'เนี่ย​ ชอบซื้อของมาไว้​ แช่ไว้นาน​ จนหมดอายุไปตอนไหนไม่รู้​ '

หลายคนอาจจะเคยเป็นแบบนั้น​ ซื้อของกินมา ตั้งใจซื้อด้วย​ความพิสวาท​ กะว่าแช่เย็นไว้ก่อน​ เดี๋ยวค่อยกิน​ เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า​ จะหยิบมากิน​ อ้าว​ หมดอาย​ุไปแล้ว

ทั้งๆ​ ที่เปิดตู้เย็น​ก็เจออยู่ตลอด​ แต่ระหว่างนั้น​ความรู้สึก​อยากกิน​แบบในตอนแรก​ passion มันหายไปไหนไม่รู้​ ละเลยจนกระทั่งมันกินไม่ได้​แล้ว​ ต้องทิ้งไป

เหมือนความสัมพันธ์​ในชีวิต​ ที่เราเลือกเขา​มาสานต่อเรื่องราว​ต่างๆ​ เพราะในตอนแรก​ เราเลือกเขามาด้วยความรัก​ สร้างเป็นความผูกพัน​ระหว่างสองคนขึ้นมา

ความสัมพันธ์​ก็เป็นเหมือนอาหาร​ ที่กินไปนานๆ​ ก็เบื่อได้​ และความสัมพั​น​ธ์มีวันหมดอายุ

ถ้าเก็บรักษาไม่ดี​ มันก็จะหมดอายุ​แบบไม่ทันได้ตั้งตัวแบบ​ของที่ถูกแช่ลืมไว้นั่นแหละ

คนที่เบื่ออาหาร​จานเดิม​ที่เคยชอบมากๆ​ ไม่ใช่เพราะอาหาร​มันไม่อร่อย​ แต่เพราะเขา​ 'เบื่อ'​ และความสัมพั​น​ธ์ มันหมดอายุ​ลงแล้วแค่นั้นเอง

เหมือนอาหารที่ซื้อมาแช่​ทิ้งไว้​ เพราะอยากกินมากๆ​ พอนานไป​ ไอ้ความอยากกินมันหายไปไหนหมดไม่รู้
และความสัมพันธ์​ก็เป็นเช่นนั้น​ อยู่ดีๆ​ ไอ้ความรักที่มีให้กัน​มันก็หายไปตอนไหน​ไม่รู้ไม่ทันรู้ตัว

เหลือแค่ความผูกพัน​ที่เก็บไว้ก็กินเข้าไปไม่ได้
ต่อให้อยากกินแค่ไหนก็จะทำให้ท้องเสีย​และเสียใจ​เปล่าๆ

สุดท้ายก็ต้องโยนทิ้งไป​อยู่ดี
ไม่ว่าจะเป็นอาหารหรือความผูกพัน
ที่หมดอายุ​แล้ว​

ไม่ใช่ว่าเรื่องราวต่างๆ​ ที่เคยเกิดขึ้น​เป็นเรื่องโกหก

ตอนนั้นที่เรารักกันเป็นเรื่องจริง
และตอนนี้ที่เราไม่ได้รักกันแล้ว
อยู่ด้วยกันต่อเพราะความผูกพัน
ก็เป็นเรื่องจริง​เหมือนกัน

ปล.​ ดูด้วยตาพอดูออก​ว่าอาหารหมดอายุหรือยัง​ แต่ความสัมพันธ์​ที่หมดอายุ​ต้องดูยังไง​ บอกที่