.

ระหว่างทาง เราเดินผ่าน Morningside Park ขึ้นไปเรื่อย ๆ ซึ่งตอนนั้นมันก็เริ่มเย็นมากแล้ว พาร์คนี้เหมือนเป็นป่าเล็ก ๆ ไม่มีคนเลย เดิน ๆ ไปจะเจอบ้างคนสองคน เอาจริงก็แอบน่ากลัวนิดนึงนะ กลับมาดูรูปแล้วก็นั่งคิดกับตัวเองว่าเดินไปได้ยังไงวะ 5555

.

.

ตอนระหว่างเดินก็รู้สึกแฮปปี้มาก แฮปปี้อยู่คนเดียว 5555 เดินไปฟังเพลงไป ถ่ายรูปเล่นไป เราเดินออกจากพาร์คมาที่ถนน ณ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าแถวนี้มันน่ารักจริง ๆ นะ คนน้อยไม่พลุกพล่าน บวกกับตึกอะไรก็ดูมีสเน่ห์ไปหมด

 

.

.

.

แต่อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกว่าตัวเองแปลกยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก แบบรู้สึกแปลกขึ้นมาเองเฉย ๆ ไม่รู้ทำไม ทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างรอบตัวดูสวยมาก แต่รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ควรเดินอยู่ตรงนั้นขึ้นมาซะอย่างนั้น ไม่มีเหตุผลเลย (มันแปลกมากจริง ๆ นะ ทั้งที่ตอนนั้นเราไม่ได้รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าหลงไปไหนแล้ว แค่อยากเดินเล่นไปเรื่อย ๆ เฉย ๆ)

.

.

เราเลยมองไปรอบตัว อ้าว นี่เป็นเอเชียคนเดียวตรงนั้น และสังเกตว่าทำไมมีแต่พี่คนดำทั้งนั้นเลย  เวลาเดินผ่านคนที่นั่งอยู่แถวนั้นเค้ามองเราเหมือนเป็นตัวประหลาด ( อาจจะคิดไปเองรึเปล่าไม่รู้ ) หรือเพราะวันนั้นแต่งตัวแปลก หรือเป็นคนแปลก ซักอย่างแหละ 55555

.

หลังจากเริ่มรู้สึกว่าอะไร ๆ มันแปลก ๆ นะ เลยคิดว่าเออ เดินกลับดีกว่า เริ่มเย็นมากแล้วด้วย

ระหว่างคิดว่าจะเดินกลับเลยเงยหน้ามองว่าตรงนี้ถนนอะไร เท่านั้นแหละ เลยตระหนักได้ว่า ในที่สุดก็ได้มีโอกาสมาเดินเล่นในฮาร์เล็มแล้วจ้า จริง ๆ เดินไปก็แอบกลัวไปเพราะไม่ค่อยมีคนเลย มีพี่คนดำยืน ๆ นั่ง ๆ เป็นกลุ่มกันบ้างประปราย นี่ก็พยายามทำหน้าเหมือนอยู่แถวนี้อยู่แล้ว น้องแค่ออกมาเดินเหวี่ยงแขนลดพุงชิว ๆ

.

.

แต่สุดท้ายก็เดินกลับอย่างปลอดภัย ถึงแม้จะโดนแซวบ้างระหว่างทาง 5555 (ซึ่งตอนนั้นรู้สึกไม่แปลกเพราะเจอคนแปลกมาพูดด้วยระหว่างเดินบ่อยมากตั้งแต่อยู่เมืองนี้.. จนตอนนั้นเริ่มชินแล้ว อย่างที่บอกก็คือต้องเมินไป) แต่ตอนนี้มานั่งคิดก็แบบเออยิ่งมีคนมาคุยด้วยยิ่งน่ากลัวนะ

.

.

ยังไม่พอ นอกจากจะไม่รีบแล้ว ยังอุตส่าห์เดินกลับให้ผ่านทางที่มีร้านคุกกี้ด้วย 5555 (นอกเรื่อง ร้านนี้ดังมาก ชื่อร้าน Levain Bakery ปกติถ้าเป็นสาขาอื่นแถวจะยาวมาก ยาวออกมานอกร้านตลอดเลย แต่วันนั้นที่ไปสาขาในฮาร์เล็มไม่มีลูกค้าเลยอะ หรือเพราะมันเย็นแล้วก็ไม่รู้ เลยได้โอกาสดี ได้ลองกินคุกกี้ของร้านนี้เป็นครั้งแรกหลังจากได้ยินชื่อเสียงมานาน 5555) ทางนั้นร้างมาก มองไปข้างหน้าเห็นบอยแบนด์พี่ ๆ คนดำนั่งอยู่บนบันไดอพาร์ตเมนต์ไกล ๆ เค้าไม่ได้อะไรยังไงกับเราหรอก เค้าอาจจะแค่ออกมานั่งคุยกันคูล ๆ แต่โดยสัญชาตญาณมีเสียงในหัวบอกว่าเดินไปอีกทางมั้ย และตอนนั้นไม่มีใครเลยนอกจากพี่ ๆ กลุ่มนั้น เพื่อความปลอดภัยหรือความอะไรไม่รู้ เราเลยเดินกลับไปแล้วไปเดินอีกทาง

.

แต่สุดท้ายเราก็ได้กินคุกกี้...

.

.

.

.

.

ในที่สุดเราก็เดินกลับมาถึงด้านบนสุดของเซนทรัลพาร์ค ซึ่งก็ยังคงมีพี่ๆจับกลุ่มกันบ้างประปรายตามเกาะกลางถนน ตรงนี้ก็เป็นอีกอย่างนึงที่เราว่าเป็นสิ่งที่ฮาร์เล็มหรือบร๊องซ์ต่างไปจากในตัวเมืองแมนฮัตตันช่วง Downtown ลงไป ถ้าเราขึ้นไปสูง ๆ จะเห็นมีคนมาอยู่ตามเกาะกลางถนนกันตลอดเกือบทุกที่เลย มีคนบอกว่าเป็นเพราะส่วนมากคนแถวนั้นจะเป็นคนจนเยอะ (No offence ค่ะ) แต่ไหนแต่ไรแล้ว เค้าไม่มีอะไรทำก็จะมานั่งจับกลุ่มคุยกันตามริมถนน หรืออาจจะเป็นนิสัยของเค้าแบบนั้น

.

.

.

จริง ๆ แล้วเพิ่งมาเล่าเรื่องไปฮาร์เล็มกับบร๊องซ์ให้พ่อฟังตอนกลับมากรุงเทพแล้ว ว่าตอนนั้นหลงไปมา ชอบมาก 55555

.

พ่อเลยเล่าให้ฟังว่าตอนพ่ออายุ  17 เป็นแบบนี้เหมือนกันเลย พ่อเราไปนิวยอร์ก จะไปหาเพื่อน สมัยนั้นไม่มี GPS ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีเน็ต สิ่งที่ต้องทำคือกางแผนที่แผ่นใหญ่ ๆ แล้วเดา ๆ เดินไปเรื่อย ๆ แต่เดินไปเดินมา ดันรู้สึกแปลก หลงไปเดินในฮาร์เล็มซะงั้น 555 (แถมยุคนั้นน่าจะเป็นยุคหลัง riot ไม่นานมากเลยแหละ)

.

.

อาจจะมีแต่คนบอกว่าแถวนั้นน่ากลัวอันตราย ไม่ใช่ที่ที่ควรไปเที่ยว แต่สำหรับเราแล้วเราชอบมากเลย ชอบในแง่ที่มันดูมีอะไรยังไงไม่รู้ พูดไม่ถูก แต่ต้องไปอยู่ตรงนั้นเอง ยิ่งตอนหลงไปเดอะบร๊องซ์เรายิ่งชอบมากๆ มันมีสเน่ห์แบบบอกไม่ถูก (พูดเสร็จก็ตามมาด้วยคำด่าจากเพื่อนว่าไอบ้า 5555) แต่ยังไงก็ตามมันก็ค่อนข้างอันตรายและไม่ใช่ที่ที่ควรไปถ้าไม่จำเป็นอยู่ดี

.

.

.

ยิ่งตอนเราดูซีรีส์ Orange is the New Black เรายิ่งอินมาก เป็นซีรีส์ที่เรากำลังดูอยู่และชอบมาก มันเป็นเรื่องนึงที่ค่อนข้าง Real และไม่เหนือธรรมชาติ (น่าจะ Based on true story) เป็นเรื่องเกี่ยวกับคนในคุกหญิงในเมืองใกล้ ๆ นิวยอร์ก ในเรื่องจะค่อย ๆ เล่าว่าแต่ละคนมีเบื้องหลังยังไง ทำไมบางคนทั้ง ๆ ที่ดูไม่มีพิษมีภัยอะไรแต่ดันมาอยู่ในคุกซะงั้น บางคนถึงกับอยู่เป็นสิบ ๆ ปี ซึ่งตัวละครแต่ละตัวในเรื่องส่วนใหญ่จะเป็นคนที่มาจากนิวยอร์กซิตี้รวมถึงนางเอก ซึ่งมาจากชนชั้นกลาง มีความรู้ มีความคิด แต่มาติดคุกได้ยังไง ประมาณนี้

แล้วในเรื่องมันเห็นได้เลยว่าชนชาติของคนที่มาจากที่นี่มันหลากหลายมาก มันจะมีกลุ่มนึงเป็นคนผิวสีซึ่งส่วนมากมาจากย่าน The Bronx เราชอบกลุ่มนี้มาก 5555 หมายถึงชอบนิสัยตัวละคร ชอบสำเนียงด้วย ฟังแล้วมันสนุกอะ 555

เดี๋ยวถ้ามีโอกาสอยากเล่าถึงตอนที่หลงไปบร๊องซ์ด้วย ตอนนั้นกลัวมากแต่ก็แฮปปี้มากที่ได้ไปแล้ว lol

.

.

.

.

.

นั่นแหละ..  Daddy หนูไปฮาร์เล็มมาแล้วนะ อิอิ

 

/ ส่วนอันนี้แปะไว้เฉย ๆ เป็น Article ที่เราเขียนในเฟสบุคช่วงตอนที่หลงไปฮาร์เล็มครั้งแรก จริง ๆ มันก็คือเรื่องนี้แหละแต่อาจจะได้ฟีลกว่าเพราะเขียนความรู้สึกตอนนั้นเลย555 เผื่อมีใครสนใจอ่านค่ะ

 

May 1,2017
Harlem and the Bronx :
This 'article' is said in the name of a non-New Yorker.
.
.
Before I came here, I was told by many people (and books as well), not to go above Central Park because it's kinda be dangerous. Nevertheless I REALLY want to go to the Bronx and Harlem since I've always been feeling like, now you're in New York, why not? I told my dad about this and what he said was 'don't even think about it.' and yeah I understand. I stopped thinking about visiting those places.
.
.
And yeah, I just went there alone 2 days ago, by chance.
.
.
.
Since I have nothing to do, and I have very limited time left, I decided to wander around while waiting for my uncle. It was a very beautiful chilly-sunny day. I went to Columbia University for the second time to see what the real campus here is like. (My college only has buildings.) College students were sitting on the grass with their laptops and books. Some of them were throwing rugby ball with each other. Yeah it's a beautiful day. I walked around alone (which is quite normal for me since I came here though a little bit weird while in Bangkok) then I walked toward the Northern side of Manhattan, just to explore the new part of this lovely city. That moment I felt like everything around me was so pretty and lovely. The buildings are neat and I felt that they were so sophisticated in New York City kind of way. I walked past Morningside Park, which was a bit like a small forest in the middle of the city. Then, I walked further to the North, on and on. (See that I really have plenty of time on that day lol )
.
.
I started feeling a little bit weird even the town is so pretty. I felt different by no reasons. Yeah I really meant that! At that moment, I suddenly realized that I was in Harlem already. I was far above the Central Park. So, I rushed back to the South because there was something I felt scared, something I don't even know what it was. I started thinking about some movies and some news about crimes in New York City lol I heard that most of them happened in these areas. Yeah I was a bit so panicked inside LOL Also, maybe it's because it's getting dark at that time. I felt really weird all my way back and I didn't know why lol. Luckily I got back safe though.
.
.
.
.
Actually, from my view point, I'm quite happy to have a 'chance' to walk to and visit the places. The town is so pretty and probably looks better than in Manhattan in some ways. I talked to my uncle and he told me that once those who lived in the Bronx were rich people but in some periods, those people left the area because of some economic or political reasons. What left are beautiful buildings. That's why even most people there are poor (no offence), compared to other areas, they still could manage to live in those exquisite buildings and scenery. In the other words, the town is old and in the ancient time, rich people lived there.
.
.
Anyway, I'm happy that I went there once, even I didn't plan to.. Haha
Ps. Anyway2, I heard that Harlem today is much better than a decade ago. Still I was so nervousss.
.
.
Dad I went to Harlem.
Alone, dad.

 

Ref.1 :  Finnegan, Jack (6 March 2007). Newcomer's Handbook For Moving to and Living in New York City: Including Manhattan, Brooklyn, the Bronx, Queens, Staten Island, and Northern New Jersey. First Books. p. 55. ISBN 978-0-912301-72-3. Retrieved 14 June 2013.

Ref.2 :  "Harlem Renaissance". Biography.com. Retrieved 17 June 2013.