ฟ้าหนึ่งทุ่มกุมตะวันไว้บนฟ้า
รอยนัยน์ตาเหมือนว่าพบเช้าวันใหม่
แต่พลบค่ำ มิพบค่ำ มิเข้าใจ
โลกหมุนช้าใช่ไหมไม่เหมือนเดิม
จะฟ้าแจ้ง จะฟ้ามืด กี่มากน้อย
วันเวลาไม่ถอยไม่เคยเพิ่ม
ถึงตัดต่อนาฬิกามาแต่งเติม
ฉันก็เริ่มวันใหม่ไม่เหมือนเดิม
ฟ้าจะแจ้ง ฟ้าจะมืด กี่มากน้อย
วันเวลาไม่ถอยไม่เคยเพิ่ม
ถึงตัดต่อนาฬิกามาแต่งเติม
ฉันก็เริ่มวันใหม่ไม่เหมือนเดิม
จะฟ้าแจ้ง จะฟ้ามืด กี่มากน้อย
วันเวลาไม่ถอยไม่เคยเพิ่ม
ถึงตัดต่อนาฬิกามาแต่งเติม
ฉันก็เริ่มวันใหม่ไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันเดินสู่เส้นทางอนาคต
จักรวาลไม่ลดวงปีแสง
นำดวงดาวโน้มเหนี่ยวมีเรี่ยวแรง
แล้วจัดแจงจังหวะวนจังหวะเวียน
ไม่อยากหลงวงกตของวันก่อน
มัวอาวรณ์ต่อโลกที่แปรเปลี่ยน
ดั่งแก้วเต็มน้ำใสไม่รู้เรียน
คงผิดเพี้ยนเวียนว่ายวันเวลา
คิดจะทำอนาคตเป็นอดีต
คือเขียนขีดคำถามข้อกังขา
โลกแปรปรับฉับพลันกันเรื่อยมา
แล้วคือใครไปข้างหน้าไม่ย้อนคืน
ฟ้าหนึ่งทุ่มกุมตะวันถึงเพียงไหน
ฟ้าที่เห็นเป็นไปไม่เป็นอื่น
อยู่วันนี้ มีวันหน้า วันมะรืน
ฉันไม่ฝืนปรปักษ์จักรวาล
///
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in