เราแค่บังเอิญมาเจอเธอบนเที่ยวบินเดินทางไปเพิร์ธเท่านั้น

นี่เป็นเพิร์ธครั้งแรกของเรา

แต่เธอว่าเธอเคยเดินทางไปแล้ว

พอเครื่องลงเราก็ถามเธอ ว่าเธอมีแผนไปเที่ยวไหนหรือเปล่า

เราบอกเธอ ว่าเราจะไป Blue Boat House

เพื่อนเรากี่คนที่มา ต้องถ่ายรูปกับบ้านหลังนั้น แล้วลงอินสตาแกรมให้เห็นเสมอ

เธอบอกเราว่า เธอจะเช่ารถฟรีของโรงแรม แล้วขับไปที่ชายหาดแห่งหนึ่ง

เราจำชื่อหาดไม่ได้หรอก เราไม่รู้จักหาดนั้นด้วยซ้ำ

แต่เราก็บอกเธอ ว่าถ้าเธอจองรถได้ เราก็ไปด้วย

เราเอาโทรศัพท์มาขอเบอร์ทุกคน รวมถึงเธอด้วย

เธอทำตัวน่าหมั่นไส้ บอกว่าเรามาขอเบอร์เธอ เราคิดอะไรกับเธอหรือเปล่า

เราหมั่นไส้ เลยทำท่าจะดึงโทรศัพท์หนี

เธอหัวเราะชอบใจ แล้วบอกว่าเธอแค่ล้อเล่นเฉยๆ

ระหว่างทางไปโรงแรม เธอบอกเราว่า เธอกำลังจะเดินทางไปแฟรงค์เฟิร์ต

เราบอกว่าเราเคยไปแฟรงค์เฟิร์ตแล้ว

เธอเลยถามเราว่าเราไปไหนมาบ้าง ตึกสี Roemer หละสิ

เราบอกว่าใช่ เราไป Goethe Haus มาด้วย

เธอซักเราต่อว่าเราไปกับใคร

เราก็ตอบไปว่าคนที่เราเจอในไฟล์ท

เธอถามอีกว่าไปกี่คน

เราก็ตอบว่าสองคน

เธอถามต่ออีกว่า เขาคนนั้นเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

เราก็ตอบตามจริง ว่าเขาหนะ ผู้ชาย

เธอทำหน้าตาทะเล้น บอกเราว่าแรดจริงๆ

เราถลึงตา บอกให้เธอพูดใหม่อีกทีสิ

เธอหัวเราะบอกว่าเธอล้อเล่น

เราว่าเธอล้อเล่นแรงไปหน่อยนะ

เราเล่าว่า ไม่มีใครอยากไป Goethe Haus เพราะเขาไม่อิน เลยเหลือกันอยู่แค่สองคน

เธอบอกว่า ครั้งหน้าที่เราไปเที่ยว ขอให้เราได้ไปกับผู้ชายหน้าตาดี

เราก็งง ว่าทำไมต้องเป็นผู้ชายหน้าตาดีด้วย

เธอเลยถามเรา ว่าเรามีแฟนแล้วหรือยัง

เราตอบว่ายังไม่มี

เธอก็ถามอีกว่าทำไม จนเพื่อนอีกคนพูดออกมา ว่าเหมือนเธอจะจีบเราเลย

ถามคำถามเรา เหมือนจะชวนเราเดท

เธอรีบปฏิเสธ

เธอบอกเธอมีแฟนแล้ว อย่าพูดไปแบบนั้น

ถึงโรงแรมพอดี เราเลยไม่ได้บอกเธอว่าทำไมเราถึงไม่อยากมีแฟน

พอเช็คอินเรียบร้อย เรากับเพื่อนอีกคนก็ถามทางไป Blue Boat House

ส่วนเธอก็ถามพนักงานโรงแรมเรื่องเช่ารถ

ปรากฏว่ารถถูกเช่าจนถึงบ่ายโมง

ช้าเกินไป เรามีเวลาแค่วันเดียว

แต่เธอบอกว่า เธอขับรถพาเราไป Blue Boat House แทนก็ได้

พวกเราแยกย้ายกันไปพักผ่อน

พอถึงห้อง เราชื่นชมความงดงามของห้องพัก ถ่ายรูปส่งให้ป๊าม๊าดู ว่าเราอยู่สบายดี

แล้วเราก็ตั้งแชทกลุ่ม นัดเวลาเจอกันเรียบร้อย และต่างคนต่างพักผ่อน

พอถึงเวลานัด มีแค่เรากับเพื่อนอีกคน

เธอไม่ตอบแชท และไม่ลงมาเจอพวกเรา

เรากับเพื่อนเลยนั่งรถเมล์ไปกันเอง

ราวๆ 20 นาทีก็มาถึง

โชคดีที่ตอนเราไป มีคนไม่เยอะมาก

แต่เพราะอากาศเย็นจับใจ เรากับเพื่อนเลยรีบถ่ายรูป เพราะร่างกายจะต้านลมทะเลไม่ไหว

ถ่ายรูปเสร็จก็นั่งรถกลับ

ระหว่างทางกลับ เธอตอบแชท ถามว่าเราอยู่ไหน

เราส่งรูป Blue Boat House ไปให้เธอดู

เธอพิมพ์เป็นเสียงหัวเราะตอบกลับมา

พอเรากลับมาแถวโรงแรม ก็ว่าจะหาอะไรกิน

เรากับเพื่อนเลือกอาหารเกาหลี

เพื่อนบอกให้ชวนเธอ เพราะเราจะได้ไม่เหงา ตอนเพื่อนไปเจอเพื่อนเขาอีกที

เราชวนเธอผ่านแชท ว่าเราจะกินอาหารเกาหลีนะ เธอมาแจมได้

เธอบอกเธอจะมา แล้วเธอก็มาจริงๆ

เธอบ่นว่าเธอตื่นไม่ไหว เลยไม่ได้ไป Blue Boat House ด้วยกัน

เรากับเพื่อนหัวเราะ ก็เข้าใจแหละ ว่าเธอคงเหนื่อย

เพื่อนเราออกจากร้านไปก่อนเรากินเสร็จ

เหลือเราอยู่กับเธอสองคน

เธอถามว่าเราจะไปไหนต่อ

เราบอกว่าเราคงเดินเล่นแถวนี้ แล้วกลับเข้าโรงแรม

พรุ่งนี้ไฟล์ทเช้า เราก็ว่าจะพักผ่อน

เธอกลับบอกว่า เราน่าจะไปดูพระอาทิตย์ตกที่ Cottesloe Beach ทัน

เธอถามเราว่าจะไปมั้ย และเราก็ตอบว่า "ไป"

เราซื้อตั๋วโซน 2 นั่งรถไฟสาย Fremantle ไป Cottesloe Beach กันสองคน

ระหว่างทาง ต่างคนต่างก็เงียบ

เธอพูดแค่ว่า หวังว่าเราจะไปทันอาทิตย์ตกดิน

เราพยักหน้า แล้วตอบเบาๆว่า "อืม"

พอเดินมาถึงหาด เราก็หยิบมือถือขึ้นมาเก็บภาพ

พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า และจมลงสู่ท้องทะเล

ต้องขอบคุณเธอ ที่พามาดูภาพงดงามแบบนี้

เธอบอกให้เราถอดรองเท้ากับถุงเท้าออก แล้วไปย่ำบนผืนทราย

ตอนแรกเราจะไม่ทำ เรากลัวหนาว

แต่เธอบอกว่าเธอจะเดินเท้าเปล่านะ เราก็แค่ทำแบบเธอ "feel the sand" ไง

สุดท้ายเราก็เท้าเปล่า ย่ำหาดทรายอยู่ข้างๆเธอ

มันก็หนาวอย่างที่เรากลัวนั่นแหละ แต่มันก็เป็นสิ่งที่เราคงไม่ทำ ถ้าเธอไม่อยู่ตรงนี้

เธอหยิบโดรนออกมาจากกระเป๋า ขับเคลื่อนมัน ถ่ายภาพหาดทราย

ส่วนเรา มองอาทิตย์จมลงทะเลเป็นแบ็คกราว์นภาพแผ่นหลังของเธอ

เราถ่ายภาพนั้นไว้ เราว่าภาพนั้นมันเหงาดี

เราหรือบรรยากาศก็ไม่รู้ ที่เราว่าเหงาน่ะ

จนกระทั่งอาทิตย์จมหายไปทั้งใบ เหลือไว้แค่แสงหริบหรี่ปลายขอบฟ้า

เธอหยุดบินโดรน

เราสองคนหยิบรองเท้ามานั่งใส่ที่ม้านั่งริมหาด

เธอถามเราว่า ให้เธอถ่ายรูปให้มั้ย

ตอนแรกเราไม่อยากถ่าย แต่เธอก็พูดจนเราตอบตกลง

เธอถ่ายภาพจากข้างหลัง เห็นเรานั่งบนม้านั่ง มองแสงอาทิตย์ชิดเส้นขอบฟ้า

เธอบอกเธอชอบอารมณ์ของมัน เธอจะส่งมันให้เรา

เราเลยให้เธอดูรูปเธอที่เราถ่าย

เธอบอกเธอชอบรูปที่เราถ่าย เราเลยส่งรูปให้เธอเหมือนกัน

จากนั้นเราก็ค่อยๆย้อนรอยทางเดิมกลับไปยังโรงแรม

ซื้อตั๋วรถไฟโซน 2 ที่จะหมดอายุตอน สองทุ่มห้าสิบสาม

เหมือนกับความรู้สึกนี้ของเรา ที่มันต้องจบในเวลาสองทุ่มห้าสิบสามเช่นกัน

เราไม่รู้จักเธอมาก่อน

เราแค่บังเอิญมาเจอเธอบนเที่ยวบินเดินทางไปเพิร์ธเท่านั้น

นี่เป็นเพิร์ธครั้งแรกของเรา

และเราคงต้องขอบคุณเธอ สำหรับประสบการณ์ครั้งแรกที่เราได้รับ

ขอบคุณนะ