I HAVE TO ADMIT 

I MISS YOU SO MUCH 

THAT I DON'T KNOW WHAT TO DO 

BUT TO WRITE.

  

          ในหนึ่งชีวิต ต้องมีสักครั้ง ที่คิดถึงใครสักคนจนไม่รู้จะบรรยายออกมาเช่นไร

          ใช่แล้ว. It's happening to me.

          เป็นเวลานานกว่า 1 เดือน (เรียกว่านานได้ในกรณีนี้) 

          ที่ฉันไม่ได้เจอหน้าเขา และเราไม่ได้พูดคุยกัน

          เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานับเป็นโชคดีที่ฉันบังเอิญ (ผสมความตั้งใจกึ่งหนึ่ง) 

          ได้เจอกับเขา และเราสบตากันเป็นระยะเวลาทั้งสิ้น 

                            1 วินาที

          ความโชคร้ายที่ฉันต้องคุยโทรศัพท์อย่างกะทันหัน 

          ทำให้เขาหายไปก่อนที่ฉันจะได้แสดงความคิดถึงออกไป

          เรื่องราวมากมาย คำพูดนับล้าน และสายตานับร้อยที่อยากมอบให้          

          แต่กลับไม่สามารถสื่อสารออกไปได้สักอย่าง 

          1 วินาทีนั้นกลายเป็นช่วงเวลาที่นานที่สุดในความทรงจำ 

          สายตาที่ไม่อาจตีความหมายได้ กลับมีความหมายขึ้นมาอย่างประหลาด

         จะเป็นฉันคนเดียวไหมนะที่เฝ้านึกถึงแววตานั้นอยู่คนเดียวตลอดมา 

         จะเป็นฉันคนเดียวไหมนะที่เฝ้าคิดถึงเขาอยู่คนเดียวตลอดมา 

         ฉันต้องยอมรับว่าฉันคิดถึงเขามากเสียจน

         ต้องมาเขียนระบายไว้ในที่นี้ 

                      โดยไม่เคยหวังให้เขามาค้นเจอ