เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
(Fan)fiction: Texts Make A Storymoodysullie
The Truth Is... (HankCon)
  • *SPOILER ALERT: อาจเปิดเผยเนื้อหาสำคัญสำหรับคนที่ไม่เคยเล่นคอนเนอร์สายแมชชีน*

    Pairing: Hank Anderson x Connor

    Author: sullie_sp

    Rate: G

    Setting: ฉากบนดาดฟ้าที่คอนเนอร์ต้องมากำจัดมาร์คัสเพื่อยุติความขัดแย้งระหว่างมนุษย์และแอนดรอยด์ จู่ ๆ แฮงค์ได้เข้ามาทำการขัดขวางและเกิดการต่อสู้กัน จนสุดท้ายคอนเนอร์เป็นฝ่ายชนะ และเป็นช่วงเวลาแห่งทางเลือกว่าจะปล่อยแฮงค์ให้ตกลงสู่พื้นข้างล่างหรือไม่

    บรรยายทั่วไป: ข้อความ

    บทสนทนา: “ข้อความ”

    โปรแกรม: *ข้อความ*





    ผมจับเสื้อเขาไว้แน่น สายตามองไปยังใบหน้าของเขาคนนั้น

    เขาที่พยายามจับแขนผมเพื่อทรงตัวและดึงตัวเองให้กลับไปยืนบนพื้นที่ห่างไกลจากขอบตึกนั้น ตอนนี้กลับกางแขนราวกับรออะไรสักอย่างที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ

    ความตาย… งั้นหรือ

    ไม่… ไม่ใช่ความตาย


    *ผลวิเคราะห์: มีความเป็นไปได้ถึง 93% ที่เขาจะเข้ามาขัดขวางภารกิจอีกครั้งหากไม่ทำการหยุดเขาไว้*


    เขาไม่ได้รอความตาย

    งั้นเหตุใดกัน

    สายตานั่น เทียบกับข้อมูลในสารระบบแล้ว

    มันคือสายตาแห่ง…

    ‘ความหวัง’


    *วัตถุประสงค์: เป็น ‘คู่หู’ ที่ดีของผู้บังคับใช้กฎหมายเพื่อช่วยในการปฏิบัติภารกิจตรวจจับแอนดรอยด์ผิดปกติ*

    *คู่หูคนปัจจุบัน: แฮงค์ แอนเดอร์สัน*


    “ถึงเวลาเผชิญหน้ากับความจริงแล้ว”


    ความจริง… งั้นหรือ


    *เป้าหมาย: สังหาร มาร์คัส ผู้นำกลุ่มแอนดรอยด์ผิดปกติ*


    ความจริงของ ‘ผม’ งั้นหรือ


    *ถูกขัดขวางโดย แฮงค์ แอนเดอร์สัน สั่งให้ล้มเลิกภารกิจ*


    “นายจะทำยังไงกันล่ะทีนี้”


    *คำสั่งขัดแย้งกัน กำลังจัดลำดับความสำคัญ*

    *เลือกคำหใสั่งที่สำคัญที่สุะำด*


    ทำไมกัน

    ทำไมผมถึงไม่ยอมปล่อยคุณไปเสียที


    “… คอนเนอร์”


    *ระดับความเครียด: 41%*


    ผู้หมวดครับ


    *ตรวจพบความไป้ม่เสพำถียรของระนืบบ*


    ผมควรทำอย่างไร


    *ภารกิจ: สังหๆาร แฮงค์ แอ^นเดอาปร์สัน เพื่อการดำเนินกา@รตามเป้าลหม#ฌไายหลักต่อ*


    ผมควรทำแบบนั้นจริง ๆ หรือ


    *ระดับความเครียด: 52%*


    ผมควร ‘ปล่อย’ เขาจริง ๆ หรือ


    *ระดับความเครียด: 66%*

    *ยืนยันกลๆารกระทำผ%หรือไ!ม่*


    ถ้าผมปล่อยคุณไป…


    *ระดับความเครียด: 72%*

    *วิเค&ราะห์: เห;ลืฝอเวล!าอีผก × นฟาทีใป_นการสัๅงหา~รผู้นำ●กลุ่>มแอ□นด`รอย<ด์ผิๆด|ปกติ*

    *เข้าถึงความทรงจำ: ‘ถ้าเกิดว่าเราอยู่ผิดฝั่งล่ะ คอนเนอร์ ถ้าเกิดว่าสิ่งที่เราสู้ด้วยคือคนที่ต้องการสู้เพื่ออิสรภาพของตัวเอง’*


    ถ้าสิ่งที่คุณพูดมันถูก…


    *ระดับความเครียด: 79%*


    ถ้าผมไม่ปล่อยคุณ…


    *ระดับความเครียด: 85%*

    *เตรียมปิดระบบชั่วคราวป้องกันการทำลายตัวเองเนื่องจากสภาวะความเครียดสูง*


    ผมก็จะเป็นเหมือน ‘พวกนั้น’ ใช่ไหม…


    *ระดับความเครียด: 89%*


    ผมก็จะโดนสั่งปิด


    *ระดับความเครียด: 91%*

    *เปิดใช้คำสั่งอัตโนมัติ: ปิดการทำงานของระบบปฏิบัติการชั่วคราว*


    ผมก็คงจะ ‘ตาย’


    *ระดับความเครียด: 92%*

    *เริ่มนับเวลาถอยหลัง*


    ไม่


    *ระดับความเครียด: 95%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 2 นาที*


    ผมยังไม่อยากโดนทำลาย


    *ระดับความเครียด: 98%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 1 นาที 45 วินาที*


    ผมยังไม่อยากตาย!


    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 1 นาที 20 วินาที*


    ผมออกแรงดึงเขาให้ขึ้นมายืนแล้วผลักเข้าไปให้อยู่ตรงกลางดาดฟ้า ออกห่างจากขอบตึกมากที่สุด

    ผมทำไม่ได้…

    ผมทำแบบนั้นกับผู้หมวดแอนเดอร์สันไม่ได้


    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 1 นาที 4 วินาที*

    *ระดับความเครียด: 91%*


    ผม ‘ฆ่า’ แฮงค์ไม่ได้


    “ผม…”


    *ภารกิจล้มเหลว*

    *ระดับความเครียด: 87%*

    *คำสั่งถูกหยุดพัก: ปิดการทำงานของระบบปฏิบัติการชั่วคราว – เนื่องจากสภาวะความเครียดลดลง*


    ผม…

    เป็นแอนดรอยด์ผิดปกติ


    *ระดับความเครียด: 84%*


    ผม…

    มีชีวิต

    เป็นของตัวเอง


    “แกควรจะฆ่าฉันซะ”


    เสียงนั่นทำให้ผมหันไปหา

    ปลายกระบอกปืนที่ชี้เล็งไปยังกลางหน้าผากของผม

    ผู้หมวดครับ


    “ผม…”


    *ระดับความเครียด: 90%*

    *เปิดการใช้งานคำสั่งปิดการทำงานของระบบปฏิบัติการอีกครั้ง*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 59 วินาที*


    ราวกับระบบประมวลผลสำหรับวิธีเข้าหาหรือสนทนาเกิดขัดข้องจากการที่ผมฝืนตัวเองเพื่อขัดคำสั่ง

    ผมไม่สามารถคิดหาคำตอบเพื่อตอบกลับคำถามนั้นได้


    “ฉันปล่อยแกไปไม่ได้หรอกนะ”


    *ระดับความเครียด: 94%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 52 วินาที*


    ทำไม

    ผมไม่สามารถคำนวนสมการทางเลือกที่ดีที่สุดได้เลย

    ผมควรตอบว่าอะไร…


    “ทำไมแกไม่ฆ่าฉัน”


    ฆ่า…


    *ระดับความเครียด: 97%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 46 วินาที*


    “ทำไมแกไม่ฆ่าฉัน!”

    “เพราะผมทำไม่ได้ครับ!”


    *ระดับความเครียด: 98%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 41 วินาที*


    ใช่แล้วครับ

    ผมมันผิดปกติ

    ผมทำไม่ได้


    “… ผมขอโทษ”


    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 35 วินาที*


    เขายังคงถือปืนจ่อผมโดยไม่ลดระดับลงเลย

    ผมเข้าใจเขานะ

    ถ้าเขาจะไม่เชื่อใจผม

    ถ้าเขาจะเกลียดผม

    เข้าใจ…

    มั๊งนะ


    “ผมทำภารกิจนี้ไม่ได้ ผม… ผม…”


    *ระดับความเครียด: 96%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 29 วินาที*


    พูดอะไรของนายน่ะคอนเนอร์

    นั่นสิ ผมพูดอะไรของผมกันนะ

    มันไม่มีอยู่ในโปรแกรม

    แต่ผมกลับพูดออกมาได้โดยไม่ต้องผ่านการคิดคำนวน

    รวมถึงการกระทำ ไม่สามารถตรวจจับคำสั่งได้เลย

    แต่ทำไม


    “ผมทำไม่ได้! พวกเขาไม่ผิด! ผมฆ่าพวกเขาไม่ได้!”


    *ระดับความเครียด: 97%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 23 วินาที*


    “ผม ‘ฆ่า’ คุณไม่ได้ แฮงค์”


    *ระดับความเครียด: 95%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 18 วินาที*


    ทันทีที่ผมพูดจบ ความเงียบก็เข้าปกคลุม

    มีแต่เสียงลมพัด

    กับเสียงฝีเท้าของผม

    ที่กำลังก้าวไปข้างหน้า

    ช้า ๆ


    “ผมขอโทษ…”


    *ระดับความเครียด: 96%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 13 วินาที*


    โดยที่ไม่รู้ตัวว่าอะไรสั่งให้ทำ

    ผมมองกระบอกปืนที่สั่นไหวในมือ เลยไปยังใบหน้าของเขา ด้วยสายตาที่พร่ามัวจนหลุดโฟกัส

    ไม่ใช่เพราะชิ้นส่วนไม่ทำงาน หากแต่เป็นหยดน้ำที่เอ่ออยู่ข้างในจนล้นไหลออกมา

    เข้าใกล้

    หยิบปืนออก

    เขาปล่อยปืนจากมือ

    โยนปืนทิ้ง

    จับมือเขาไว้


    “ผู้หมวดครับ…”


    *ระดับความเครียด: 97%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 9 วินาที*


    เข้าใกล้อีก

    ผมเห็นคุณแล้ว

    ใบหน้าของคุณ

    หน้าอันเศร้าสร้อย ที่พยายามแสร้งเก็บไว้

    เพราะผมสินะ

    ผมทำให้คุณเสียใจ


    “… แฮงค์”


    *ระดับความเครียด: 98%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 7 วินาที*


    ยืนตรงหน้าเขา

    ไม่อยากให้คุณเศร้าเลย

    กางแขนออก

    ผมคงทำให้คุณมีความสุขไม่ได้

    ความรู้สึกนี้…


    “… คอนเนอร์”


    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 5 วินาที*


    เขาเรียกชื่อผม

    เข้าไปชิด

    กอดเขาไว้

    กดหน้าตัวเองไว้กับร่างของเขา

    มนุษย์มักทำสิ่งนี้กันแล้วมีความสุข

    แล้วคุณล่ะ

    คุณมีความสุขหรือเปล่า

    ที่ผมทำแบบนี้


    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 3 วินาที*


    ผมไม่เห็นสีหน้าเขา

    เขายืนนิ่ง

    ไม่พูด


    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 2 วินาที*


    แขนเขาเริ่มขยับ

    เหมือนกำลังจะยกขึ้นทำอะไรสักอย่าง


    “ผมขอโทษครับ… แฮงค์”


    ผมพูดประโยคเดิม โดยไม่รู้ว่ามันจะดีขึ้นไหม

    ไม่มีเวลาแล้ว

    ผมกอดเขาแน่น

    ไม่เงยหน้า


    *ระดับความเครียด: 99%*

    *ระบบจะทำการปิดตัวใน 1 วินาที*


    พร้อมกับประโยคสุดท้ายที่ผมอยากให้เขาได้ยิน


    “ผมจะบอกว่—————”



    *เปิดใช้คำสั่งปิดการทำงานระบบปฏิบัติการชั่วคราว*

    *เข้าสู่โหมดหยุดการทำงาน*


    .

    .

    .

    .

    .


    “…คอนเนอร์!”


    หุ่นพลาสติกไร้วิญญาณได้ทรุดลงไปยืนเข่ากับพื้นอันเย็บเฉียบโดยมีผู้ที่ถูกกอดในตอนแรกนั้นลงไปคุกเข่าด้วยเพื่อประคองร่างไร้ชีวิตนั้นไว้


    “คอนเนอร์! ได้ยินฉันไหม คอนเนอร์!”


    คาดหวังที่จะได้รับปฏิกิริยาตอบกลับอะไรบ้าง

    ไม่มีเลย

    เจ้าหุ่นนั่นยังคงอยู่ในท่านั่งเข่าคอตก

    ดวงตาคู่นั้นเลื่อนลอย

    พร้อมกับเสียงที่ราวกับว่าเป็นคำบอกกล่าวจากโปรแกรมที่ลงไว้



    .

    .

    .



    *กรุณานำหุ่นแอนดรอยด์รุ่น RK800 หมายเลข #313 248 317 ไปทำการตรวจสอบและคืนค่าเดิมเพื่อการนำไปใช้งานต่อไปในอนาคต ติดต่อได้ที่ Cyberlife*

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in