ตอนเด็กๆ เคยชอบกินอะไรที่ผู้ใหญ่บอกว่าปัญญาอ่อนและไม่มีประโยชน์มั้ย?

เรานี่เป็นหนึ่งคนที่ชอบกินขนมไร้สาระทั้งหลายมาก ทั้งที่แถมของเล่นและไม่แถมออกมาใหม่ๆ ต้องได้ลองทุกอันไม่งั้นนอนไม่หลับ จนเดี๋ยวนี้ก็ยังติดอยู่

รวมถึงไส้กรอกแดงๆ ที่ย่างตามงานวัด ไก่ป๊อปเอย เฟรนช์ฟรายโรยเกลือเค็มๆ จิ้มซอส แล้วยิ่งมีชีสดิปนี่เด็ดมากอ่ะ อยากจะซื้อมาซักร้อยห่อมานั่งกินคนเดียว

พอเราโตขึ้นแล้วของไม่มีประโยชน์พวกนั้นเราก็กินน้อยลงใช่มั้ย?
เพราะมันไม่อร่อยเหรอ? 

ไม่หรอก เพราะเรารู้ว่ามันไม่ดีไงเลยเลิกกินไปเลย หรือนานๆ ทีค่อยกิน เพราะมันไม่ดีต่อร่างกายเรา ก็เลยต้องฝืนตัดใจไม่กินบ่อย เพราะเราก็รักตัวเองรักสุขภาพกันใช่มั้ย

แต่ไม่ได้มีประโยคไหนหรือคำไหนบอกนี่นา

ว่าโตขึ้นแล้วเราจะไม่ชอบกินของโปรดวัยเด็กพวกนั้นแล้ว

เราก็ยังชอบอยู่แหละ แต่ไม่อยากกินแล้ว

ความรักก็เช่นกันมั้ย?

เวลาเราชอบใครคนนึงไปแล้ว แล้วเค้าเป็นคนไม่ดี เราจะทำไงดีอ่ะ ชอบไปแล้วจะเลิกชอบก็ยากไป เราก็เลยไม่ยุ่งกะเค้าไง เพราะจะไม่ดีต่อตัวเอง โดยเฉพาะคนไม่ดีหรือ"พึ่งจะไม่ดี"ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็คงเหมือนเฟรนช์ฟราย ต่อให้มันไม่ดียังไง เราก็ยังชอบอยู่แหละ เลิกชอบมันยากไปแต่ถึงชอบมากยังไง ถ้าเอามาแล้วมันจะทำร้ายตัวเอง เราก็คงไม่เอาหรอก ใช่มั้ย?

เราคงเลิกชอบใครไม่ได้ง่ายๆ หรอก ก็คงเหมือนที่เฟรนช์ฟรายมันอร่อยทุกครั้งที่จิ้มซอส รู้ว่ามันไม่ดีแต่ถ้ามันอร่อย ก็กินไปบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก

คนไม่ดีบางคนก็เหมือนกัน นานๆ กินทีอร่อยนะ 555555555

เราว่ารักตัวเองให้ถึงพร้อมก่อนแล้วค่อยหัดไปรักคนอื่น

ถึงไส้กรอกแดงๆ มันจะอร่อยแค่ไหน แต่ถ้ากินแล้วมันจะไม่ดีต่อร่างกายเราเองยังเลิกกินเลย ใช่มั้ย     เช่นเดียวกันถ้าเรารักคนไม่ดีไปแล้ว เราก็ควรจะลดละเลิกมั้ย เพราะว่ามันไม่ดีหัวใจของเราเหมือนกัน