เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
MeenReadMeen Geywalin
เมื่อได้พบ...ผ้าปูโต๊ะกับลมหมอ
  • 1
         "ถ้าเรามิได้ออกเดินทางเพราะผู้อื่นที่อาศัยอยู่ในจักรวาลเดียวกับเรา ก็จงอย่าออกเดินทางไปเลย"
         เมื่ออ่านย่อหน้าเกือบสุดท้ายของคำนำผู้เขียน โตมร ศุขปรีชา จากหนังสือ ผ้าปูโต๊ะกับลมหมอ การเดินทางธรรมดาในห้าทวีป เรารู้สึกวาบขึ้นมากลางอก ริมฝีปากเม้มแน่น คิ้วขมวด และเรารู้สึกว่าเหมือนน้ำตาจะไหล
         เราคิดคำบรรยายความรู้สึกนั้นไม่ออก รู้เพียงแต่เหมือนมีเสียงเรียบๆ นิ่มๆ ของโตมรเอ่ยประโยคนี้และทำให้เราตระหนักถึงความหนักแน่นบางอย่างที่มาพร้อมกับสิ่งที่เรียกว่า "การเดินทาง"
         การเดินทาง...เพื่อตัวเราเพียงคนเดียวอาจไม่พอ

    2
         หนังสือเล่มนี้แทรกตัวอยู่เนียนๆ บนชั้นหนังสือใน 'ร้านเล่า' ร้านหนังสือเล็กๆ บนถนนนิมมานเหมินทร์ จ.เชียงใหม่ และเราได้พบมันก่อนจะเดินทางกลับบ้านในวันรุ่งขึ้นหลังจากออกจากเดินทางไปเรื่อยๆ ในจังหวัดภาคเหนือมาครึ่งเดือน
         เราซื้อหนังสือเล่มนี้เพราะเราชอบเดินทางไปกับตัวอักษรของ โตมร ศุขปรีชา 
         แต่หลังจากอ่านคำนำจบ...เรานั่งนิ่งไปถึง 2 ชั่วโมง
         ครึ่งเดือนที่ผ่านมา...ทำไมเราถึงออกเดินทาง?

    3
         ยังมีสถานที่อีกมากมายบนโลกใบนี้ที่เราไม่เคยไปเยือน และมันยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอเมื่อเราพร้อมจะไป 
         แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสถานที่เหล่านั้นต่างหากที่เวลานำพาเรื่องราวบางอย่างไกลออกไปจนอาจเลือนหายไปในที่สุด
         โชคดีที่โตมรหยุดเวลาไว้ด้วยตัวอักษร บันทึกประสบการณ์ของเขา เรื่องราวจากสถานที่ต่างๆ ในช่วงเวลาหนึ่งๆ ไว้ให้เราได้ทำความรู้จัก ทำความเข้าใจ และรู้สึกกับบางสิ่งบางอย่างและเรื่องราวเหล่านั้นไว้ในหนังสือเล่มนี้
         เขาพาเราไปสืบหา ทริสตัน โจนส์ กับสมาคมแอตแลนติส ณ กันตัง
         เยิรเงาสลัวของโตเกียวบริโภคนิยม
         อุดรูจมูกขณะอ่านเรื่องขี้ๆ ของเนปาล
         ด้อมๆ มองๆ สถานที่เลือกคนอย่างปายและโพคารา
         รู้สึกถึงประวัติศาสตร์และความแตกต่างเหมือนกันของคำทักทายจากอิสราเอล
         พูดคุยกับนักเปลื้องสวาท ตะโกนเพื่อสันติภาพและสงครามที่มุมถนนในลอสแองเจลิส
         และทอดสายตามองผ้าปูโต๊ะ เงยหน้ารับลมหมอ บนดินแดนสีผสมอย่างแอฟริกาใต้
         ...
         เราไม่รู้เลยว่าเราจะได้ไปเยี่ยมเยือนสถานที่เดียวกันกับโตมรหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ เขาทำให้เรามองสถานที่เหล่านั้นด้วยสายตาอีกแบบหนึ่ง
         นอกจากมองเห็นตัวเองในสถานที่เหล่านั้น แต่เห็นเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นและผู้คนที่อาศัยอยู่ในสถานที่แห่งนั้นด้วย
         ยิ่งไปกว่านั้น, เราคงมองสถานที่อื่นๆ ที่ได้ไปเยี่ยมเยือนต่างออกไป
         มองเรื่องราวและผู้คนเหล่านั้นมากกว่ามองตัวเอง

    4
         เราแพ็คกระเป๋าออกจากบ้านเป็นเวลาครึ่งเดือน
         น่าน - พะเยา - เชียงราย - เชียงใหม่
         การเดินทางที่เราตัดสินใจไม่ถามตัวเองว่าเพราะอะไรหรือเพื่ออะไร
         คิดเอาเองง่ายๆ ว่า หากไม่คาดหวังคงได้พบเจอ แค่เปิดใจให้กว้างเข้าไว้เท่านั้น
         ...
         พี่บอม ณ Hug Her Him ที่พักสบายกายใจ เรื่องพูดคุยล้านแปด และอาหารเช้าแสนอร่อย
         ส้มโอ คนว่างงาน เพื่อนใหม่ที่นอนด้วยกันตั้งแต่คืนแรกที่เจอ
         พี่ภาคิน เจ้าของ โฮงเซรามิกส์ กับความร่วมมืออันแข็งแรงของการท่องเที่ยวชุมชน
         จ่ามนัส เตาเผาโบราณบ้านบ่อสวก ความตั้งใจสร้างแหล่งเรียนรู้และรักษาไว้เพื่อคนรุ่นหลัง
         เฮเลน สาวเช็กกับการเดินทางหลังเรียนจบ
         ครูบาตั๋น กับคำเชิญชวนให้เขียนหนังสือ
         พี่ต่าย อดีตสาวออฟฟิศเมืองกรุง ผู้กลับมาทำเกสต์เฮ้าส์ เฮือนอำพรรณ 
         พี่โอ๊ต จากเมลเบิร์นมาเชียงใหม่เพื่อพบกันอีกครั้ัง
         ...
         เราดีใจ ที่อย่างน้อยครึ่งเดือนของเรา เราไม่ได้มองแต่ตัวเอง

    5
         ...ผ้าปูโต๊ะกับลมหมอ การเดินทางธรรดาในห้าทวีป...
         จริงๆแล้วหนังสือเล่มนี้ไม่ควรมีคำว่า 'ธรรมดา' อยู่ในชื่อเรื่อง
         เพราะเราว่าแท้จริงแล้ว ทุกการเดินทางล้วนมหัศจรรย์
         ...
         "การเดินทางมอบดอกไม้แห่งการเดินทางให้คนเดินทางเสมอ ถ้าเขาค้นหามัน"
         โตมรเขียนไว้
         และหลังจากทบทวนการเดินทางครึ่งเดือนของตัวเอง 
         เราว่าเราได้รับมันแล้ว...ดอกไม้แห่งการเดินทาง

    มีน เกวลิน.

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in