โลกเราเมื่อมีจุุดเริ่มต้น ก็ต้องมีจุดจบ และฉันคือจุดจบนั้น

? ชีวิตของ ทัคดงกยอง ยิ่งกว่านางเอกดาวพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก น้องนางตรวจพบเนื้องอกในสมอง และจะมีชีวิตอยู่แค่ 100 วัน แฟนที่คบมาหลายเดือนก็กลายเป็นสามีคนอื่นซะงั้น หัวหน้าก็ชอบดุชอบด่า เธอจึงประชดชีวิตซดเครื่องดื่มมีดีกรีเบาๆขอกับฝนดาวตกว่า "โลกแตกซักที่สิโว้ย" "พังพินาศไปให้หมด" "ใครก็ได้ช่วยสร้างหายนะที" แล้วในคืนนั้นก็ ก็อกๆๆ ปรากฏชายปริศนาที่ชื่อว่า มยอลมัง พร้อมบอกว่า พี่นี่แหละหายนะของโลกใบนี้ และตอนนี้ก็พร้อมทำให้พรของเธอเป็นจริง

? ความรู้สึกของอิฉัน ?

เปิดมากับบทที่น่าสนใจแลดูสนุก เอาเป็นว่าแค่ตั้งวงเล่าคอนเซปท์ก็มันแล้ว ชอบบริบทของ 'พระเจ้า' ในเรื่อง คือเมื่อมนุษย์มีความหวังก็จะกำเนิดพระเจ้าขึ้นมาแล้วก็จะตายไปวนไปเรื่อยๆ ต่างกับพระเอกที่ต้องอยู่คอยทำลายโลก สร้างความสิ้นหวัง เพื่อให้มนุษย์คิดถึงพระเจ้า มันแบบอยากตรงไปปลอบพระเอกมาก โอ๋ๆนะ เป็นตลกร้ายว่าคนเราจะเห็นถึงสิ่งดีงามเมื่อสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น ซิกๆๆ

แต่ก็มีส่วนที่ติดนิดนึง ชีวิตนางเอกคือเศร้าจัดเลย คนเราเจอแค่เรื่องสุขภาพก็ล้มทั้งยืนแล้ว แต่นี้ชีวิตนางเอกเจอเรื่องแย่ๆเข้าพร้อมจนแทบอยากถลาเข้าไปช่วยนางเอกเคลียร์ให้จบๆเลย