เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
tinglee's storyTinglee
มหากาพย์ Hay Day : เฉลิมฉลอง lv.100
  •                                                                                                                       ต้นไม้สีทองเลเวล 100

    เรียงความเรื่อง เฮย์เดย์ของฉัน

                  เรื่องราวมันเริ่มต้นจากเพื่อนโหลดเกม Hay Day ลงไอแพดสมัยมัธยมต้น

              จำได้ว่าตอนนั้นต้องไปทำงานกลุ่มที่บ้านใครสักคน ช่วงที่พักจากการทำงานซึ่งก็ดูเหมือนจะพักกันอยู่ตลอด เพื่อนคนนึงโหลดเกม Hay Day ลงไอแพด ส่วนเราที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็เกิดสนใจ นี่มันเกมอะไรเนี่ย ดูน่าสนุกดี ไปๆ มาๆ ก็กลายเป็นว่าเอาไอแพดของเพื่อนมาเล่นเกมเป็นจริงเป็นจัง สรุปคือ วันนั้นจำไม่ได้แล้วว่างานเสร็จไหม แต่จำได้ว่าฟาร์มเฮย์เดย์ได้เลเวล 7 

           หลังจากวันนั้นก็เล่นเฮย์เดย์ในไอแพดเพื่อนมาตลอด ช่วงนั้นเหมือนเป็นยุคทองของเฮย์เดย์ในสังคมที่เราอยู่มาก เพื่อนคนอื่นก็เล่น พี่ที่รู้จักก็เล่น ซึ่งมันเหมาะกับการเล่นเฮย์เดย์ที่สุดเลยนะ เพราะเราคิดว่าตัวเกมถูกออกแบบมาให้แต่ละฟาร์มได้ช่วยเหลือกัน เช่น ระบบการตั้งช่วยเหลือให้คนมารดน้ำต้นไม้หรือช่วยส่งของในเรือ ไหนจะเวลาที่เกมสุ่มอุปกรณ์ต่อเติมฟาร์ม ของที่สุ่มมักจะแตกต่างกัน จะมีสักสองสามอย่างที่ฟาร์มเราจะสุ่มได้ตลอด แต่จะมีบางอย่างที่หายากมาก สุ่มไม่เคยได้เลย การที่มีคนรู้จักเล่นด้วยเยอะๆ มันจะช่วยพัฒนาฟาร์มได้ตรงที่เรามาแชร์อุปกรณ์ที่แต่ละคนได้มาด้วยกัน

                                                                          ฟาร์มเราขาดแคลนไม้เป็นเรื่องปกติ

                การเล่นเฮย์เดย์ของเราเป็นไปด้วยความจริงจังเท่าที่ตอนนั้นจะจริงจังได้ บางครั้งเป็นไปในแบบเรียนไปเล่น(เกม)ไป แล้วก็ถูกยึดไอแพดเพราะเล่นในห้องเรียน เฮ้อ-ที่สุดเลยนะแก บางทีก็เดินไปเล่นไป กินไปเล่นไป ชีวิตผูกติดมาก บางครั้งก็มีนัดรวมตัวมาเล่นด้วยกันหลายๆ คน อย่างตอนกีฬาสีที่ว่างงาน เรา เพื่อน พี่ ที่เป็นกลุ่มก้อนเฮย์เดย์ก็มารวมตัวกัน นอนเล่นเกมกันใต้ตึก หรือครั้งนึงเคยเข้าไปเลยในห้องพักครูวิทย์เพราะมีไวไฟและแอร์เย็น บางครั้งมีอบรม พอถึงช่วงที่ว่างก็เล่นอีก ตอนเช้าก่อนเข้าแถวก็เล่นจนมีเพื่อนถ่ายรูปไว้ (เหมือนรูปนั้นจะกลายเป็นรูปอีเมลล์ตัวเองอยู่ช่วงหนึ่ง) ดูๆ แล้วก็เหมือนจะเล่นทุกช่วงเวลาของชีวิตเลยนะ

                ข้ามมาช่วงม.4 เราเปิดฟาร์มเป็นของตัวเอง พอเป็นฟาร์มตัวเองแล้วยิ่งจริงจังกว่าเดิมอีก ทำทุกอย่างให้เฮย์เดย์จริงๆ มีเควสใดๆ รับหมด และต้องทำให้ออกมาดีด้วย ตอนนั้นเริ่มเข้าสู่ยุคตกต่ำของเฮย์เดย์ในสังคมเราละ เหมือนมีเราเล่นอยู่คนเดียว ก็เลยนำไปสู่การเปิดฟาร์มเฮย์เดย์ในโทรศัพท์พ่อกับแม่ โดยหวังว่าจะใช้ฟาร์มทั้งหมดที่มีช่วยเหลือกัน แต่ก็พบจุดที่ลำบากคือพ่อแม่เราไม่เล่นเกมแน่ๆ อยู่แล้ว ลำพังเราคนเดียวก็เล่น 3 ฟาร์มไม่ไหว สุดท้ายก็จบลงที่เราเล่นฟาร์มของตัวเองอย่างเดียวแล้วไปให้สุดเลยดีกว่า ตอนนั้นด้วยความไม่มีใครเล่นด้วยแต่ก็เลยชักชวนแบบบังคับให้เพื่อนสนิทที่มีฟาร์มมาช่วยในหลายๆ ครั้ง ด้วยความที่เพื่อนเลเวลเยอะกว่าก็จะสามารถทำอะไรได้มากกว่า เช่น ตั้งกลุ่มทำเควส ซึ่งบังคับนั่นแหละให้เพื่อนตั้งให้หน่อย (มันมีที่มามาจากความเจ็บแค้น ตรงที่ตอนแรกเราไปเข้ากลุ่มเดียวกับฟาร์มของเพื่อนที่ให้ไอแพดเราเล่นนั่นแหละ แต่ต่อมาคนในกลุ่มนั้นก็เตะเราออก...) พอตั้งกลุ่มแล้วก็มีแค่เราเล่นคนเดียวนี่แหละ แต่อยู่ๆ คนจากไหนไม่รู้มาเข้ากลุ่มเต็มเลย เหมือนเข้าสู่ยุคทองอีกครั้ง เป็นยุคทองในเกม คนที่เข้ากลุ่มมาเลเวลสูงๆ ทั้งนั้น แล้วแต่ละคนก็ช่วยกันทำเควสดีมาก ช่วงนั้นฟาร์มเราเป็นไปได้ด้วยดีมาก
                แต่นั่นแหละ อยู่ๆ ก็เกิดจุดแตกหัก เราจำช่วงเวลาที่แน่นอนไม่ได้แล้ว แต่น่าจะเป็นช่วงม.6 วันหนึ่งเราเข้าไปเล่นเฮย์เดย์ตามปกติ แล้วก็พบว่าคนในกลุ่มกดออกจากกลุ่มไปหลายคนในเวลาพร้อมๆ กัน ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร เขาคงมีที่มีทางของเขา เขาก็เลยไป แต่ถึงออกจากกลุ่มเราก็อยากเป็นฟาร์มเพื่อนบ้านกับเขาอยู่ เลยว่าจะไปแอดไอดีไว้ ก็กดเข้าไปที่ฟาร์มเขา กดแอด อะ ดูสักหน่อยแล้วกันว่าไปเข้ากลุ่มใหม่ที่ไหน สรุปคือพวกเขารวมตัวกันไปตั้งกลุ่มใหม่กันเอง พากันไปเกือบยกกลุ่ม คนที่เลเวลสูงสุดกลายเป็นหัวหน้า ตอนนั้นหัวร้อนมาก มากถึงมากที่สุด ก็ไปให้เพื่อนสนิทอีกแหละเตะคนในกลุ่มคนอื่นที่เหลืออยู่(ซึ่งเป็นคนที่ไม่ค่อยทำเควสก็เลยไม่ได้ออกจากกลุ่มไปพร้อมคนอื่นๆ) สุดท้ายกลุ่มก็เหลือกันแค่เพื่อนๆ ในชีวิตจริงเท่านั้น

                แต่ความหัวร้อนไม่สามารถหยุดได้ สุดท้ายก็ถึงจุดตกต่ำที่เราเลิกเล่นเฮย์เดย์ ลดละเลิก ลบเกมออกจากโทรศัพท์ด้วย มันเป็นถึงขนาดนั้นเลย เอาจริงๆ ตอนนั้นก็เลิกเล่นได้จริงๆ นะ จากที่ทุกวันต้องเล่น ไม่เล่นก็ทำได้ สงสัยเพราะพลังความหัวร้อนนั่นแหละ (แล้วก็ไปเล่นเกมอื่นแทน ติดงอมแงม จริงจังพอๆ กับตอนเล่นเฮย์เดย์เลย แหะแหะ)

                ต่อมาก็ถึงช่วงสอบเข้ามหาลัย ตอนนั้นคิดเหตุผลสวยๆ ขึ้นมาได้ว่า ถ้าเกิดบอกว่เลิกเล่นเฮย์เดย์เพราะหัวร้อนคนในเกม มันก็จะดูเป็นคนอ่อนไหวง่ายเกินไป เลยได้เหตุผลใหม่ สวยๆ ว่า เพราะจะสอบเข้ามหาลัย ต้องตั้งใจกันหน่อย ก็เลยเลิกเล่นเฮย์เดย์ค่ะ แต่ความจริงไม่มีใครมาสนใจหรอกว่าเราเลิกเล่นเฮย์เดย์ทำไม เหมือนคิดเหตุผลมาหลอกตัวเองมากกว่า

              แล้วเหตุผลใหม่ที่สร้างขึ้นมานี้ก็เชื่อมโยงไปเป็นความตั้งใจที่ว่า พอสอบใดๆ ที่จะใช่เข้ามหาลัยครบหมดแล้ว จะโหลดเฮย์เดย์กลับมาเล่นอีกครั้ง

                     ลงสตอรี่ไอจีตอนจะกลับมาเล่นเฮย์เดย์อีกรอบ


                หลังจากที่โหลดเฮย์เดย์กลับมาเล่นอีกรอบก็พบว่า เออ เรายังไปได้อีก ช่วงที่เลิกเล่นไป ไม่เป็นผล ไม่ได้ทำให้เราเบื่อหรือกลับเล่นไม่ได้ เหมือนช่วงที่หยุดเล่นไม่มีอยู่จริง เพราะพอมาเล่นอีกครั้งก็ต่อติดเหมือนเดิม จริงจังเหมือนเดิมและอาจจะมากขึ้น ใจสู้ขึ้น และพยายามจะมีสติขึ้น (อันนี้ได้ไหมไม่รู้เหมือนกัน แน่ล่ะ บางครั้งก็หลุดหัวร้อน) ครั้งนี้เริ่มเสิร์ชหาคนเล่นเฮย์เดย์เก่งๆ ยูทูปมาดูเป็นแรงบันดาลใจ ดูแล้วก็ช่วยให้ฮึดสู้ได้อยู่นะ

                               ช่องคุณ Umit Uyku ช่วยให้ฮึดสู้

                แต่รอบนี้ที่เล่นเฮย์เดย์กลายเป็นเล่นอยู่คนเดียวแล้ว เพื่อนคนอื่นเขาก็มูฟออนกันหมด บวกกับเข้ามหาลัยกัน (แต่การเข้ามหาลัยไม่มีผลต่อการเล่นเฮย์เดย์สำหรับเรา55555) และด้วยการเข้ามหาลัยนี่แหละ เพื่อนสนิทที่เรามักบังคับให้มาช่วยฟาร์มเราก็เรียนคนละที่ แต่เราไม่ยอมแพ้ ไม่เจอหน้าก็ไปตามในไลน์ให้มาช่วย (ขอบคุณมึงมากที่พอทักไปให้ช่วยอะไรมึงก็พยายามช่วยเสมอ ไหนจะต้องรับความหัวร้อนของนี่ที่มาจากเฮย์เดย์อีก)

    หลักฐานความหัวร้อน

    หลักฐานการขอความช่วยเหลือ

                ซึ่งสุดท้ายก็ยังไม่พอ แต่ยังไงก็ตามเควสต้องเสร็จ เลยเป็นการเปิดประสบการณ์ ใช้เงินแก้ปัญหาในเกมเป็นครั้งแรก

                เฮ้อ

                แล้วก็ตอนนั้นลนลานมากกลัวไม่ทัน กลัวเขาไม่ขาย เลยเปิดประสบการณ์อีกอย่างคือเข้ากลุ่มคนเล่นเฮย์เดย์ในเฟซบุ๊ก

                                                                     ช่องทางช่วยชีวิต ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ

    การเล่นเฮย์เดย์ก่อให้เกิดวาทกรรมมากมาย

                มันขนาดนั้นเลยนะ 5555 อันนี้คือเท่าที่ค้นออกมาได้ เชื่อว่ามันต้องมีมากกว่านี้แน่ๆ 

                แต่ขอยืนยันตามวาทกรรมเลย

                            'เราจริงจังกับเฮย์เดย์มากกว่าเรื่องเรียน'

                และถ้าให้เรียงลำดับความสำคัญในชีวิต ตอนนี้ที่หนึ่งก็ยังเป็นเฮย์เดย์ค่ะ

           ช่วงหลังที่ผ่านมาก็เล่นเฮย์เดย์อย่างเรื่อยๆ มาเรียงๆ ตั้งใจเล่นเท่าที่ทำได้ ทำเควสให้ครบตลอด เข้าร่วมกิจกรรมในเกม มีอัพเดทอะไรใหม่ๆ ก็ตื่นเต้น เลเวลก็ค่อยๆ ขึ้นตามวันเวลาที่ผ่านไป หัวร้อนบ้างเป็นบ้างครั้งหรือหลายครั้ง

                และ ในที่สุด!!!!!


                วันนี้ที่รอคอยก็มาถึง เราเล่นเฮย์เดย์มาจนถึงเลเวล 100 แล้ว !!! เรารอวันนี้มานานมากๆ เหมือนฝันเป็นจริงเลย เพราะช่วงแรกๆ ที่เล่นเฮย์เดย์ก็คิดว่าอยากเล่นให้ถึงเลเวล 100 อยากได้ต้นไม้สีทอง (ของขวัญที่เกมจะให้เราเมื่อถึงเลเวล 100) จะเอาต้นไม้นี้มาแต่งบ้านให้ได้ ตอนนี้ทำได้แล้วนะ เธอเก่งมาก!!!!! เอาจริงๆ ภูมิใจในตัวเองนะ มันดูเป็นเรื่องเล็กน้อย ก็แค่เกม แต่เราพยายามกับเกมนี้มาเรื่อยๆ เลย ความจริงสิ่งที่เรารู้สึกคือ ถ้ามีคนให้คำถามมาว่าคิดว่าตัวเก่งอะไร/มีความสามารถอะไรบ้าง เราอยากตอบว่าเล่นเฮย์เดย์แหละ 55555 ไม่รู้เหมือนกันว่าเราทำอะไรได้ดีอีก แต่มั่นใจว่ากับเฮย์เดย์เราทำได้ดีมาก
                
              สุดท้ายคือเราอยากขอบคุณทุกคนที่อยู่กับเราในช่วงที่เล่นเฮย์เดย์ ขอบคุณก็อตเจ้าของไอแพดและเจ้าของฟาร์มที่เราเอามาเล่น ขอบคุณแป้งปิที่เล่นเฮย์เดย์มาด้วยกันและจริงจังมากๆ ไปด้วยกัน ขอบคุณโอเลี้ยงเพื่อนสนิทที่ตั้งกลุ่มในเฮย์เดย์ให้ พยายามช่วยให้เราสามารถทำเควสต่างๆ สำเร็จไปได้ รวมไปถึงรับฟังความหัวร้อนความปสดทั้งเรื่องทั่วไปและเรื่องเกม ขอบคุณพี่อรอรที่มาเล่นเฮย์เดย์ด้วยในช่วงที่ว่างตรงกัน ขอบคุณไอซ์กับเถงที่อยู่ในกลุ่มเฮย์เดย์ ขอบคุณเพื่อนในเฟซบุ๊กที่เล่นเฮย์เดย์ทุกคนที่ช่วยเหลือกัน ขอบคุณคนกลุ่มเฟซบุ๊กที่เปิดประสบการณ์มากๆ ขอบคุณคุณ Umit Uyku ช่วยให้ฮึดสู้และเป็นแรงบันดาลใจ ขอบคุณคนคิดค้นเฮย์เดย์ด้วยที่ช่วยเติมเต็มเวลาว่างและไม่ว่างของเรา

                จนมาถึงวันนี้แล้ว เราคงต้องตั้งเป้าหมายกับเฮย์เดย์ใหม่ หรือจะเป็นเล่นให้ถึงเลเวล 150 ดี ?


    บทนี้คำพูดไม่ค่อยเพราะเท่าไรเลยเพราะส่วนใหญ่เป็นการพูดคุยกับเพื่อนแล้วก็บ่นๆ ในช่องทางของตัวเอง แถมยังเป็นบทที่ยาวมากๆ ด้วย อย่างไรก็ตามใครที่เล่นเฮย์เดย์ แล้วผ่านมาได้อ่านบทความนี้ #JVV900PC ไอดีเฮย์เดย์เราเอง มาเล่นด้วยกันเถอะ



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in