เคยดูดาราเวลาให้สัมภาษณ์เรื่องความรักแล้วนางชอบตอบว่า "ก็มีคนคุยๆ บ้างค่ะ" "ก็คุยๆ กันอยู่ครับ" แล้วรำคาญเบาๆ มั้ย 'ปกติไม่มีใครคุยด้วยรึไง๊!?! ตอบให้มันชัดเจนไปเลยไม่ได้เหรอ!?!' (อินเนอร์เกรี้ยวกราด) 

...เหมือนกรรมตามสนอง 

"ลองคุยๆ กันก่อนมั้ย" ประโยคคำตอบที่ออกจะคลีเช่ตามประสาดารานักร้องแต่ออกจากปากคนธรรมดาอย่างฉัน แต่ ณ วินาทีนั้น ใครจะสนใจล่ะ ^^

ความสัมพันธ์แบบคนคุย เป็นความสัมพันธ์ที่มีข้อดีหลายอย่าง ไม่ผูกมัด ไม่ต้องกังวลว่าเราจะวางเธอไว้ตรงไหนในชีวิต ไม่ต้องไปรับไปส่ง ไม่ต้องคอยดูแล และไม่ต้องคุยกันตลอดเวลา ถ้าเป็นการเรียน ความคนคุยคงเป็นวิชาเลือกเสรี ไม่นับหน่วยกิต แค่ขอซิทอินพอฟินๆก็จากไป เป็นความสัมพันธ์ที่ยืดหยุ่น แต่...ในขณะเดียวกันก็เปราะบางเหลือเกิน(เพลงบอดี้สแลมก็มา) บางจนขนาดที่ว่าเราเปลี่ยนแค่คำเดียวจาก แค่คุย เป็นเลิกคุย ทุกอย่างก็จบ เพราะความสัมพันธ์นี้มีคีย์เวิร์ดอยู่ที่ "ความไม่แน่ใจ"  

ฉะนั้นในเวลาที่ความรู้สึกดีของเราเพิ่มขึ้น ความสัมพันธ์แบบคนคุยสร้างความเจ็บปวดให้เราไม่น้อย เป็นความเจ็บปวดจากความไม่แน่ใจว่าเค้าจะรู้สึกตรงกับเรารึเปล่า จะถามก็กลัวคำตอบ จะไม่ถามความไม่แน่ใจก็สั่นคลอนความรู้สึกตลอดเวลา

เลยเป็นจุดเริ่มต้นของคำถามในวันนี้ “เป็นแฟนกันมั้ย”

___________________________________