หลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในวัยเด็ก ร่างกายของเขามีบางอย่างผิดปกติไป เขากลายเป็นคนที่มีบุคลิกถึง 7 บุคลิกในร่างเดียว บุคลิกเหล่านั้นจะเปลี่ยนไปตามแต่ละวันในหนึ่งสัปดาห์
บุคลิกไม่เหมือนกัน นิสัยไม่เหมือนกัน ชอบอะไรไม่เหมือนกัน แต่อยู่ในร่างของคนคนเดียวกัน
เราอ่านนิยายเล่มนี้จบเร็วมาก ส่วนหนึ่งอาจเพราะเล่มไม่หนาเท่าไหร่ แต่อีกส่วนคือนักแสดงที่เราชอบแสดงนำในภาพยนตร์เรื่องนี้ ซึ่งเราคงไม่ได้ดูในเร็ววัน เลยอยากอ่านให้จบจะได้รู้เรื่องราว (ตัวภาพยนตร์เข้าฉายในญี่ปุ่นแล้ว ส่วนหนังสือเล่มนี้ยังไม่มีแปลเป็นภาษาไทยนะคะ เราอ่านจากฉบับภาษาญี่ปุ่นค่ะ)
ก่อนหน้านี้เรามีประสบการณ์ไม่ดีเท่าไหร่กับนิยายที่เขียนจากบทภาพยนตร์ของญี่ปุ่น แต่เรื่องนี้เราเพลินกับมันมากทีเดียว
หากให้จัดประเภทนิยายเรื่องนี้เราคงจัดไม่ค่อยถูก สำหรับเราแล้วมันคือ Coming of Age ที่มีความเป็นแฟนตาซีนิดๆ และลึกลับหน่อยๆ
แต่ที่ชอบที่สุดน่าจะเป็นการใช้สี เสื้อผ้า สิ่งของและภาพแทนของตัวละครในแต่ละบุคลิก ที่ทำให้จินตนาการตามไปถึงนิสัยของตัวละครได้ง่ายดาย ตรงนี้น่าจะเป็นเพราะต้นฉบับเป็นบทภาพยนตร์ที่ใช้ภาพเล่าเรื่อง พอเรียบเรียงออกมาเป็นนิยายภาพเลยชัด
ในตอนต้นที่อ่านรู้สึกเนือยอยู่บ้าง บางตอนรู้สึกว่าทำไมต้องละเอียดขนาดนี้ แต่พออ่านถึงตอนจบเลยรู้ว่าสิ่งละอันพันละน้อยที่คนเขียนหย่อนไว้ตามรายทางตั้งแต่ต้นเรื่องถูกนำมาขมวดจบที่ปลายเรื่องได้อย่างสมบูรณ์
3
ทั้งเรื่องมีตัวละครเพียงไม่กี่ตัวคาบเกี่ยวกันในความสัมพันธ์แบบที่อาจดูเหมือนไกลแต่ใกล้ เหมือนใกล้แต่ไกล
ระยะห่างระหว่างตัวละคร รวมถึงระยะห่างระหว่างบุคลิกแต่ละบุคลิกนั้นน่าสนใจ
เพราะใกล้ถึงคิดว่าไม่เป็นไร
เพราะใกล้ถึงปล่อยความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนและเรื่องต่างๆ ไป คิดเอาเองว่าก็น่าจะรู้และเข้าใจ ในเมื่อใกล้กันขนาดนี้
4
ในความสัมพันธ์ไม่ว่าจะรูปแบบไหน "ระยะห่าง" คือเรื่องสำคัญ
แต่เมื่อเร็วๆ นี้เราเพิ่งค้นพบว่า "ความใส่ใจในระยะห่าง" สำคัญกว่า
ใส่ใจกันมากพอที่จะเว้นพื้นที่ส่วนตัวและไม่ก้าวข้ามเข้าไปในพื้นที่นั้น
ใส่ใจกันมากพอที่จะทำให้ 'ความใกล้' เป็นเรื่องของความเข้าใจมากกว่าระยะทาง
บทเรียนจากมิตรภาพครั้งล่าสุดทำให้เรารู้ข้อบกพร่องนี้ของตัวเอง ว่าบางครั้งระยะใกล้ทำให้เราเลือกยอมรับมากกว่าตักเตือน หยุดความไม่พอใจไว้ที่ตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะ
แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เรารู้ด้วยว่า บางครั้งคนใกล้ตัวที่เราคิดเอาเองว่าน่าจะรู้จักกันดี กลับห่างไกลจากเราในแง่ของความเข้าใจ
เหมือนวันอังคารที่ไม่เคยรู้จักวันอื่นๆ ทั้งๆ ที่ทั้งหมดนั่นคือตัวของเขาเอง
และใช่, อีกสิ่งหนึ่งที่เราได้เรียนรู้คือ "ตัวเอง"
"ตัวเอง" ที่ใกล้ที่สุดจนเราหลงลืม
5
"เรื่องที่เราลืมไปแล้ว... มันคือเรื่องที่เราอยากลืมไง" หมออันโดบอกวันอังคาร
บางครั้งเราอยากลืมบางตัวตนของตัวเองเพราะเราเจ็บปวด
อีกหลายครั้งที่เราอยากลืมเพราะไม่อยากเผชิญหน้า
ทั้งๆ ที่สิ่งนั้นอาจสำคัญ
และเราจะไม่มีทางได้รู้จนกว่ามันจะหายไป เหมือนที่จู่ๆ วันพุธก็หายไป
แต่เราดีใจ, ที่อย่างน้อยวันนี้ เรารักษาวันพุธของเราไว้ได้
มีน เกวลิน.
-----------------------------
Title : 水曜日が消えた
Author : 本田壱成
Publisher : 講談社タイガ
ISBN : 9784065194904
-----------------------------
อ่า...อยากดูหนังจัง
.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in