมันไหม ดูเราเป็นคนเห็นแก่ตัวไปหน่อยอะนะ  แต่ถ้าเธอได้รักใครมากๆ เธออาจจะเป็นแบบเราก็ได้นะ เราอยากให้เธอรู้เอาไว้ว่าทุกๆคำพูดที่เราพูดกับเธอมันออกมาจากใจเราจริงๆ ไม่ต้องการพูดให้เธอกลับมา หรือให้เธอสงสาร แต่วันนี้เราคงต้องปล่อยวางความรู้สึกตัวเองลง เก็บเอาความทรงจำดีๆเอาไว้ แต่ก็แปลกนะที่เวลาเราคิดถึงเรื่องของเธอทีไร เรารู้สึกหัวใจเราอบอุ่นทุกครั้งเลย ถึงมันจะแฝงไปด้วยความเจ็บปวดก็เถอะนะ