แม่มักจะยิ้มออกมาที่มุมปากนิดหน่อยก่อนจะตอบคำถาม

คุณตาว่า เป็นอาหารเช้าที่ทำให้เพื่อนทหารกินในเช้าของวันที่สนามรบ 

ฉันตาวาว 'โคตรเท่ห์' ภาพในหัวของฉันคือขี้เถ้ากระดำกระด่างรอบตัว ใบหน้าของคุณตาต้องถูกแต้มด้วยสีดำๆท้ั่วหน้า ชุดลายทหารของคุณตาคงเปื้อนเขรอะด้วยขี้ฝุ่น 

แต่ควันในกระทะอาหารคงฟุ้งไปทั่วค่าย

ไข่ดาวถูกตอกวางลงไปบนแผ่นขนมปังสีนวล เสียงซู่ซ่าของไข่ที่ถูกตอกน่าฟัง ก่อนจะมีเสียงก๊องแก๊งของตะหลิวกระทบกับกระทะเทฟลอนแบนๆ ควันสีจางๆลอยแตะอากาศตรงหน้า 

ก่อนที่แม่จะหันมายิ้มให้

ขนมปังที่โปะด้วยไข่ขาวดูจะผสมปนเข้ากับไข่แดงกระจัดกระจายไปทั่วแผ่นขนมปัง แม่วางแม็กกี้ลงเสิร์ฟข้างจานสีขาวสะอาดตรงหน้า

ฉันเหยาะซอสสีดำเข้มลง เมื่อมันเข้าปาก กลิ่นไข่คลุ้งไปทั่วโพรงปาก ก่อนความนุ่มเหนียวของขนมปังจะตามมา ความเค็มของซอสทำให้ฉันยิ้มกว้าง

"อร่อย" ฉันว่า

แม่ยิ้ม

และคิดว่าคุณตาคงจะยิ้มด้วย

ตาไม่เคยทำให้ฉันกิน เว้นแต่ส่งต่อสูตรง่ายๆให้กับแม่ และฉันก็ได้รับมาอีกทอด

ที่เคยคิดว่ามันเจ๋ง คงเพราะเราไม่ต้องมานั่งกินทีละอย่าง ไข่ดาวทีขนมปังปิ้งที เพียงแต่เขาคิดให้กินพร้อมกับไปเสีย

เพราะในสนามรบเวลาไม่เคยรอใคร 

ศัตรูก็เช่นกัน.

หมายเหตุ : ไม่มีเจตนาร้ายใดๆทั้งสิ้น เพียงแต่คิดว่าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ดูน่ารักดี เลยเอามาแชร์ค่ะ