เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
SHORT FICTION - shevinedomonuat_
Shevine : in the eyes (2)
  • Pairing : Blake Shelton , Adam Levine
    Genre : drama , angst , drabble
    Rate : PG - 13
    Note  : เรื่องนี้ไม่ได้เป็นภาคต่อของ in the eyes (1) นะคะ แยกกันอ่านได้ (:

     

    เบลคเชลตันลอบมองเสี้ยวหน้าของอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ  โครงหน้างดงามของอีกฝ่ายสะกดเขาไว้
    ได้ทุกครั้งตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เห็นจนถึงวินาทีปัจจุบัน ขณะที่เขานั่งอยู่ข้างๆคนตัวเล็กกว่า

     

    "จะมองหน้าฉันอีกนานไหม, เชลตัน"เขาเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดโดยที่ไม่ได้ละสายตาจากจอโทรทัศน์ตรงหน้าราวกับภาพที่กำลังแสดงอยู่นั้นเป็นเรื่องน่าสนใจหนักหนา
    เบลคยิ้มขณะที่เชยคางอีกฝ่ายให้สบตาเขา แต่อดัมกลับหลุบตาลงต่ำ เขาถอนใจพลางหันหน้าหนี

    "มองตาฉัน"ฝ่ามืออุ่นหน้าจับแขนอดัมแผ่วเบาก่อนจะก้มลงจูบลงบนริมฝีปากแดงเจ่อนั่นอย่างนุ่มนวลสอดลิ้นเข้าเกี่ยวกระหวัดไปมาจนอดัมครางสะท้าน ร่างโปร่งเลื่อนมือขึ้นโอบรอบคอคนตัวโตอย่างเผลอไผลจูบหอมหวานดำเนินไปครู่ใหญ่ก่อนเขาจะหอบหายใจถี่แล้วค่อยๆผละออกจากอ้อมกอดแข็งแรง เหงื่อผุดซึมขึ้นเล็กน้อยพร้อมๆกับแก้มขาวซีดที่ปรากฏเป็นสีแดงเรื่อ เบลคหัวเราะเบาๆกับอาการแสนน่ารักของคนตรงหน้าก่อนจะก้มลงประทับจูบเบาๆที่ปลายจมูกเล็ก 

    "อย่า-หลบ-ตา ซิตี้บอย" ทั้งที่ระยะห่างระหว่างใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบแต่เบลคก็จงใจพูดชัดถ้อยชัดคำ ใช้ปลายนิ้วเชยคางอีกฝ่ายขึ้น  เขายกยิ้มอย่างพอใจเมื่ออดัมประสานสายตากับเขาเปลือกตาสีซีดกระทบกับขอบตาล่างที่แดงช้ำจากการอดนอนเบลคยกนิ้วโป้งขึ้นไล้ที่รอยคล้ำใต้ตาแผ่วเบา "เหนื่อยมากไหม?"เขาเอ่ยถามพลางดึงให้ร่างบอบบางนั่งลงบนตักอดัมพรูลมหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนขณะที่เอนศีรษะพิงกับอกหนา "อดัม.." เบลคเอ่ยเรียกอีกครั้งอย่างเป็นห่วง

    ช่วงนี้ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเงียบกว่าปกติ  แถมสีหน้าก็ดูไม่ค่อยดี

    "อือ"เขาครางตอบปรือตาขึ้นมองอีกฝ่ายราวกับง่วงนอนนักหนา

    "เป็นอะไรไปทำไมช่วงนี้เงียบจัง หืม" 

    "เปล่า"เขาตอบเพียงสั้นๆก่อนจะพลิกตัวซุกเขากับแผ่นอกคนตัวโต

    "ไม่สบายเหรอเปล่า"

    ศีรษะเล็กส่ายไปมาเบาๆก่อนจะพูดเสียงอู้อี้  "แค่เหนื่อยน่ะ" "แล้วก็เลิกเซ้าซี่ฉันสักที คันทรี่เชร็ค"

     

    เบลคระเบิดหัวเราะกับประโยคสุดท้ายของอีกฝ่ายคันทรี่เชร็ค ?

    "ฉันเป็นเชร็คงั้นเหรอ?"

    "อือเชร็ค"

    "ถ้าฉันเป็นเชร็คแล้วนายเป็นอะไรหืมด๊องกี้เจ้าลาโง่เหรอ"

    "อือ.."

    "เบลค...ค.." อดัมเอ่ยเรียกเสียงยานคาง ตาใกล้จะปิดอยู่รอมร่อแต่ก็สู้อุตส่าห์ต้านแรงโน้มถ่วงเงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลน่าหลงใลตรงหน้า  เขาเผยยิ้มกว้างจนดวงตายิบหยี "ง่วง พาไปนอนหน่อย" เบลคหัวเราะอีกครั้งริมฝีปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาถามเสียงสั่นพร่าที่ริมใบหูอีกฝ่าย  "ขอร้องฉันสิ"  อดัมผละออกจากอ้อมกอดทันที ดวงตาเบิ่งกว้างอย่างขาดไม่ถึง

    "ทำไมฉันต้องขอร้องด้วยห๊ะ" เบลคก้มหน้าลงให้อยู่ในระดับเดียวกับอีกฝ่าย เขายกยิ้มมุมปากก่

    "ถ้างั้นก็เดินเข้าห้องนอนไปเองซี่"

    อดัมส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอ  "ไม่เอา เหนื่อยไม่อยากลุกแล้ว"

    เบลคหัวเราะเสียงใสอย่างอารมณ์ดี"เลือกเอาพูดกับฉันดีๆ หรือจะเดินไปเอง"

     

    มันมักมีสารบางอย่างแฝงอยู่ในดวงตาสีเฮเซลคู่นั้นเสมอ  และครั้งนี้ก็เช่นกัน
    อดัมช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างออดอ้อนดวงตาสีอ่อนที่สะท้อนเพียงภาพเขา
    ทำให้เขาหวั่นไหวราวกับสาวน้อยมีรักแรกพบ  เขารู้ว่าอดัมน่ารัก  แต่ว่า..

     

    "พาไปนอนหน่อยน้ามายคันทรี่เชร็คเอ่ยเสียงอ่อนพร้อมแววตาร้องขอ

     

    และเท่านั้น

     

    หัวใจ

    ก็ระเบิดเป็นจุณ

     

    เบลคยิ้มกว้างประทับจูบบนหน้าผากคนตัวเล็กก่อนจะช้อนร่างอีกฝ่ายไว้ในอ้อมแขนเขากระซิบแผ่วบา   "ได้เสมอ พริตตี้บอย"

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
wachitchanok (@wachitchanok)
อ๊ากกกฟรินนนอยากอ่านอีก พลีสสสสสสสสสส