1

ในเวลาเดือนสุดท้ายของชีวิตนิสิตทันตแพทย์เราจะแตกกันออกเป็นกลุ่มย่อย 5-6 คน ออกไปฝึกภาคสนามวิชาทันตกรรมชุมชนกันสโคปหลักๆ ก็คือไปประจำอยู่ตามโรงพยาบาลตามต่างจังหวัดออกศึกษาสำรวจชุมชนที่โรงพยาบาลนั้นรับผิดชอบ และลงมือแก้ปัญหา (เกี่ยวกับสุขภาพช่องปาก ถ้าเป็นไปได้นะครับ) กันแบบองค์รวมใช่คำนี้ได้แหละมั้ง คือแก้ที่ต้นเหตุ ให้ชุมชมมีส่วนร่วม และหวังให้มันยั่งยืนเทือกนั้น

2

Zombieland เป็นหนังเรื่องหนึ่งที่ผมชอบมาก ถ้าใครยังไม่เคยดูมันเป็นหนังซอมบี้บุกเมืองที่ไม่โหดเท่าไรแล้วก็มีมุขตลกเสียดสีที่นำเสนอออกมาได้กลมกล่อมแปลกใหม่ดีครับในหนังเนี่ย พระเอกเขาตั้ง “Rules of surviving the zombie apocalypse” หรือข้อปฎิบัติเพื่อความอยู่รอดขึ้นมาใช้ เป็นหนึ่งธีมหลักของเรื่อง

3

ไม่ได้จะบอกว่าการมาการมาออกชุมชนนั้นมันฉิบหายในเลเวลเดียวกับโลกซอมบี้ที่จริงแล้ว ที่ๆ ผมมาอยู่นั้นออกจะเป็นสถานที่ชิ้นปลามันเสียด้วยซ้ำ แต่ถึงยังไง การมันใช้ชีวิตในต่างที่ทำงานที่ใหม่ และไม่ถนัดกับเพื่อนมนุษย์อีกหลายหน้าเกือบจะตลอดเวลาก็ห่างไกลกับคำว่าง่าย เลยคิดว่าจะเอากิมมิก กฎการเอาตัวรอดจากหนังโปรดในย่อหน้าที่แล้วมาใช้สำหรับการบันทึกเรื่องราวเดือนเศษในจังหวัดที่คำขวัญมีคำว่าโอลิมปิคอย่างขอนแก่นมาใช้ซะเลย ตั้งชื่อเรื่องแก๋ๆ ว่า กฎการอยู่รอดใน ดอก-คูน ซิตี้ (ต้นไม้ประจำจังหวัดขอนแก่น) ล้อกับ แรคคูน ซิตี้เมืองเกิดเหตุของเฟรนไชส์หนังซอมบี้อันโด่งดังอีกเรื่องอย่าง Bioharzard/Resident Evil เกทไม๊ทุกคน

Rlue #1 Know your people

ซุนวูสอนเราว่า รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งพระสหายและบุคคลที่เกี่ยวข้องในการผจญภัยครั้งนี้มีไม่น้อยเลยขอเริ่มจากทีมคุณภาพก่อน มีดังต่อไปนี้ครับ

พี่ฝน
มนุษย์บ้างานอันดับต้นๆของคณะฯ กินง่ายอยู่ง่าย ชอบจดชอบเขียนชอบหมาชิสุเป็นชีวิตจิตใจ เวลาว่างเบื่อไม่มีอะไรทำ พี่ฝนจะเป็นคนเสนอกิจกรรมมาทำร่วมกันอยู่เสมอ ตั้งแต่ เล่นเกม ดูหนังเตรียมงานในวันต่อไป ถ้าทุกคนไม่ร่วมมือพี่ฝนก็จะนั่งอ่านนิยายกิ่งฉัตรจบไปเป็นปึกๆและทำของที่ระลึกให้กับอาจารย์หรือผู้ใหญ่อยู่มีพระคุณในทริปเรียกว่าว่างไม่ได้เลยสินะ

ลุงจั๊ม
เพื่อนเก่า pal แก่ ตั้งแต่ภาค บางกระทุ่มปุ้มปุ้ยลุงกลับมาครั้งนี้พร้อมกับผมที่เยอะขึ้น พร้อมๆ กับเซตยารักษาหนังหัวและสิวของมัน gadgetใหม่ที่ปลาบปลื้มคือ หูฟัง wireless น่าตาคล้ายตะกุดเวลาใส่แล้วลุงจะหลุดเข้าในโลกไอทีอย่างสมบูรณ์ ลุงจั๊มเป็นอีกคนที่บ้าข้อมูลมากสามารถสมัครใจนั่งจัดระเบียบข้อมูลดิบที่ยุ่งเหยิงเป็นหมวดหมู่อย่างใจเย็นได้ทั้งคืน
 
แอ้ม
สายโคของผมเอง(ระบบสายรหัสคู่ มีไว้เผื่อ accident ใครไม่มีพี่หรือน้องรหัสจะได้ยังมีคนดูแลอยู่งี้) แอ้มเป็นคนเรียบร้อย เก็บกวาดตลอดเวลามักจะเตือนให้เพื่อนประหยัดไฟและรักษาความสะอาดแต่แอ้มก็พร้อมที่จะเปย์หนักกับร้านคาเฟ่น่ารักๆหรือสถานที่ที่ถ่ายรูปออกมาสวยอย่างไม่คิดเยอะ หนึ่งในสมาชิก แก๊งกินจุ๊บจิ๊บ (ร่วมกับพี่ฝน) ที่มักจะมีของกินอยู่ในห้อง ในกระเป๋ามาล่อตา สมาชิกแก๊ง wanna be healthy ให้ตบะแตกอยู่เสมอ
 
พลอย
สาวเจ้าถิ่นที่ห่างหายจากเหย้าเรือนไปร่วมสิบปี กลับมาครั้งนี้พลอยก็ยังมีคอนเนกชั่นมากมายแวะเวียนกันมาช่วยเหลือ พากินกันไม่ขาดสาย พลอยมีความเป็นแม่หมอสูงชอบเรื่องการดูดวง อ่านคน วิเคราะห์คน กลับมาครั้งนี้ พลอยไม่ได้มาเล่นๆพลอยมาพร้อมกับปณิธานที่จะลดหุ่นในได้ภายในบายเนียร์ แต่หนึ่งในสมาชิกแก๊ง wanna behealthy ธาตุอ่อน มักจะแพ้ใจตัวเองเผลอใจไปกินอะไรอ้วนๆให้กี๋มองแรงอยู่เสมอ แต่สุดท้ายก็ถือว่าทำสำเร็จ ลดน้ำหนักไปได้ 2-3 โลแน่ะ

กี๋
หัวหน้าทีม wanna be healthy นำลูกทีมออกวิ่ง ออกเวท ออกว่ายอย่างไม่รู้จากเหน็ดจากเหนื่อย นอกจากนี้ กี๋ยังเป็น ทีม Human relation นำสร้างความสำคัญกับคนในหมู่บ้าน ตั้งแต่แม่ย่าไปจนถึงลูกแดกเล็กแดงติดกี๋กันหมด ตกดึกบางคืน กี๋จะกลายเป็นคนดีด แบบไม่ใช้ TRESemmé หัวเราะฮุฮิและเต้นท่าประหลาด ให้ทุกคนตกใจ (ซึ่งจริงๆก็ไม่รู้สึกอะไรกันแล้ว) นอกเหนือจากที่บอกมากี๋ยังมีความกี๋ ที่ยากจะจำกัดความ ต้องมาลองสัมผัสดูเอง
 
เครื่องปริ้น Aticio รุ่นSP 4310
หนึ่งในสมาชิกที่ทำงานหนักที่สุดของกลุ่มปริ้นงานสากกระเบือกยันเรือรบ ออกมาหลายร้อยแผ่น เป็นคนที่ไม่ว่าไม่บ่นตั้งใจทำงานอาจจมีประท้วงด้วยการแฮงค์และดูดกระดาษติดอยู่บ้าง แต่ก็พร้อมจะหายพอลุงจั๊มทำตัวนอบน้อมยกมือไหว้เค้า ขอบคุณ Aticio มาก ถ้าไม่มีแก พวกเราคงไม่รอดแน่
 
พวกเราห้าคนคนรวมผมเป็นหกถือว่าเป็นทีมคุณภาพผ่านมาตรฐาน ว่าอย่างง่ายคือปัญหาไม่มาก ทุกคนช่วยเหลือกันไม่คิดเล็กคิดน้อย เวลาไปเที่ยวไปกินก็ตกลงกันง่ายคุณกันสนุก ลงตัวเลยทีเดียว

ภาพติดวิญญาณของสองสาว wanna be healthy กำลังทำเป็นเล่นกีฬาฮูล่าฮูปประเภทคู่อยู่

Rlue #2 Know your turf

ฐานทัพการทำงานของพวกเราจะมีอยู่ด้วยกันสามที่หลักคือ
 
แผนกทันตกรรมโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น

เปรียบเสมือน Town hall ให้เข้าไปเตรียมตัวซื้ออาวุธและรับเควสเป็นสถานที่ซึ่งรวมไปด้วยโมเมนต์ Make it or Break it อยู่บ่อยครั้งเพราะจะต้องเอางานที่คิดมานำเสนออาจารย์ ว่าที่คิดมาทั้งคืนนั้นจะอนุมัติหรือไม่ส่วนใหญ่จะโยนยิงจนเละและถอยกรูดกลับไปแก้งานกันก่อนอยู่เป็นนิจ เมนเทอร์ของพวกเรานำทีมโดย
 
พี่ดา
ทันตแพทย์เฉพาะทางชุมชนที่เข้มข้นทฤษฎีและกระบวนการการทำงานมากคอยกระตุ้นให้เราทำงานให้เป็นระบบและจัดกาข้อมูลให้เราอยู่ตลอดเรียกว่าคอยดูอยู่ห่างๆ แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้ง งานเองก็ต้องได้คุณภาพด้วย
 
พี่จุ้ยและพี่หวาน
ทันตแแพทย์ทั่วไปจบใหม่สองคนที่ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงคอยขับรถรับส่งพวกเราในบางโอกาส ช่วยเป็นธุระเรื่องเล็กๆ น้อยๆด้วยความที่อายุห่างกันไม่มากทำให้พวกเราคุยกันง่าย ปรึกษาได้หลายเรื่อง
เพื่อนร่วมชะตากรรม มข และ มธ
ที่จริงแล้วจะเรียกว่าร่วมชะตากรรมก็ไม่ถูก คือพวกเขามาฝึกงานเป็นทำคนไข้กันเลยมักจะแค่สวนกันแค่ตอนเช้าที่เราไปเซนชื่อเข้างาน และตอนเย็นที่เราเอาของมาเก็บแต่ก็ได้คำแนะนำจากความช่วยเหลือจากพวกเขาเหล่านั้นบางเป็นครั้งคราวนะ แอบสงสัยว่าไปทำอีท่าไหนกันทั้งสองมอถึงดูสนิทสนมกลมเกลียวกันภายในระยะเวลาที่สั้นมากหรือพวกเราเองที่หยิ่งและถือดี เอ๊ะ คิดไปก็ปวดสมอง ปล่อยให้เป็นปริศนาธรรมดีกว่า

ที่จริงแล้ว มีสะพานลอยอยู่ไม่ไกลมาก แต่ก็ไกลพอที่จะทำให้พวกเราและชาวบ้านคนอื่นๆ ลงทุนลอดรั้วซี่ห่าง ที่มีผู้หวังดีตัดไว้ให้ เวลาเดินทางไปโรงพยาบาลในทุกเช้า (ฮา)

 
หอพัก The Cotton
เปรียบเสมือนบ้านเกิดหรือจุดเซฟถ้าตายหรือคิดอะไรไม่ออกให้กลับมาพักฟื้นที่นี่ คอตต้อนเป็นหอพักที่ดีมากอยู่ห่างจากโรงพยาบาลประมาณครึ่งเหนื่อยในวันที่ไม่มีแดด (และสองเหนื่อยในวันแดดเปรี้ยง)ด้านล่างหอมีร้านอาหารตามสั่งให้เติมพลังในวันที่ขี้เกียจมีร้านขายขนมไข่เต่า with a twist คือใส่มันม่วงเข้าไปด้วยอร่อยมากคนอยากให้ขอนแก่นบรรจุเป็นสินค้าโอทอป นอกจากความสะอาด สะดวกสบายแล้วอีกหนึ่งปัจจัยที่ทำให้สถานที่นี่ดีก็คือเหล่า NPC ที่เป็นมิตรประกอบไปด้วย
 
พี่โฟม
พี่เจ้าของหอที่หน้าเหมือนบีเวอร์ใจดีที่แต้มบุญพวกเราถึงจนได้พักที่นี่ก็เพราะพี่สาวของพี่โฟมเป็นหมอฟันนี่แหละเลยได้ส่วนลดเป็นพิเศษพี่โฟมเป็นเจ้าของหอที่ใจดีมาก ขาดเหลืออะไรสามารถบอกพี่เขาได้เสมอพี่เขาสามารถหาให้ได้ตั้งแต่ ปลั๊กพ่วงไปจนถึงหนังดีๆ สักเรื่อง (พี่รุ่นก่อนบอกมา)
 
มะลิ
เจ้าหน้าที่ดูแลหอช่วงกะดึก ตั้งแต่สองทุ่มจนถึงแปดโมงเช้า มะลิเป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์ดีสนิทกับผู้หญิงในทีมคุณภาพมาก
สาวๆมักจะคุยกันเรื่องที่เที่ยวที่กินในขอนแก่นเลยไปถึงเรื่องแต่งหน้าทำผมด้วยเพราะกลางคืนมันว่าง มะลิก็จะแต่งหน้าทำผมไปเรื่อย มะลิเป็นคนช่วยเหลือดีเหมือนกันแถมความตลกมาเป็นโบนัส
มุกนึงที่ตราตรึงใจคือคืนวันนั้นเดินกลับมาถือหอ เจอมะลิกำพร้าด้ามใหญ่อยู่ (หลังจากถามไปเธอก็บอกว่าเอามาทำงานอะไรสักอย่างนี่แหละ) แล้วอีกอึดใจมะลิก็บอกว่า จริงๆ เอามากันขโมยค่ะ
“สมมติขโมยเดินเข้ามานะคะหนูก็จะกำพร้าชี้ใส่แล้วบอกว่า อย่าเข้ามานะ!” ว่าแล้วนางก็ทำท่าประกอบ
“แต่ถ้าขโมยชักปืนออกมาก (ทำท่าตกใจแบบเล่นใหญ่แล้ว วางพร้าลงอย่ากล้าๆกลัวๆ) … ค่ะ…จะเอาอะไรคะ” 
โอ้ยทุกคนขำกันมาก ที่พีคสุดคือมะลิเล่นซ้ำให้ดู 3 รอบติด ขยี้ซะจนเราต้องบอกว่าพอแล้วไม่ต้องรีเพลย์บ่อยขนาดนั้น

อุ๊งอิ๊ง
ดาราหน้าขนคนโปรดของพี่ฝนเจ้าอุ๊งเป็นหมา(น่าจะ)ชิสุตัวเล็กขนปุยสีขาวที่มีอินเนอร์ของผู้ดีไฮโซ อุ๊งจะไม่ส่งเสียงดัง เดินเล่นไปมาพอประมาณพอมีคนลงมาเล่นก็เล่นตอบอย่างว่าไง ยอมให้เกาพุงหรืออุ้มไปไหนมาไหน ไม่ขัดขืนด้วยเหตุนี้มันจึงเป็นขวัญใจของชาวหอทุกคน มะลิบอกว่า มันไม่ใช่หมาของหอนะไม่รู้เป็นหมาของใคร บางทีอุ๊งอิ๊งก็หายไปหลายวันหลายคืนจนพวกเราใจหายคิดว่าเจ้าของเขาจะมาพามันกลับไป จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ฮือ แต่อยู่ๆอุ๊งก็โผล่กลับมาในสภาพใหม่เอี่ยมขนเกรียนซึ่งทุกวันนี้ทุกคนก็ยังไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนพามันไปอาบน้ำตัดขนกันแน่

Attitude โก้หรูของเจ้าอุ๊งอิ๊งขณะให้พี่ฝนเกาพุง

พี่แว่น
ตั้งแต่แปดโมงเช้าเป็นต้นไปคนดูแลหอจะเปลี่ยนจากมะลิเป็นพี่ผู้ชายใส่แว่นเงียบๆ คนหนึ่งด้วยความที่เวลาทำงานเราซ้อนทับกับเวลาพี่แว่น บวกกับที่พี่เค้าเป็นผู้ชายนิ่งๆ พวกเราจึงไม่ค่อยได้คุยกับพี่เขามากมายเท่าไรมีรบกวนเรื่องสัพเพเหระบ้างเล็กน้อย ทุกครั้งที่เดินผ่านพี่เขา พวกเราก็ร่ำๆว่าจะถามชื่ออยู่นั่น แต่ก็ไม่ได้พี่แกสักทีจนกระทั่งวันสุดท้ายก็ลืมถามไปจนได้ซะนี่
 
หมู่บ้านโคกน้อยตำบลพระลับ
ดันเจี้ยนหลักของทีมคุณภาพที่ทีมคุณภาพต้องไปทำเควสกัน หมู่บ้านที่เราไปจะไปเจาะทำโครงการกันคือหมู่ที่ 14 วิธีการเดินทางหลักคือนั่งรถตู้จากโรงพยาบาลเข้าไปประมาณ20 นาที จุดเด่นของชุมชนบ้านโคกน้อยคือ ชาวบ้านที่ใจดีและอากาศที่ร้อนแบบแผดเผา เจอไปไม่ถึงชั่วโมงการันตีเลยว่าพลังหมดแน่ หัวหอกหลักที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้เลยก็คือ

แม่หน่อย
ทันตาภิบาลหนึ่งเดียวของตำบล แม่มีหน้าที่ดูเลยสุขภาพช่องปากของคนร้อยพัน คุณแม่ใจเป็นคนคอยแนะนำและประมานงานให้กับเราอยู่เสมอแต่บางครั้งแม่ก็จะแปลงร่างเป็นยูกิโอ เกมกลคนอัจฉรยะ เปิดไพ่ที่หมอบไว้เช่นไพ่หายตัว ไพ่เปลี่ยนเวลานัด อยู่บ้าง พอให้พวกเราจิตใจกระชุ่มกระชวย
 
แม่ตุ่ย
เจ้ใหญ่หญิงสายแข็งพูดจาเสียงดังวะเว้ยแต่จัดการอะไรรวดเร็ว ขอปั๊บได้ปุ๊บ เอาไงเอากันจึงไม่แปลกใจเลยที่แม่ตุ่ยหัวหน้าอาสาสมัครของหมู่บ้าน แม่ตุ่ยมีจุดยืนเกือบจะเป็นคนเดียวที่ไม่พูดภาษากลางกับพวกเราซักแอะ แต่ทำอาหารภาคกลาง เช่นแกงจืดผัดกะเพรา ไข่เจียว เลี้ยงพวกเราได้อร่อยมาก สู้ร้านป้าตามสั่งที่กรุงเทพฯได้สบายนอกจากนั้นแม่ตุ่ยยังเป็นคนไฮเทค ใช่เทคโนโลยีให้เป็นประโยชน์ร่ำเรียนการเต้นแอโรบิคเอาเองจากยูทูปจนถึงขนาดเอามานำเต้นในหมู่บ้านได้ เจ๋งขนาดไหนคิดดู

เล่ามาซะเพลินเอาจริงๆ เขียนมาไม่เห็นจะดูเป็นกฎเลยสักนิด (ฮา) ถือซะว่าเป็น introductionของเรื่องและแนะนำตัวละครแทนก็แล้วกันครับ ตอนหน้าจะมาเล่า RULES OF SURVIVINGDOK-KOON CITY ข้ออื่นอีก ฝากติดตามกันด้วยครับเด้อ