⠀⠀ ผมตื่นมาทุกเช้าพร้อมกับความรู้สึกที่ยังคงคั่งค้างอยู่ในใจ

⠀⠀ เธอยืนอยู่ตรงนั้น

⠀⠀ ผมมองนัยน์ตาคู่เดิม สดับฟังเสียงหวานลอดผ่านริมฝีปากบาง จุดของขี้แมลงวันเล็กๆ ใต้ตาข้างขวายังคงดึงดูดสายตาได้เสมอ

⠀⠀ เธอบอกว่าเธอรักผม 

⠀⠀ ร่างกายขยับผุดลุกขึ้นจากเตียงทันทีที่สิ้นเสียงนั้น แก้วตาคมไหวระริก ฝ่ามือใหญ่สั่นเทาพร้อมกับร่างที่หล่นลงกระแทกพื้น

⠀⠀ ผมเริ่มแยกความจริงกับความฝันไม่ออก

⠀⠀ หล่อนไม่ควรจะยืนอยู่ตรงนี้

⠀⠀ ไม่,

⠀⠀ ปลายเท้าขาวซีดเกรอะกรังไปด้วยคราบดินโคลนหยุดอยู่ตรงหน้า กลิ่นเหม็นสาบฉุนกึกลอยปะทะนาสิก

⠀⠀ ผมไม่อยากฆ่าเธออีกแล้ว

⠀⠀ ร่างไร้วิญญาณของสาวผู้เป็นที่รักนอนแน่นิ่งอยู่ในสวนข้างหลังบ้าน

ถูกฝังลึกลงไปใต้รากของต้นกุหลาบที่เธอรัก

⠀⠀ สัมผัสเย็นชืดจากฝ่ามือบางบนผิวแก้มเรียกให้นัยน์ตาสีเข้มเบิกโพลง ราวกลับถูกฉุดรั้งขึ้นจากห้วงภวังค์ ความมืดมิดปกคลุมทั่วพื้นที่พร้อมกับความชื้นแฉะ ผ้าห่มคลุมตัวอยู่ให้ความรู้สึกราวกับโดนห่อหุ้มด้วยน้ำและเศษดินทราย

⠀⠀ กลิ่นเชื้อราในดินก่อนฝนตกลอยคลุ้งทั่วจมูกพร้อมกับกลิ่นสาบของศพที่ถูกฝังอยู่ในนั้น

⠀⠀ ผมเหนื่อยเหลือเกิน

⠀⠀ เปลือกตาเริ่มปิดลงทีละนิด อากาศหายใจที่ควรมีกลับถูกริดรอนลงเรื่อย

⠀⠀ เพียงแค่หวังให้ความฝันนี่หยุดลงเสียที