วันนี้ 28 เมษายน2560

เวลา18 : 35 น.

ณ บ้านของผู้เขียน

สบายดีหรือเปล่า

เราได้ยินเสียงเพลง ’สบายดีหรือเปล่า ’บรรเลง… ทำให้เราคิดถึงบรรยากาศเก่าๆกับกลุ่มเพื่อน

ถึงแม้ไม่ใช่บรรยากาศที่น่าภิรมย์นัก แต่เราเองคงปฏิเสธไม่ได้เลยว่ายังอาวรณ์อยู่

เรายังจำบรรยากาศเหล่านั้นได้เสมอ เราชอบที่มีพวกเขาอยู่ข้างๆ เราอุ่นใจ

เพราะมีพบจึงมีจาก

ก็อย่างว่า เราพบกันเพื่อจาก พอวันเวลาต่างผันแปรหมุนเวียนไปเรื่อยๆ

เราที่เป็นเด็กในวันวาน ย่อมต้องโตเป็นผู้ใหญ่

พวกเราจากพี่ใหญ่ในโรงเรียน ก็ต้องกลายเป็นน้องน้อยในรั้วมหาลัย เพราะฝันของเราแต่ละคนต่างกันเราต่างอยากทำอาชีพในคนละสาขา

ในคราวอยู่มัธยม6 ก็ต่างเก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆในรั้วโรงเรียนทั้งบรรยากาศ ทั้งความรู้ ทั้งความทรงจำ ในโรงเรียนที่เราเรียนอยู่ 

ในทีสุด วันปัจฉิม ก็มาถึงเราชอบบรรยากาศนั้นมาก พี่น้องในโรงเรียนต่างรักใคร่กัน เรายังคงบันทึกความทรงจำนี้เสมอ และต่อไปในวันที่เราคิดถึงโรงเรียนเราคงรื้อเมมโมรี่นี้ออกมาฉายเรื่อยๆ เราเห็นเพื่อนๆทั้งระดับชั้น มีความสุขที่จะได้จบการศึกษา ได้เห็นเพื่อนๆร้องไห้เมื่อจะจากกับเพื่อนสมัยมัธยม เราได้เห็นรุ่นน้องที่มองพี่ๆอย่างปลื้มใจ

แต่ใครจะรู้หลังจากวันที่สวยงาม ก็ยังมีเพื่อนที่ยังเครียดกับการเข้ามหาลัย เราเห็นอกเห็นใจพวกเขามากๆ พวกเขาคงเครียดที่เพื่อนต่างมีมหาลัยกันแล้ว เรารู้มันเครียด มันกดดัน เราต่างประสบพบเจอมาด้วยกัน และเราต่างเป็นกำลังใจให้กันและกัน

หลังจากปิดเทอม หรือจบการศึกษาแล้วนั่น เราอยู่บ้านจนเบื่อเลยแหละ เรามีเพื่อนอยู่ในกลุ่มที่สนิทกัน 7 คน (รวมเราด้วย) มีเพื่อนที่ไม่ได้ติดต่อกันเลย 1 คน เรามีของขวัญจะให้เขา แต่เราไม่เคยติดต่อเขาได้เลย…

สบายดีหรือเปล่าเพื่อนเราไปถึงไหน

อาจเจอพบเพื่อนใหม่ถูกใจเหมือนในฝัน

เพราะเวลาที่พาเราพบกัน

แต่แล้วเวลาก็พาเราจากกัน

          เมื่อเสียงเพลงนี้เข้ามาสู่โสตประสาทเรา เราก็พลันนึกถึงเพื่อนคนนี้เสมอ และนึกถึงเรื่องราวต่างๆในรั้วโรงเรียนด้วย

          เราทุกคนอาจจะมีประสบการณ์ในการมีเพื่อนต่างกันแต่เราอยากบอกว่า เพื่อนแต่ละคนจะเป็นประสบการณ์สอนให้เราเข้าใจในสิ่งต่างๆให้มากขึ้น

                ในแต่ละช่วงชีวิตเราจะมีความทรงเป็นเพื่อน เช่นวันนี้

เราเพียงแค่อยากถามอดีตที่พบเจอว่า สบายดีหรือเปล่า

                                        …

 กลั่นจากใจ บรรเลงด้วยนิ้ว

ordinary 27