เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ครั้งหนึ่งในรั้วมหา'ลัยSATANATO
01 : หมูหันครั้งแรก
  •                สวัสดีค่ะ ไหน ๆ ก็เป็นมู้แรกในหัวข้อนี้เนอะ ขอเกริ่นสักนิดนึงก่อนแล้วกันค่ะ

                   เราจบมาจากรั้วนนทรีค่ะ ที่มีอาณาเขตประมาณแปดพันไร่ (น่าจะเดาได้เนอะ ฮา) เรียนสาขาวิชาที่เหมือนการ์ตูนเรื่อง Silver spoon แหละค่ะ แบบนั้นเป๊ะ ๆ เลย

                   มาเข้าเรื่องกันดีกว่า เรื่องที่จะเล่าวันนี้เป็นเรื่องของหมูหันค่ะ


                   สมัยที่อยู่ปีหนึ่ง ช่วงที่ใกล้งานเกษตรแฟร์ จะนับว่าเป็นช่วงที่ยุ่งที่สุดค่ะ ไม่ว่าจะปีไหนก็มีหน้าที่ของตัวเองทั้งนั้น เด็กปีหนึ่งเองก็หนีไม่พ้น คือการช่วยพี่ ๆ ทำงาน

                   ไฮไลท์ที่ขาดไม่ได้อย่างหนึ่งของงานเกษตรแฟร์คือ การประมูลหมู ไม่ว่าจะหมูพ่อพันธุ์ แม่พันธุ์ น้ำเชื้อเป็นโดส และที่นั่นจะมีสถานที่ที่เรียกว่า ศูนย์ประมูลหมู

                   พอใกล้ถึงงานเกษตรแฟร์ รุ่นพี่ก็จะพาน้อง ๆ ไปทำความสะอาดศูนย์ประมูลหมูกัน ซึ่งขอบอกว่ามันค่อนข้างใหญ่เลยนะ รอบข้างจะเต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้ารก ๆ ในศูนย์ก็จะมีพวกใบไม้ หยากไย่ ฝุ่น เยอะแยะไปหมด (เพราะปีนึงจะมีงานครั้งเดียว จบงานก็ทำความสะอาดทีนึงแล้วก็ปล่อยไว้)

                   พวกผู้ชายก็ถือเครื่องตัดหญ้าไป ผู้หญิงก็มีดพร้าบ้าง คราดบ้าง แล้วแต่ ขอบอกเลยว่าไม่เคยลำบากขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ 55555555555 ทั้งคัน ทั้งมด ทั้งหญ้า รุ่นพี่รุ่นน้องรวมกันร้อยกว่าคน ทำกันทั้งวันกว่าจะเสร็จ

                   ทีนี้... ระหว่างที่เรากำลังลากกิ่งไม้ไปกองทิ้ง เราก็ได้ยินเสียง

    กรี๊ด !!
    ปุ่ก !!
    แอ่ก !!

                   เด็กปีหนึ่งทุกคนล้วนหันมองหน้ากัน จากนั้นก็ได้ยินเสียงรถ หันไปมองก็เป็นรถกระบะที่บรรทุกหมูสีขาวตัวใหญ่สองตัวไป...


                   ใช่แล้ว..

                   เสียงที่พวกเราได้ยินกันเมื่อกี้คือเสียงทุบหมู !!

                   แล้วพวกเราก็ไม่รู้ด้วยว่าหมูเหล่านั้นจะไปไหน และตอน เกือบ ๆ ห้าโมงเย็นพวกรุ่นพี่ก็ปล่อยให้กลับหอไปอาบน้ำอาบท่า แล้วสั่งให้ทุกคนกลับมาที่สถานที่รวมพลอีกครั้งตอนหกโมงเย็น


                   รุ่นพี่บอกอีกว่า ไม่ต้องกินข้าวมานะ ให้มาที่นี่ โอเค ทุกคนก็ทำตาม หกโมงก็มาเจอกัน


                   แค่ถึงหน้าสถานที่รวมพลยังไม่ได้ทันจะได้เข้าไป เราได้กลิ่นหอม หอมมาก ๆ พอเข้าไปด้านใน...


              เตาเผาขนาดประมาณ 3*2 เมตร ในนั้นกำลังมีหมูตัวใหญ่ที่กลายเป็นสีน้ำตาลอยู่บนแท่งเหล็ก เหล่ารุ่นพี่ก็อมยิ้มแล้วก็ค่อย ๆ หมุนแท่งเหล็กนั้นอย่างใส่ใจ

              หมูตัวใหญ่ขนาดที่ต้องให้พี่ผู้ชายแข็งแรง ๆ ยืนหมุน แล้วยังมีมันหยดติ๋ง ๆ ตอนนั้นคือทุกคนอึ้งไปเลย ทั้งกลิ่น ทั้งภาพตรงหน้า ความเหนื่อย ความหิว ประเดประดังเข้ามา

              รุ่นพี่สั่งให้ทุกคนตั้งแถว แล้วก็นั่งเรียงกันไป ระหว่างที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับหมูหันตัวใหญ่ที่ส่งกลิ่นยั่วน้ำลาย ก็มีเพื่อนผู้ชายคนนึงร้องขึ้นมา


    "ไอ้เชี่- นี่มันหมูที่โดนทุบเมื่อเย็น"

              เพื่อนผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีปัญหาอะไร ผู้หญิงก็มีบ้างนิดหน่อย แน่นอนเราเองก็ด้วย

              มันเป็นความรู้สึกที่แบบ เฮ้ย หมูที่เราเห็นอยู่เหมือนตอนเย็นนะ ตอนนั้นมันยังเป็น ๆ อยู่เลย เรากินมันไม่ได้อะ ไม่ไหว ตอนนั้นความรู้สึกแย่ ๆ มันตีขึ้นมาเลย

              แน่นอนว่าพวกรุ่นพี่เองก็รู้ เค้าก็จะดูปฏิกิริยาของน้อง คนไหนที่มีอาการแบบเรานี่โดนเข้าชาร์จเลย พี่ปีสามคนนึงเดินยิ้มกริ่มมาหาเราที่ทำหน้าเจื่อน ๆ พี่เค้าจ้องหน้าเราทีนึงแล้วก็หันตัวกลับไป เราโล่งใจได้แป้บเดียว 

              จากนั้นพี่เค้าก็ค่อย ๆ ใช้มีดฝานเนื้อหมูหันสีน้ำตาลที่มีมันหยดติ๋ง ๆ วางบนใบตองสองชิ้น มืออีกข้างของพี่เค้าก็ถือถ้วยน้ำจิ้ม แล้วเดินดุ่มมาหาเรา ในใจนี่ร่ำร้องแบบ โอ๊ย แย่แล้ว

              รุ่นพี่ยื่นถ้วยน้ำจิ้มให้เราถือ ใช้มือหยิบหมูหันแร่บางขึ้นมาตรงหน้าเรา ยิ้มหนึ่งทีแล้วบอก

    "น้องต้องลอง ของดีเลยนะ"

              ตอนนั้นคือน้ำตาจะไหลอะ หิวนะ หิวมากด้วย แต่อะไรสักอย่างมันปิดกั้นไว้ไม่ให้เรากินมัน บวกกับปฏิเสธคนไม่เก่งอีกด้วย เราก็เลยอ้าปากงับหมูชิ้นนั้นไป..


    ทันทีที่ลิ้นได้สัมผัสกับหมูหันชิ้นนั้น บอกเลยว่ามันวิเศษมาก เราไม่สามารถหาคำไหนมาบรรยายมันได้ หมูหันแร่บางอุ่น ๆ ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ มันนุ่มลิ้นมาก เวลาที่เคี้ยวก็ยังมีน้ำที่ติดรสเค็มนิด ๆ ฉ่ำออกมา ดีเหลือใจ

    มันคือหมูหันที่ดีที่สุดที่เราเคยกินมา

             รุ่นพี่ยิ้มให้เราอีกหนึ่งทีแล้วเอาหมูอีกชิ้นที่อยู่บนใบตองไปจุ้มน้ำจิ้ม แล้วส่งเข้าปากเรา ขอบอกเลยว่า

    อร่อยชิบหายเลยโว้ยยยยย

              ไม่ว่าจะกินแบบไหน จะกินเพียว ๆ จะจุ่มน้ำจิ้ม มันอร่อยทั้งคู่ วินาทีนั้นคือรู้ได้เลย ในเมื่อชีวิตนั้นเสียสละตนแล้วอร่อยขนาดนี้ เราจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง เราจะกินให้เอร็ดอร่อยที่สุด เราสัญญา


              จากนั้นพวกรุ่นพี่ก็แร่เนื้อหมูหันใส่จานแล้วแจกจ่ายไปให้น้อง ๆ ทุกคน พร้อมน้ำจิ้มรสเด็ด ฟินมากค่ะ มันคุ้มค่าเหนื่อยจริง ๆ ตอนที่ได้กินเราลืมไปหมดเลยว่า เราทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน ไหนจะมด ฮือออ มารู้ทีหลังว่าสิ่งนี้แทนคำขอบคุณของอาจารย์ พี่ ๆ ลุง ๆ ที่อยู่ประจำศูนย์ ขอบคุณมากค่ะ มันอร่อยมาก :)


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in