ซึ่งกลายเป็นว่า เราดันสลบไป ซะงั้น ที่เหลือ.... ตื่นหมดซะงั้น 

สะพานมอญ คือ สถานที่เราอยากจะมาเบิ่งให้เป็นขวัญตามากมาย

แต่ ที่จอดรถล่ะ..... ซึ่งพื้นที่แถว ๆ ชุมชน ชาวบ้านแถวสะพานมอญนั้น 

มีความลาดชันพอสมควร และ มีซอยแยกย่อยเยอะแยะ 

พอลงจากรถปุ๊บ มีแค่ 2 หน่อที่มีพร๊อพ หรือ หมวกพร้อม ส่วนเรา มีแต่ร่ม....

แต่พอเดินไปได้สักแป๊บ เจอร้านขายของ และ ร้านนั้นมี หมวก 

ซึ่ง หมวก ที่ว่านั้น สะดุดตาเป็นที่สุด

ไม่รอช้า.....เดินเข้าไปซื้อทันที ควักเงินซื้อของเป็นคนแรกของกลุ่มเลย

วันที่ไปนั้น มีแดด แต่ไม่แรงมากนะ จากการได้ลงไปเดินที่ตัวสะพานนั้น 

ได้เห็นบรรยาย วิว ทิวทัศน์ ที่มองแล้ว ชวนปลดปล่อยความเครียดมาก 

รวมถึงแม่น้ำที่มีปริมาณน้อยมาก

การหาข้าวกินในพื้นที่ท่องเที่ยวนั้น สิ่งที่ต้องเผชิญคือ มนุษย์นักท่องเที่ยวที่เยอะแยะตาแป๊ะเป็ด

ร้านอาหารที่ คนเพียบ และ อาหารบางอย่างที่สั่งนั้น วัตถุดิบบางอย่าง....หมด 

เรา....ซึ่งมีปัญหาในการสั่งข้าวเป็นสุดของกลุ่ม ถ้าเข้าไปร้านอาหารตามสั่ง

เบสิกที่สุด และ ง่ายที่สุด คือ ข้าวผัด...... ซึ่งเป็นการมากินข้าวผัดที่โคตรไกลเลย 

หลังจากเราเขียนออเดอร์ของกลุ่มหมดแล้ว ก็ลุกไปสั่งชานมต่อ พอกลับมาที่โต๊ะปุ๊บ 

เพื่อนแจ้งข่าวร้านว่า "ข้าวผัดที่เมิงสั่งอ่ะ เค้าบอกว่าหมดวะ"

ชิบหายแระ......  ข้าวผัด คือ อาหารที่เบสิกของร้านอาหารตามสั่ง แต่วัตถุดิบบางอย่างหมด

เปลี่ยนใหม่... ข้าวไข่เจียวหมูสับ ใส่ต้นหอม และ หัวหอม ซึ่ง ทางร้านจัดการมาตามที่สั่งได้วุ้ย