spoiler alert

 ก่อนอื่นขอบอกว่า เจน ลอร์ เรื่องนี้สวยมาก เสียงแหบทำใจละลายมากๆ รัก 

คำถามแรกที่เราถามตัวเองตอนออกจากโรงหนังคือ คนเราแม่งจะรักใครได้ขนาดนั้นเลยหรอวะ

แล้วถ้าวันนึงเผลอไปรักอะไรสักอย่างมากๆ เราจะยอมแบบนี้ไหม

อาจเพราะเราเป็นคนอมทุกข์มั้ง เวลาดูหนังเราเลยชอบแทนตัวเองเป็นตัวละครที่ถูกทำร้าย

แล้วก็จะตั้งคำถามกับตัวเองตลอดว่า ถ้าเป็นเราจะทำยังไง จะทนหรือจะถอยออกมา

ซึ่งการกระทำของตัวสามีทั้งเรื่องทำให้สงสัยว่า "เอ้า! อะไรของมึงเนี่ย"

คิดจะทำอะไรก็ทำ ไม่มีปรึกษากันเลย
เจนเหมือนไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองแต่มีชีวิตเพื่อเอาไว้ Support สามี

ไม่ว่าสามีจะทำบ้านที่เป็นเหมือนชีวิต เหมือนงานชิ้นเอกของเจนพังแค่ไหน

ตัวสามีก็ไม่เห็นจะแคร์ กลับบอกว่ามันเป็นของนอกกาย ต้องแชร์กันสิ เอ้า

จุดวุ่นวายของเรื่องที่บ้านแม่งกลายเป็นเหมือนสนามรบ

เข้าไปหลบคลอดลูกในห้อง สามียังจะเอาลูกไปให้พวกสาวกดูอีก

ตอนได้ยินเสียงเด็กคอหัก คือแบบ...โอโห้มึง ทั้งบ้าน ทั้งลูก

ออกมากจากโรงหนังตั้งใจเลยว่า กูต้องรักตัวเอง