transit (2018) หนังเรื่องนี้นำเสนอผ่านการเล่าเรื่องจากบุคคลที่สามที่เล่าจากเรื่องของคนที่เป็น — คิดว่าตัวเองเป็นนักเขียนอีกที กลิ่นอายหนังมันเลยเหมือนการอ่านหนังสือภาษาสวยๆมากกว่าดูหนัง 

               ตัวหลักเป็นเหมือนสสารที่เสถียรในกระแสน้ำเชี่ยวกราด ทุกอย่างที่ดำเนินไปในแบบที่เขาแทบจะไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ ไม่แม้แต่จะได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจ ถูกกลืนกิน ตัวตนเลือนหาย 

แต่โลกก็ยังเล่นตลก พรากเอาทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาออกไปจากชีวิตเขา เมื่อกระแสน้ำเบาลง ก็เหลือแค่เขาท่ามกลางมหาสุมทรอันกว้างใหญ่ 

                 แต่สิ่งที่ปลอมที่สุดกลับกลายเป็นสิ่งที่จริงที่สุด ทุกอย่างมันบังเอิญเกินไปจนเหมือนพระเจ้าจงใจแกล้ง แต่กอดที่เต็มไปด้วยความโหยหานั้นกลับจริง ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอมันเป็นเรื่องจริงยิ่งกว่ากฎปฏิกิริยาย้อนกลับ แต่เมื่อใจเธอยังมีแต่เขา — คนที่เธอรักสุดหัวใจ เรื่องที่จริงที่สุดของเขาก็กลายเป็นแค่การเล่นขายของ