เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Teach YouIfIStay
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน บทส่งท้าย (NC - 18 YAOI)
  • เย็นวันหนึ่ง ขณะที่ฟุรุยะและอากาอิกำลังนั่งกินข้าวกันที่โต๊ะอาหาร จู่ๆ ฟุรุยะก็พูดขึ้นมาว่า

    "คุณต้องขอบคุณผมนะ!!"

    "ขอบคุณเรื่องอะไร??"

    ฟุรุยะพูดเสียงแข็งใส่คนตรงหน้า แต่คนตรงหน้าก็เอียงคอมองอย่างไม่เข้าใจในคำพูดของคนผมทองว่าต้องการอะไร?

    "เพราะผมไงล่ะ!! คุณถึงสืบข่าวเรื่องมิจิจนได้ข้อมูลสำคัญมา"

    "อ้าว?? ฉันนึกว่าสันติบาลต้องขอบคุณฉันที่ฉันทำเฮลิคอปเตอร์ของคนร้ายตกได้ซะอีก"

    "อันนั้นก็คุณมีปืนพอดีนี่!!! คุณก็ต้องยิงสิ!!"

    "แล้วที่ฉันช่วยนายล่ะ?"

    "ก็ผมวิ่งตามคนร้ายมานี่!! ถ้าไม่วิ่งตามเดี๋ยวพวกมันหนีไปได้จะทำยังไง??"

    "งั้นเหรอ?? วิ่งตามจนไม่ทันระวังตัวเลยนะ ถ้าฉันไปช่วยไม่ทันเธอคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แล้วล่ะ เรย์คุง?"

    "เหอะ!! จะยังไงก็แล้วแต่...ถ้าผมเกิดนึกโมโหขึ้นมา...แล้วเอาเรื่องคุณไปบอกมิจิ คุณก็คงสืบต่อไม่ได้หรอกนะ!!! ดังนั้นน่ะ เรื่องนี้มันเป็นความดีความชอบของผม!!"

    "แล้วที่ผ่านมาไม่โมโหเหรอ??"

    "ยังไม่ได้โกรธขนาดนั้นสักหน่อย!!"

    "นี่ขนาดไม่ได้โกรธขนาดนั้น ฉันยังเอาชีวิตแทบไม่รอด... ถ้านายโกรธมากกว่านี้ ฉันคงโดนนายฆ่าตายแน่ๆ"

    "ผมไม่ได้ร้ายกาจขนาดนั้นสักหน่อย!!"

    "นี่ไง อารมณ์เสียอีกแล้ว"

    "ไม่พูดด้วยแล้ว!!!"

    พอเถียงไม่ไหว คนผมทองก็รีบตัดบทแล้วทำทีจะลุกเดินหนีไป แต่ก็ดูท่าจะช้าไปเสียแล้ว เมื่อคนตัวโตกว่าเอื้อมมือมารั้งเข้าที่เอว พร้อมกับเอาไปหน้าซุกลงไปที่แผ่นหลัง เล่นเอาคนโดนกอดขนลุกซู่ด้วยความหวาบหวิวแว่บแล่นเข้ามาในสมองเมื่อนึกถึงบทอื่นที่อาจจะเป็นไป

    "อ๊ะ... อากาอิ!! ปล่อยนะ!!"

    "นี่... เรียกชูเหมือนเดิมได้มั้ย?"

    อากาอิพูดเสียงอ่อนอ้อนคนตัวล็กในอ้อมกอด ฝ่ายคนโดนกอดหน้าขึ้นสีแดงเรื่อ

    "....."

    "ไม่ชินเลยเวลาเธอเรียกฉันแบบนี้..."

    "ก็เรียกอากาอิเหมือนตอนแรกๆ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย"

    "แต่เราเป็นแฟนกันแล้วนะ... แล้วเธอก็ไม่ได้เรียกฉันว่าอากาอิอีกแล้วด้วย"

    'ยัง...ยังอีก...ยังจะใช้น้ำเสียงแบบนี้อีก!!!'

    ฟุรุยะโวยวายตัวเองเพราะเริ่มหวั่นไหวไปกับอาการออดอ้อนของผู้เป็นแฟนจนเริ่มจะใจอ่อน อากาอิถอนเอาหน้าที่ซุกแผ่นหลังของฟุรุยะออก แล้วค่อยๆ ใช้มือประคองดวงหน้าหวานของฟุรุยะให้หันมารับจุมพิตจากเขา 

    "อืออออ"

    เสียงครางอย่างพึงพอใจในลำคอของคนตัวเล็กปลุกเร้าอารมณ์ของชายหนุ่มอีกคนให้เริ่มรุกเร้ารุนแรงมากขึ้น อ้อมกอดของเขาพยายามผลักหมุนให้คนตัวเล็กหันหน้ามาเผชิญหน้า ริมฝีปากของอากาอิบดลงไปที่กลีบปากสีสวยของฟุรุยะ จูบอ่อนโยนแผ่วเบาเริ่มล้ำลึกหนักหน่วงจนทั้งคู่เริ่มหอบหายใจหนัก น้ำสีใสไหลเลอะที่มุมปาก ร่างกายของทั้งคู่บดเบียดเข้าหากัน ฟุรุยะตะกองกอดอากาอิไว้เป็นหลักไม่ให้ตัวเองล้มลงไปเพราะแรงอยากที่กำลังถาโถมเข้ามา

    อากาอิดันตัวฟุรุยะชิดติดกำแพงด้านหนึ่ง เขายังคงโถมจูบลงไปที่ใบหน้าสีน้ำผึ้งของฟุรุยะ จากเดิมที่รสสัมผัสเต็มไปด้วยความหอมหวาน ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นรสร้อนแรงที่ขับเต็มไปด้วยความกระหายในคู่ของตัว ลิ้นสากร้อนไล้ลงมาที่ลำคอก่อนจะบรรจงฝากรอยรักสีเข้มไว้บนผิวเนื้อของร่างเล็กไว้เป็นเครื่องหมายแสดงความเป็นเจ้าของ

    "อย่าทำรอยได้มั้ย?"

    ฟุรุยะพูดเสียงแผ่ว ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย

    "ทำไมล่ะ?"

    "ผมมีประชุมพรุ่งนี้ กลัวคนอื่นเห็น"

    "ให้เขาเห็นไป"

    ว่าแล้วก็ดูดเม้มลงไปที่ลำคอของอีกฝ่ายทันทีแบบไม่ทันตั้งตัว 

    "อืออออ"

    เสียงหวานครางขึ้นเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ เขาเริ่มทรงตัวยืน
    ไม่ไหว ร่างเริ่มไถลลงมาตามกำแพงจนทรุดตัวนั่งอยู่ที่พื้น อากาอิผลักเขาลงนอนกับพื้น มือใหญ่สอดเข้าไปในเสื้อยืดสีขาวจนเสื้อเลิกขึ้นมาเหนืออก ฟันที่ขบลงบนเนินเนื้อสีอ่อนและลิ้นที่ตวัดโลมเลียอย่างกระหาย ทำให้ฟุรุยะหายใจไม่ทั่วท้อง 

    'อากาอิรู้ดีเสมอว่าจะทำให้เขาพอใจได้อย่างไร'

    กางเกงสีขาวและกางเกงชั้นในของฟุรุยะถูกถอดออกเป็นลำดับต่อมา อากาอิใช้มือเกาะกุมไปยังแก่นกายของฟุรุยะเพื่อกระตุ้นให้ส่วนนั้นตื่นตัว

    "อ๊าาาาาาาาาา"

    เสียงครางเล็ดลอดออกมาจากลำคอของคนตัวเล็ก เมื่อคนตัวโตกว่าเริ่มปรนเปรอส่วนที่ไวต่อการสัมผัสของเขาด้วยลิ้นและโพรงปากแล้วรูดขึ้นลงเป็นจังหวะช้าสลับเร็ว

    "อ...อึ่ก...อื้ออออออออออออ"

    ของเหลวสีขาวขุ่นไหลออกจากส่วนนั้นของเขา โดยที่อากาอิยังคงจัดการส่วนนั้นโดยไม่ชะงักหรือหยุดไปแต่อย่างใด

    "ชู....."

    สายตาสีเขียวมะกอกคมกริบตวัดขึ้นมามองคนเรียกอยู่ครู่หนึ่งก่อนถอนปากออกมาแล้วคายของเหลวสีขาวนั้นออกมา

    "ทำไมวันนี้เร็วจัง?"

    "...."

    คนถูกถามไม่ตอบตรงๆ แต่ตอบด้วยการส่งกำปั้นเข้าที่หน้าอกของคนถามแทน

    "นอนลง"

    สายตาคมกริบเลิกมองขึ้นอย่างงงๆ 

    "นอนลงสิ เดี๋ยวไม่ทำให้นะ"

    อากาอิยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ เขาถอดเสื้อยืดสีน้ำเงินออก จากทางด้านหลัง แล้วนอนราบลงอย่างว่าง่าย ฟุรุยะจัดการใช้ปากดึงเชือกผูกกางเกงของอากาอิแล้วดึงออก เขาเอาหน้าซุกลงไปที่แก่นกายของอากาอิแล้วจูบเล่นผ่านเนื้อผ้าคอตตอนของกางเกงใน

    'แกล้งผมดีนัก...งั้นเดี๋ยวผมจะแกล้งคืนบ้าง หึหึหึ'

    ฟุรุยะจัดแจงถอดกางเกงชั้นในของอากาอิออก เขาเริ่มปรนเปรออากาอิด้วยท่าทางแบบที่อากาอิทำให้เขาเมื่อครู่นี้ แต่ด้วยขนาดที่ใหญ่โตเกินมาตรฐานท่านชายทั่วไป จึงเป็นความยากลำบากของฟุรุยะนิดหน่อยตรงที่มันค่อนข้างจะคับโพรงปากของเขาเวลารูดขึ้นลง แต่หาได้เกินความสามารถของเบอร์เบิ้นไม่

    "อ...อึ่ก...อึ่กกกกก"

    ของเหลวสีขาวขุ่นไหลออกมาเต็มโพรงปากของฟุรุยะ ชัยชนะปรากฏขึ้นที่แววตาสีฟ้าคราม 

    'ในที่สุด....อากาอิก็เสร็จเขาแล้ว หึหึหึ'

    เขาตั้งใจจะถอนปากออกจากส่วนนั้น แต่มือใหญ่กลับกดศรีษะเขาลงไปตามเดิม 

    "อื้ออออ อื้อออออ"

    เขาร้องประท้วงอยู่ครู่หนึ่ง แต่สู้แรงของคนที่อยู่ใต้ร่างไม่ได้ ในเมื่อไม่มีทางเลือกก็คงต้องทำตามนั้น

    เมื่อฟุรุยะดูดของเหลวขุ่นนั้นเข้าไปในลำคอจนหมด อากาอิจึงปล่อยเขาเป็นอิสระ 

    'บึกกกกก!!!'

    เสียงกำปั้นทุบลงไปที่อกแกร่ง ซึ่งไม่ได้ทำให้เจ้าของร่างสะทกสะท้านแต่อย่างใด

    "ฉวยโอกาสเป็นที่สุด"

    "เพิ่งรู้เหรอ?"

    "หึ"

    ฟุรุยะคุกเข่าขึ้นคร่อมเหนือแก่นกายใหญ่โตของอากาอิ เขาทำใจอยู่สักพักก่อนกดตัวลงไปรับแก่นกายนั้น

    "อ...อ...อึ่กกกก"

    เมื่อปรับร่างกายให้ชินกับสัมผัสใหม่แล้ว ฟุรุยะจึงเริ่มยกสะโพกขึ้นลงตามจังหวะของตัวเอง อากาอิประคองสะโพกกลมกลึงเพื่อช่วยผ่อนแรง 

    เมื่อใกล้จะเสร็จอีกรอบ เขายั้งฟุรุยะไว้แล้วยกตัวเองขึ้นมากอด พร้อมปรับท่าทางใหม่ ครั้งนี้เขาจะเป็นคนคุมเกมส์บ้าง

    เขาจัดท่าทางให้ฟุรุยะนอนราบลงแล้วดันของตัวเองเข้าไป ฟุรุยะพยายามกระเถิบหนีแต่ไม่พ้น แก่นกายของอากาอิถูกดันเข้าไปในร่างบอบบางนั้นจนสุด ร่างกายของฟุรุยะเกร็งสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เขาใช้เล็บจิกเข้าไปยังแผ่นหลังของอากาอิเพื่อระบายความเสียวซ่าน 

    อากาอิกระแทกสะโพกเข้าออกตามจังหวะ พลางมองหน้าเหยเกของคนตัวเล็กกว่าด้วยความพึงพอใจ 

    ใบหน้าที่แสดงถึงอารมณ์ที่ดำเนินรุนแรงเรื่อยมาจนใกล้ถึงขีดสุด 

    "อ...อ๊ะ...อ๊าาาาาา"

    เสียงร้องครางดังขึ้นพร้อมกับปลดปล่อยความสุขสมจนไหลเลอะผิวเนื้อของชายหนุ่มทั้งคู่ อากาอิกระแทกอีกไม่กี่ทีก็เสร็จสม ความอุ่นวาบไหลเข้าภายในตัวของฟุรุยะ ส่วนความเป็นชายของอากาอิยังอยู่ค้างอยู่ในร่างกายของคนร่างเล็ก ชายหนุ่มยังคงกอดก่ายกันแม้จะจบบทรักกันไปแล้ว พวกเขากอดกันอยู่สักพักแล้วอากาอิก็จับขาของฟุรุยะขึ้นพาดบ่า ฟุรุยะตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ

    "ยังได้อยู่อีกเหรอเนี่ย!!!"

    อากาอิไม่ตอบ เขาบรรจงสอบสะโพกเข้าหาฟุรุยะต่อไปอีกครั้ง ฟุุรุยะแอ่นสะโพกรับสัมผัสอย่างรู้งาน

    บทรักของพวกเขาดำเนินไปเรื่อยจนทั้งคู่ถึงจุดสุขสม ครั้งแล้วครั้งเล่า...ตลอดคืน...
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in