Song ; ยังยินดี..ครับเพื่อน – U.H.T
นิติ = จงอิน
ติ่มซำ = คยองซู
.
.
‘โซเชี่ยวถล่มเละ! นักแสดงอักษรย่อ ต. คีพลุคเงียบแต่ฟาดไฮโซเพียบ! เห็นหน้าใส ๆ แต่อะรึฮ์ อะรึฮ์ อะหรือว่าแอ๊บแXดเอ่ย?’
‘ฮือฮา! ดาวค้างฟ้า ต. พัวพันสองพี่น้องทายาทหมื่นล้าน ลั่นเลือกไม่ได้ ชาวเน็ตถึงกับเคืองสุดชีวิต ละแมะ ละแมะ ละไม่บอกว่าควบทั้งพี่ทั้งน้อง!’
‘หนุ่ม ต. ปฏิเสธเสียงสนั่น ไม่เคยอยากให้ครอบครัวใครร้าวฉาน ยืนยันความสัมพันธ์กับนักธุรกิจสุดฮอตเป็นแค่พี่น้อง ไม่เคยคิดแย่งสามีใคร ฉันหวงฉันมาทวงของฉันคือ ฉันไม่เคยแย่งของคนอื่น!’
‘พระเอกคนดัง ต. ลั่นไม่เคยย่องเบาขึ้นคอนโดใครเพราะไม่ใช่สิบแปดมงกุฎ ประกาศพักงานในวงการบันเทิงอย่างไม่ได้นัดหมาย เพราะถ้านัดหมาย หมายมันก็จะมา!’
“เป็นอะไรคะ ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด”
“สื่อสมัยนี้ไม่ค่อยมีจรรยาบรรณเลยครับ พาดหัวข่าวแบบ.. เรื่องไหนจริงไม่จริงไม่รู้แต่ขอลงไว้ก่อน” นิติ..ชายหนุ่มผิวแทนเจ้าของรูปร่างสูงใหญ่วัยใกล้สามสิบเอ่ยอย่างไม่ชอบใจขณะไล่สายตาเช็คข่าวในสมาร์ทโฟนพร้อมรับมื้อเช้าไปด้วย
“ร้อยวันพันปีไม่เห็นสนใจข่าวบันเทิง อ๋า คนนี้พระเอกละครที่ติดูนี่ ว่าแต่ติดละครนะเดี๋ยวนี้”
“ตรงไหนครับแม่”
“ทุกตรงค่ะ เวลากินข้าวก็เปิดละครทิ้งไว้ ก่อนนอนก็เห็นดูตลอด รีรันอยู่เรื่องเดิม .. แปลกไปนะคะ เมื่อก่อนไม่เห็นสนใจ”
“นิดหน่อยเองครับ ไม่ได้ติดขนาดนั้น”
“ให้มันจริงเถอะค่ะ”
นิติคลายยิ้ม เขาไม่ได้ติดละครหรอก ก็แค่คิดถึงอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงก็เท่านั้น
“วันนี้ผมอาจกลับค่ำหน่อย ไม่ต้องรอทานข้าวนะครับ”
“ไปไหนคะ?”
“พี่ที่รู้จักขอเช่าบ้านตากอากาศครับ คงเห็นว่าที่นี่เป็นสถานที่ปิดเลยอาจจะปลอดคน ผมเลยเลี้ยงต้อนรับนิดหน่อย อยากให้ทางนั้นประทับใจ”
“เอ๊? ไหนว่าไม่เปิดบ้านให้คนอื่นเข้าไงคะ กี่เจ้า ๆ ที่ติดต่อเข้ามาถ่ายละครเอย ถ่ายแบบเอยติก็ปฏิเสธตลอด แต่ไหงคราวนี้ถึงยอม นึกครึ้มอกครึ้มใจอะไร”
“เศรษฐกิจแบบนี้ ไม่เลือกงานไม่ยากจนครับ” นิติหยักคิ้ว ก่อนจะตรงหอมแก้มผู้เป็นแม่เป็นเชิงลา “ไปนะครับ รักแม่ที่สุดในโลกนะ”
“ค่ะ อยากหักโหมมากนะ เป็นห่วง”
“ครับผม”
นิติยังคงทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนทุก ๆ วัน บนพื้นที่กว่าหลายร้อยไร่ในอำเภอปากช่อง,นครราชสีมา ครอบคลุมอุตสาหกรรมปศุสัตว์ ฟาร์มโคนม โรงงานแปรรูปผลิตภัณฑ์และเดิมทีบริเวณอีกฟากของตัวไร่เป็นโซนบ้านพักตากอากาศหลายหลัง แต่พอพ่อของเขาวางมือ พื้นที่ตรงนั้นก็ร้างลาตามไปด้วย นิติไม่ได้สานต่อเพราะเขาหวงพื้นที่ส่วนตัวยิ่งกว่าอะไร แต่กับคนที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้านี้ เขายอม..
ทั้งหมดล้วนแต่อยู่ในความรับผิดชอบของเขาที่ยอมรับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อหลังจากตัดสินใจหันหลังให้ความผิดหวัง (?) แล้วกลับมาทำใจและเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทิ้งความชอกช้ำใจทุกอย่างให้เป็นแค่อดีต
ถึงแม้เวลาจะผ่านมา 8 ปีแล้ว แต่ไอ้ความรู้สึกช้ำ ๆ ตอนนั้นก็ยังอยู่กับเขาไม่เคยเลือนหายไปไหน บาดแผลครั้งนี้ยังสด สดยิ่งกว่าปลาในตลาดเช้าเสียอีก
“คุณติครับคุณติ คุณเอ๋มาถึงแล้วครับ”
ชายหนุ่มที่ทำงานทุกอย่างในฟาร์มตั้งแต่สากกระบือยันเรือรบเพราะไม่อยากว่างให้ใจฟุ้งซ่านคิดถึงใครบางคนชะงักนิดหน่อย ก่อนจะผละมือจากเต้านมแม่วัวที่เขากำลังบีบคั้นอยู่ นิติหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง กระชับหมวกปีกกว้างแล้วก้าวเท้าภายใต้บูทเดินออกไปนอกตัวอาคารโปร่งลม
“ขอบใจมากลุงเด่น ฝากจัดการต่อให้ที ผมจะไปต้อนรับแขกซะหน่อย”
ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้ท่าทีเงียบขรึมมีเหงื่อซึมผุดพรายตามไรผมด้วยอารามตื่นเต้น (?)
และในวินาทีที่สายตาสบเข้ากับดวงตากลมโตคู่นั้น นิติเหมือนได้วาร์ปกลับไปยังตอนนั้นอีกครั้ง ตอนที่เขาเสียหลักสะดุดหลุมรักตกลงไปไม่เป็นท่า..
“ติ นี่คุณติ่มซำค่า”
“ครับ สวัสดี”
“น้องติ่ม นี่นายติ .. เป็นเจ้าของที่นี่ค้าา”
“…”
“น้องติ่มไม่ต้องเป็นห่วงคร่า นายติเนี่ยเป็นรุ่นน้องของเจ๊เอง ไว้ใจได้ รับรองที่นี่ปลอดภัยล้านเปอร์เซ็น คนนอกเข้าไม่ได้แน่นอน”
นิติพิจราณาเสี้ยวหน้าน่ารักของคนที่ไม่ได้เจอนานเกือบชาติเศษ ติ่มซำไม่เปลี่ยนไปเลย ตาโต ๆ ปลายจมูกรั้นจองหองถือดี ริมฝีปากอิ่มสีสดรูปหัวใจที่น่า.. นั่นอีก หากจะมีอะไรซักอย่างที่เปลี่ยนไป ก็น่าจะเป็นความรู้สึกของเจ้าตัวนั้นแหล่ะ
“ไม่คิดจะทักทายกันหน่อยเหรอครับ? คุณติ่มซำ”
“…”
“เงียบ สงสัยหัวเทียนบอด”
“ติ!”
“อ่า รู้จักกันหรือคะ?” เอ๋ที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวของติ่มซำมองตามสายตาของคนสองคนแล้วเกิดอาการเลิ่กลั่ก
“โธ่พี่เอ๋ ไม่มีใครไม่รู้จักดาวค้างฟ้าอย่างคุณคุณติ่มซำหรอก”
“พี่เอ๋ ติ่มอยากมาพักใจ ที่นี่บรรรยากาศแย่ คนก็แย่ เปลี่ยนที่ใหม่เลยครับ” ติ่มซำว่า ก่อนจะวาดเรียวแขนกอดอกเป็นอันจบบทสนทนา
“แต่นี่ก็เย็นมากแล้วนะคะน้องติ่ม และที่นี่ก็ปลอดภัยจากนักข่าวมากจริง ๆ ค่า”
“แต่พี่เอ๋—”
“งี้อ่ะครับคนเรา ไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่หรอก”
“ติ!”
“ครับ?” ตาคู่คมมองติ่มซำที่จ้องตากลับอย่างไม่ยอมแพ้เหมือนกัน แล้วก็เป็นคนตัวเล็กนั่นแหล่ะที่ยอมแพ้กระฟัดกระเฟียดบอกพี่เอ๋น้ำเสียงแกมประชด
“ติ่มอยู่นี่ก็ได้พี่เอ๋”
“ก็แค่นี้แหล่ะ ทำยุ่งยากไปได้ เชิญ” นิติเดินนำไปยังบ้านพักหลังงามที่อยู่ไม่ห่างจากจุดนี้นัก แล้วคนตัวเล็กก็เดินแซงไปเลย ลักษณะเหมือนโกรธเคืองกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน เอาจริง คนโกรธควรเป็นเขามากกว่าไม่ใช่เหรอวะ?
คล้อยหลังติ่มซำเข้าห้องส่วนตัวแล้ว พี่เอ๋เขยิบเข้าใกล้นิติแล้วกระซิบกระซาบถาม
“ติ แกรู้จักน้องติ่มของฉันด้วยอ่อ?”
“รู้จักสิ ก็ดารานี่ ผมชอบดูละครที่เขาเล่นนะ ดูแม่งทั้งวันทั้งคืนอะ”
“ฉันหมายถึงแกรู้จักเป็นการส่วนตัวอ่อ เป็นเพื่อนกันอ่อ”
“ไม่ใช่เพื่อนว่ะ”
“ติ! ยังไงติ! เคยมีซัมติงกันอ่อ เคยเป็นแฟน?” พี่เอ๋ทำหน้าตื่น
นิติหยักไหล่ ก่อนจะตอบตามความเป็นจริง “ก็ไม่ใช่แฟนเหมือนกัน”
/
“คิ้วชนกันแล้วค่ะ งานเลี้ยงไม่เรียบร้อยเหรอหื้ม?”
เสียงทักทายดังขึ้นตอนเขาเปิดประตูบ้าน นิติหันไปยิ้มหวานให้
“เรียบร้อยดีครับ นึกว่าแม่นอนแล้วซะอีกครับ” ชายหนุ่มเดินไปทิ้งตัวลงนั่งข้างเธอที่กำลังดูละคร ก่อนจะซบใบหน้ากับไหล่อุ่นท่าทีซึมกะทือ
“เป็นอะไรคะ?”
“รู้สึกผิดครับ ไปแกล้งคนมา”
“ติ ทำตัวแปลก ๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นแกล้งใคร ไหนเล่าสิคะไปแกล้งใครมา”
นิติเหม่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนตอนที่งานเลี้ยงเล็ก ๆ ต้อนรับแขกคนสำคัญกำลังดำเนินไป แล้วเผลอเม้มปาก..นานแล้วที่ไม่ได้รู้สึกอย่างนี้ ใจมันคึกคะนอง ใจมันตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ
เขาเห็นติ่มซำซดไวน์เอย เบียร์เอย เหล้าเอยอย่างเอาเป็นเอาตาย เรียกได้ว่าอาบน้ำเมาเลยจะเข้าท่ากว่า คงจะเฮิร์ตเรื่องข่าวแย่ ๆ เสียเหลือเกิน เขาก็แค่เข้าไปนั่งแจมแล้วถามว่าแฟนที่รักนักหนาหายหัวไปไหนเสียล่ะ? เท่านั้นแหล่ะ..น้ำเมาทั้งหลายแหล่ก็ซัดใส่ใบหน้าจนเปียกชุ่ม ไอ้เรามันก็ลูกพระเจ้าตาก โดนสาดมาก็นึกลำพองใจ บวกกับเห็นปากฉ่ำ ๆ ที่เอาแต่พ่นคำด่าใส่กันก็ไม่อยากจะอดทนเท่าไหร่ เลยคว้าคอติ่มซำมาขยี้จูบ
เท่านั้นแหล่ะ ใบหน้าหล่อคมถึงกับเป็นรอยมือไปครึ่งซีก โดนตบล้างน้ำที่แท้ทรู แล้วติ่มซำก็ถูกพี่เอ๋หิ้วปีกพาไปนอน
“หน้าไปโดนอะไรมาคะ?”
“ให้ทายครับ”
“เป็นรอยมือขนาดนี้ .. สงสัยไปแกล้งเค้าหนักแน่ ๆ เลยค่ะ”
“ไว้พรุ่งนี้จะเล่าให้ฟังครับ รักแม่นะครับ”
.
.
.
ดึกมากแล้วแต่นิติที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จยังตาสว่างแข่งกับจิ้งหรีดเรไรนอกตัวบ้าน คนตัวโตนั่งพิงเตียงมองมือตัวเองที่ถือกล่องขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจเปิดมันออก
ข้างในเป็นอัลบั้มรูปถ่ายที่เขาไม่ค่อยอยากเปิดดูเท่าไหร่ เพราะไม่อยากคิดถึงคนในภาพจนทรมานหัวใจ แต่วันนี้ วินาทีนี้ คนในภาพกลับอยู่ในที่ ๆ เขาสามารถมองเห็น อยู่ใกล้ ๆ จนแทบไม่อยากจะเชื่อเลย.. เพราะเขากับติ่มซำ ความสัมพันธ์ของเรากลายเป็นเส้นขนานไปนานแล้ว
ถ้าถามว่าทำไม เรื่องมันมีอยู่ว่า..
วาร์ปไปสมัยยังเป็นนักศึกษาปี 1 ในห้องเรียนรวมวิชาเสรี นิติได้รู้จักกับเพื่อนต่างคณะเพราะต้องจับกลุ่มทำรายงาน ด้วยความที่ต้องนัดเวลาทำงานด้วยกันเกือบทั้งเทอมทำให้นิติ ติ่มซำและชานนท์เป็นสนิทกันอย่างรวดเร็ว ไปไหนไปกันสามคนบ่อย ๆ
แต่เขามันเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ เขาคิดเกินเลยกับติ่มซำและดูเหมือนว่าติ่มซำก็มีใจให้เขาเช่นกัน ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่เราทั้งสองก็ไม่มีใครพูดอะไร ช่วงนั้นติ่มซำก็เริ่มเข้าวงการแล้วจึงไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ แต่ก็ได้เขากับไอ้ชานนท์นี่แหล่ะคอยตามงานให้แม้จะเรียนคนละคณะก็เหอะ เป็นอยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไปจนถึงปีสุดท้ายของชีวิตมหา’ ลัย
วันรับปริญญา นิติที่ทนคาราคาซังกับความสัมพันธ์มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนไม่ไหวแล้วจึงตัดสินใจจะขอติ่มซำคบเป็นแฟนอย่างเป็นทางการ แต่แล้วเขาก็เจอฟ้าผ่าที่กลางอก เมื่อเขาไปเจอติ่มซำกับชานนท์คุยงุ้งงิ้ง ๆ กันสองต่อสอง มันจะไม่เป็นไรเลยถ้าบนนิ้วนางข้างซ้ายของติ่มซำจะไม่มีแหวนที่เหมือนชานนท์จะเป็นเจ้าของ
เขาช้าไป มันสายไปทุกอย่างเลย
ภาพที่เห็นเต็มสองตามันก็ชัดเจนขนาดนั้น เปล่าประโยชน์ที่จะเข้าไปถามให้ใจร้าวรานเพิ่มอีก ถ้าหากว่าติ่มซำมีใจให้ชานนท์มากกว่าเขา เขาก็พร้อมจะจากไป พระเอกมั้ยล่ะ ขอซาวน์ปรบมือด้วยล่ะกัน อืม ช้ำใจชิบหาย
หลังจากเรียนจบ นิติปิดช่องทางการติดต่อทุกอย่าง คิดจะตัดบัวต้องอย่าให้เหลือใย! ก่อนจะแบกใจช้ำ ๆ กลับปากช่อง รับช่วงต่อจากพ่อ ทำงานอย่างหนักเพราะไม่อยากมีเวลาว่างคิดถึงใครบางคน แต่สุดท้ายก็ห้ามใจไม่ไหว เลยปล่อยให้คิดถึง คิดถึงให้ตายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากดูละครที่อีกฝ่ายแสดง จนเขากลายเป็นคนติดละครไปเลย
ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่งจะได้รับสายจากพี่เอ๋เรื่องขอที่พักให้ดาราในสังกัดที่กำลังโดนกระแสข่าวโจมตี แล้วใครจะไปคิดว่าคน ๆ นั้นคือติ่มซำที่ไม่ได้เจอนานหลายปี ไม่รู้ไอ้ชานนท์หายไปมุดหัวอยู่รูไหนถึงปล่อยให้ติ่มซำอยู่คนเดียวในช่วงเวลาแย่ ๆ แบบนี้ มันก็ไม่น่าเชื่อจริง ๆ นั้นแหล่ะว่าเราจะได้มาเจอกันอีกครั้ง ถ้าถามว่ายินดีมั้ยที่ได้เจอ ก็ขอตอบเลยว่ายินดีมากแม่!
/
“พี่เอ๋ ติ่มไปเดินเล่นนะ”
“งั้นพี่เอ๋ไปเป็นเพื่อนค่า รอพี่เอ๋แปปนึง ขอเข้าห้องน้ำแปป”
“ไม่เป็นไรพี่เอ๋ เดี๋ยวติ่มไปเอง”
“จะดีเหรอน้องติ่ม”
“ก็ไหนพี่เอ๋บอกที่นี่คนนอกเข้ามาไม่ได้ไง ไม่ต้องห่วงน่า”
“งั้นก็ตามใจค่า”
ติ่มซำในกางเกงขาสามส่วนหนีบรองเท้าแตะสบาย ๆ เดินลัดเลาะตามแนวทางเดินแผ่นหิน ก่อนจะปั่นจักรยานประจำบ้านพักของตนไปเรื่อย ๆ พอได้เจอบรรยากาศร่มรื่น แสงแดด สายลมก็รู้สึกทั้งสบายใจทั้งสดชื่นในรอบหลายเดือน นายนิตินี่ก็ใช้ได้อยู่เหมือนกันนะเนี่ย แต่ติ่มซำก็สบายใจได้ไม่นาน
แช๊ะ!
คนตัวเล็กตกใจจนเท้าค้างแล้วจักรยานก็ล้ม เดาว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่ใช่มืออาชีพถึงได้ลืมปิดแฟลชถ่ายรูปเขา แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ช่างเถอะนาทีนี้ต้องเอาหนีก่อน มือเล็กคว้าหมวกทรงคุณยายปักลายดอกเดซี่ที่หล่นมาสวมก่อนจะออกตัววิ่งจู๊ด ตั้งใจจะหลบไปในที่พุ่มไม้ (?) ลับตาคน
แต่ไม่ทันไรก็โดนรถ ATV ปาดหน้าซะก่อน และด้วยความไม่ทันตั้งตัวอีกนั่นแหล่ะถึงโดนมือหนาฉุดรั้งแขนให้ขึ้นมานั่งซ้อนหลัง แล้วเสียงทุ้มก็แหกปากร้องเพลงเสียงร่าเริงสวนทางบรรยากาศที่เริ่มตึงเครียดเมื่อนักข่าวที่แฝงตัวมาไม่ได้มีแค่หนึ่ง แต่มาเป็นฝูงซอมบี้!
“เกาะให้แน่น ๆ หน่อยนะน้องนะ เกาะให้แน่น ๆ หน่อยนะจ๊ะประเดี๋ยวตก”
“ติ! ออกรถซักทีสิ!”
“แลกกับอะไร?”
“อยากได้อะไรล่ะ!” ติ่มซำแหว หน้าสิ่วหน้าขวานยังจะเล่น แล้วใบหน้าก็พลันแดงจัดเมื่อมือหนาแตะริมฝีปากตัวเองแล้วทำปากจู๋
“ติ!”
“เร็วดิ ไม่งั้นไม่ไปหรอก ปล่อยให้ซอมบี้แทะตรงนี้แหล่ะ โดนสาวไส้ไม่เหลือมาดดาราชื่อดังแน่—อุ๊บ!”
นิติเอ่ยขู่ไม่ทันจบดีก็ถูกริมฝีปากจิ้มลิ้มประจบจูบซะก่อน แตะสัมผัสแค่เดี๋ยวเดียวเท่านั้นก็พอแล้ว นิติยิ้มกว้างในหลายปี “เกาะให้แน่น ๆ นะ จะพาซิ่งแล้ว!”
.
.
.
ATV คันเจ๋งขับเจ้าของมาจอดริมน้ำตก นานพอสมควรที่ติ่มวำไม่ได้เอ่ยอะไร เอาแต่นั่งบนโขดหินแล้วเหม่อมองสายน้ำ นิติได้แต่หวังว่าสิ่งที่หนักอึ้งในใจคนตัวเล็กจะเบาบางลงบ้างนะ
“เรื่องนักข่าวที่แอบเข้ามา ติจัดการให้แล้วนะ ให้ลุงเด่นควบคุมตัวอยู่ เล่นให้สำนักข่าวเจ๊งไปเลยดีมั้ย ละเมิดความเป็นส่วนตัวนัก เอาให้รู้ว่ามันจะห้าวด่อง ๆ ที่ไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ที่นี่”
“อือ”
"ไม่เครียดสิ เธออยู่ที่นี้จนกว่าจะสบายใจได้เลยนะ"
"อืออ"
“ขอติดูแผลหน่อย” นิติเอื้อมมือแตะเข่าที่ช้ำ
“ช่างเหอะ ปล่อยไว้อย่างนั้นแหล่ะ”
“จะสามสิบแล้วยังดื้ออีก”
ติ่มซำปรี๊ด “แล้วยังไง สามสิบแล้วยังไง สามสิบแล้วดื้อไม่ได้รึไง! ก็รู้นี่ว่าเราจะสามสิบแล้ว แล้วหายไปไหนจนเราจะสามสิบอะ ที่ผ่านมาหายไปไหนอะ”
“อะไร” กลายเป็นนิติที่งง บทติ่มซำจะเงียบก็เงียบจนเขาเดาใจไม่ถูก บทจะพูดก็พรั่งพรูจนคนฟังไม่ฟังไม่ทัน ติ่มซำในตอนนี้ดูทั้งเครียดทั้งสับสน..เหมือนมีหลายเรื่องให้คิด อาจจะเรื่องกระแสข่าว เรื่องโดนนักข่าวตาม และคงจะเป็นเรื่องของเราด้วย (มั้ง)
“เราอยู่ในที่สว่างตลอด แต่ทำไมเราไม่เคยเห็นติเลย ทั้งที่ถ้าติคิดจะหาเราซักนิด มันก็คงไม่เกินความสามารถของติหรอก กลับกันเราก็ไม่รู้จะตามหาติได้ที่ไหน อยู่ ๆ ก็หายไป เป็นอะไรอะ งี่เง่าอ่ะติ”
นิติเงียบ ติ่มซำเงียบ แต่ตาของเราทั้งสองยังสบกันอยู่
“เธอจะให้ติตามหาเธอให้ฐานะอะไร”
“แล้วเราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอติ?”
“…”
“ไม่อยากเป็นเพื่อนกันแล้วใช่มั้ยล่ะ ก็บอกมาสิ จะเลิกคบกันก็บอกดี ๆ ก็ได้ติไม่เห็นต้องหายไปเลย”
“…”
“บอกมาสิ แค่พูดมาก็จบแล้วว่าไม่อยากเป็นเพื่อนกันอะ”
“ใช่ไงติ่ม ใครเค้าอยากเป็นเธอล่ะ”
ทั้งสองเงียบ แต่เป็นความเงียบคนละความหมาย
“ก็แค่เนี่ยที่เราอยากได้ยินมาตลอดแปดปี เราทำไรผิดล่ะติถึงไม่อยากเป็นเพื่อนเรา”
“เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ติแค่เป็นเพื่อนเธอต่อไม่ไหว”
“ทำไม”
“ติรักเธอ”
มีความจริงข้อนึงที่ติ่มซำรู้ แฟนคลับรู้ แต่นิติไม่รู้
“แล้วคิดว่าตัวเองรักอยู่ฝ่ายเดียวเหรอ!”
และมีข้อเท็จจริงอีกหนึ่งที่นิติไม่รู้ แฟนคลับไม่รู้ (เพราะไม่มี) นิติปิดหูปิดตามาตลอด
“หมายความว่าไง?”
“เราก็รักเธอไม่แพ้ที่เธอรักเราหรอก!”
“อ่อ จริงอ่อออ..”
“เออ!” ติ่มซำตอบน้ำเสียงแร้นแค้น มองร่างสูงที่เหม่อ ๆ แล้วรู้สึกจุกในอกไปหมด เวลาที่หายไปไม่ใช่น้อย ๆ เลย ตั้งแปดปี!
“แต่เธอกับไอ้นนท์...”
“เรากับนนท์ทำไม”
“เธอกับไอ้นนท์มีใจให้กันไม่ใช่อ่อออ”
“ไปเอามาจากไหน”
“วันรับปริญญา เธอ ไอ้นนท์ แหวน”
“ติ ทำไมโง่ ทำไมไม่เคยถามอะไรกันเลย!”
นิติพูดไม่ออก ไม่ใช่เพราะดีใจที่ถูกรักเหมือนกันแต่เพราะโดนคนน่ารักด่าว่าโง่! ชายหนุ่มเดินไปรวบร่างนุ่มนิ่มมากอด ใจมันตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ใจมันดาวคะนองเหลือเกิน เพิ่งรู้จากปากคนตัวเล็กในอ้อมกอดว่าชานนท์แค่ขอให้ติ่มซำที่เป็นนักแสดงเป็นคู่ซ้อมจะขอแฟนตัวจริงแต่งงานต่างหาก!
“เธอรักเราแหรอติ่ม”
“ยังต้องถามอีกเหรอ?”
นิติกุมมือเล็กไว้แล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยหลังฝ่ามือขาว “ขอโทษ ขอโทษที่หายไป ขอโทษที่ติงี่เง่าไม่ถามอะไรเธอเลย”
“แค่ขอโทษเองเหรอ?”
“เอาใหม่ ขอเทคสอง” นิติกระแอมไอ “เป็นแฟนกันไหม?”
“เด็กอ่ะ อายุใกล้สามสิบแล้วขออะไรที่จริงจังกว่านั้น”
“โอเค ขอเทคสาม อืม .. เธอมาเป็นเมียเรามั้ย รักเธอไม่ไหวแล้ว”
“ติ!! หยาบเกินไป! ขอแบบโรแมนติคหน่อย”
“ยังไงวะ” นิติเกาหัวแกรก
“ก็แค่พูดจากใจอะ”
นิติเงียบไปชั่วอึดใจ “แต่งงานกันนะ อยากมีเธออยู่ด้วยทุกวันทุกคืน”
“เค แหวนล่ะ”
“ยังไม่มี” นิติก้มจูบปากแดง ๆ อย่างหมั้นเขี้ยว “จูบมัดจำไว้ก่อนเดี๋ยวจะพาไปเลือกทีหลัง”
“ได้ กี่กะรัตดี”
“ทั้งอำเภอปากช่องมีเท่าไหร่เอามาให้หมด”
“ตามนั้น จำคำพูดตัวเองไว้เลยนะติ”
นิติและติ่มซำคลี่ยิ้มให้กัน เรื่องหัวใจไม่ควรจะยากเพราะที่ผ่านมาก็ยุ่งยากพอแล้ว ก่อนที่ใบหน้าของคนทั้งสองจะเคลื่อนเข้าหากันอีกครั้งเพื่อป้อนจูบที่แสนโหยหาไม่รู้จบ
.
.
.
“ลุงเด่น นักข่าวที่แฝงตัวมาน่ะ ปล่อยเขาไป แถมรูปนี้ไปให้ด้วย แล้วก็ฝากแก้ข้าวให้ทีนะ”
เด่น ผู้จัดการฟาร์มมองภาพถ่ายสี่ห้าใบที่รับจากมือเจ้านาย ก่อนจะตาเบิกโพลงอย่างตกใจ และอีกไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น ชื่อของติ่มซำและหนุ่มปริศนาเจ้าของฟาร์มใหญ่แห่งปากช่องก็ติดเทรนด์ที่ถูกค้นหามากที่สุด ตามด้วยหัวข้อข่าวที่ประโคมไม่หยุดหย่อน
.
.
‘ฮือฮา! ดาวค้างฟ้า ต. รูปหลุดว่อน ชาวเน็ตสงสัยใครกันคือหนุ่มหล่อที่เนื้อแนบเนื้อคนนั้น ดูทรงแล้วแซ่บไม่เบา’
‘สายรายงาน! นักแสดง ต. แว่ว ๆ ลั่นระฆังวิวาห์สายฟ้าแล๊บ อะรึห์ อะรึห์ อะรึห์ อะหรือว่างานนี้มีป่องแล้วเอ่ย!!’
‘สยบ! ทุกข่าวลือนักแสดง ต. ย่องเบาขึ้นคอนโดไฮโซ ไม่เป็นความจริง! ลูกผู้ชายหัวใจกระทิงแดงนามนิติเอ่ยย้ำ! คนรักตัวจริงเสียงจริงอยู่ตรงนี้ มีอะไรถาม! ตอบได้ก็จะตอบ ตอบไม่ได้ก็จะไม่ตอบ แค่นั้น!’
‘ชาวเน็ตขุด! ว่าที่เจ้าบ่าวของดารา ต. ที่แท้ก็เพื่อนสมัยเรียน ละแมะ ละแมะ ละไม่บอกว่าถ่านไฟเก่ายังร้อนรอวันรื้อฟื้น!’
‘วายร้ายแห่งปากช่องตอบโต้เดือดผ่านไอจี! ลั่นดารา ต. ไม่ได้จับตนหวังรวยทางลัด วอนชาวเน็ตทำความเข้าใจเสียใหม่ ตนต่างหากที่ยังรอดารา ต. เสมอ แอบรักมาตลอด กลับมาเมื่อไหร่ยินดีต้อนรับเสมอ’
‘อสรพิษแห่งปากช่องฝากคำถามถึงชาวเน็ตสายขุด! ขุดมาก ๆ เหนื่อยมั้ย! ถ้าว่างมาช่วยขุดมันสำปะหลังที่ไร่ได้มีค่าตอบแทนอย่างงาม ดีกว่าขุดข่าวของดารา ต. ที่ไม่เป็นความจริง ลั่นระฆังวิวาห์สายแล๊บแปล๊บปล๊าบสิ้นปีนี้ ฝากอวยพรด้วยจะขอบคุณมาก! ลั่นพร้อมเข้าอู่ปั๊มลูก’
END.
เป็นฟิคโปรเจกต์ธีมเพลงยุค 90 ค่ะ หวังว่าคนอ่านจะชอบนะคะ
สำหรับแท็กของบทความนี้ #musicloverKD
แท็กโปรเจกต์ #The90s_Project คับผม เอ็นจอยรีดดิ้งน้า <3
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in