เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
N[wh]YCFAY
N[wh]YC : เริ่มต้นที่ดอนเมือง


  • การเดินทางของเราเริ่มต้นที่ดอนเมือง

    ใช่ค่ะ ดอนเมืองนั่นแหละค่ะ อ่านไม่ผิดหรอก 

    ไม่ใช่ว่าดอนเมืองมีสายการบินโลว์คอสไปถึงอเมริกาอะไรแบบนั้นหรอกนะ แต่เราเองนี่ล่ะที่ดันจองตั๋วแบบpromotion แต่โปรจะเริ่มต้นที่สิงคโปร์ ดังนั้น ไฟลท์ของเราก็เลยต้องเริ่มต้นที่ดอนเมืองแล้วไปต่อเครื่องอีกที

    นี่ล่ะตั๋วโปร

    (ถ้าไม่นับเรื่องนั่งหลายต่อ มันถูกจริงๆนะ รวมตั๋วไปสิงคโปร์แล้วยังถูกกว่าบินจากกรุงเทพฯเลย เพราะฉะนั้นใครอยากได้ตั๋วถูกๆก็ลองหาโปรที่เริ่มต้นจากประเทศเพื่อนบ้านดู) 

    เราออกเดินทางวันที่ 5 เมษายน ความชะล่าใจจากทริปก่อนหน้าทำให้เราไปสนามบินแบบเรื่อยๆมาเรียงๆ ปรากฏว่าพอไปถึงแล้วสิ่งที่เห็นก็คือคิวเช็คอินที่ยาวไปถึงรังสิต (ลืมไปว่าแอร์เอเชีย ใครๆก็บินได้) ความจริงเรากำลังด้อมๆมองๆที่เครื่อง Self Check in เหมือนเช่นทุกครั้งที่บินกับสายการบินนี้ แต่เจ้าหน้าที่เดินมาแจ้งกับเราว่าไปเช็คอินที่เคาเตอร์เถอะ กระเป๋าใหญ่ยังไงก็ต้องโหลดอยู่ดี 

    แม้พยายามจะไม่หงุดหงิดกับความไม่ make sense ของการจัดการอะไรหลายๆอย่าง แต่ในเมื่อจะไปเที่ยวแล้วก็ไม่อยากเสียอารมณ์ ก้มหน้าก้มตาต่อแถวพลางลุ้นไปด้วยว่าจะทันรึเปล่า ในที่สุดเราก็มายืนอยู่หน้าเคาเตอร์ ที่วางป้ายปิดทำการ 


    รอเปลี่ยนกะอีกราวๆ 3 นาที

    ...

    พนักงานเช็คข้อมูลของเราและขอดูตั๋วกลับ เราจึงยื่น E-Ticket ไฟลท์จากอเมริกาให้

    เธอดูงงพอสมควร จนเราต้องอธิบายว่าเราแค่ไปต่อเครื่องที่สิงคโปร์ ส่วนขากลับเราจะบินลงสุวรรณภูมิเลย หลังจากนั้นกระบวนการโหลดกระเป๋าใบยักษ์ที่อัดแน่นด้วยเสบียงประเภทมาม่า โจ๊กซอง ข้าวกระป๋อง ก็ผ่านไปพร้อมบอร์ดดิ้งพาสแบบสลิปเซเว่นคนละใบ

    อ้อ เราซื้อน้ำหนักกระเป๋าไว้ 25 กิโลกรัม แต่จัดไปจัดมาดูเหมือนจะไม่รอด เลยต้องถืออาหารแห้งบางส่วนขึ้นเครื่องไปด้วย 

    "เดินทางกับเด็กเหรอคะ ?"

    พนักงานประจำเครื่องสแกนถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

    ทำเอาเราขนลุก ปากตะกุกตะกัก 
    ร...หรือว่า !!???!!! 


    "เห็นมีกระป๋องนม"

    ...

    เธอพูดต่อ

    "อ๋อ..." 

    เราเกือบหัวเราะ 

    "อาหารกระป๋อง ข้าวน่ะค่ะ"

    เธอทำหน้างง แล้วดูอีกที

    "มีสองกระป๋องเนอะ" 

    เราพยักหน้ารัว แล้วรีบลากกระเป๋า carry on ที่เต็มไปด้วยข้าวกระป๋องอัดกันอยู่ราว 6 กระป๋องออกมาจากสายพาน 


    ----------------------


    ภาคสาระ 

    หากต้องการนำอาหารเข้าอเมริกาเพื่อไปทานเอง ให้หลีกเลี่ยงผลิตภัณฑ์ที่ทำจากหมู ไก่ ไข่ เพราะตามระเบียบแล้วไม่อนุญาต (ยึดจากหน้าซองเป็นหลัก อย่าให้มีรูปหมู ไก่ ไข่) บางคนก็รอด บางคนโดนตรวจสอบ เอาไปทิ้ง หรืออาจจะโดนปรับด้วย ซึ่งจริงๆไม่ต้องแบกอะไรไปก็ได้นะ เพราะของพวกนี้ใน Supermarket เอเชียมีทุกอย่างเลย ราคาก็ไม่แพงกว่าบ้านเราซักเท่าไหร่ 


    ภาครีวิว
    เราซื้อข้าวไปสองแบบ เป็นแบบถาดๆของโรซ่ากับแบบกระป๋อง ยี่ห้อคุณเพิ่ม หาได้ในท็อปส์ ราคาใกล้ๆกัน ปริมาณเท่ากัน แน่นอนว่ากระป๋องหนักกว่าแต่สำหรับเรา  ทั้งสองยี่ห้อต้องอุ่นด้วยการแช่น้ำร้อน (โรซ่าอุ่นกับไมโครเวฟได้) เราว่าคุณเพิ่มอร่อยกว่าโรซ่า คือตอนอุ่นไม่ร้อนก็พอกินได้อยู่นะ แต่โรซ่าเราว่ามันแข็งไป 

                                                     ข้าวกระป๋อง หน้าตาเป็นแบบนี้ หาได้ที่ท็อปส์

    ข้าวโรซ่า หาได้ทั่วไป เซเว่นก็มี




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in