เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
I write what I want tothefirstofmine
[Whouffaldi] be a little proud of you.










  • การที่ต้องปล่อยให้คุณไปต่อหน้าผมทั้งๆ ที่ผมอยากจะช่วยคุณใจจะขาด มันทำให้ผมทรมานแค่ไหน






    การที่ผมไม่สามารถรั้งคุณไว้ได้ มันเรื่องแย่ที่สุดในชีวิตเรื่องหนึ่งของผม






    การที่ผมไม่สามารถช่วยคุณได้ ถือเป็นเรื่องร้ายแรงในชีวิตผม






    คุณรู้มั้ยว่าการที่ได้เห็นคุณยิ้มเป็นครั้งสุดท้าย มันช่างเป็นความปิติและความปวดร้าวในเวลาเดียวกัน 






    ช่วงชีวิตของผม สองพันกว่าปีที่ผมใช้ชีวิตอยู่ ใช่ว่าคุณจะเป็นการสูญเสียครั้งแรกของผม เพียงแต่ว่า ผมเกลียดการสูญเสีย ผมเกลียดการเปลี่ยนแปลง และตอนนี้ ผมเกลียดการที่ไม่สามารถช่วยคุณเอาไว้ได้






    ความโกรธของผมต่อคนที่ทำให้คุณต้องจากไป ถูกคำพูดของคุณสะกดเอาไว้






    คุณรู้ว่าเมื่ออารมณ์ของผมปะทุ จะไม่มีใครหยุดผมได้






    คุณรู้ว่าเมื่อคุณจากไป ผมจะเป็นยังไง






    คุณรู้เสมอว่าสิ่งไหนผมกำลังพูดความจริง และสิ่งไหนที่ผมกำลังหลอกตัวเองว่าผมเป็น 






    คุณรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมให้ความสำคัญ และแคร์กับทุกๆ คน โดยเฉพาะคุณ







    คุณรู้ในสิ่งที่ผมทำ รู้ว่าทำไมผมถึงคอยปกป้องคุณ และรู้ว่าทำไมผมถึงคอยช่วยชีวิตคุณอยู่เสมอ






    คุณรู้ว่าไม่จำเป็นต้องขอให้ผมปกป้องคุณ เพราะทุกๆ ย่างก้าวของคุณ มีผมคอยดูแล ถึงแม้ว่าคุณจะบ่นอยู่บ่อยครั้งก็ตาม






    ผมอยากให้คุณรู้เอาไว้ ถ้าหากผมสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องเหล่านั้นได้ และทำให้คุณกลับมา ไม่ว่าอย่างไร ผมก็จะทำ และไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรเพื่อให้คุณอยู่ข้างๆ ผมเช่นเคย ผมก็ยินดีที่จะแลก แม้มันจะทำให้ผมเจ็บปวดทรมานใจมากก็ตาม






    คำพูดสุดท้ายของคุณ คุณพูดมันออกมาราวกับคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผมในอนาคตอันใกล้ 







    คุณย้ำเสมอว่าอย่าให้สิ่งเหล่านี้เปลี่ยนผมให้กลายเป็นสัตว์ร้าย อย่าให้การที่ไม่มีคุณอยู่ข้างๆ ทำให้ผมเปลี่ยนไป







    มันยากเหลือเกิน







    ผมจะเป็นด็อกเตอร์ได้ยังไง ถ้าผมรักษาคุณไว้ไม่ได้ คุณบอกว่าให้ผมเยียวยาตัวเอง และอย่าให้มันเปลี่ยนผมไปเป็นอย่างอื่น






    มันทรมาน และกัดกินผมอยู่ตลอดเวลา






    ก่อนคุณจะจากผมไป คุณไม่ได้ขอร้องให้ผมสัญญา แต่คุณสั่งผม 







    จะไม่มีการแก้แค้นใดๆ ไม่มีใครควรได้รับมัน






    คุณบอกให้เรากล้าหาญ กล้าที่จะเผชิญหน้า






    แต่คุณรู้มั้ยว่าการที่เห็นคุณจากไปต่อหน้าต่อตาของผมนั้น เป็นเรื่องยากที่จะทำตัวเองให้กล้าเผชิญกับสิ่งนั้น







    ถึงแม้ว่าผมจะอยากจะขอให้คุณอยู่ตรงนี้ อยู่กับผมตรงนี้ก็ตาม แต่ก็ทำไม่ได้ ทุกๆ อย่างต้องเป็นไปตามวัฏจักรของมัน แม้จะไม่ใช่สิ่งที่เป็นตามปกติธรรมดาก็ตาม 








    แม้ว่าหลายๆ ครั้งผมจะดื้อ หรือจะทำอย่างที่ผมคิดและไม่ฟังคนอื่นก็ตาม แต่ครั้งนี้ เรื่องนี้ และคำสั่งของคุณ ผมไม่เคยลืม และไม่เคยที่จะไม่ทำตามซักครั้งเดียว






    ผมอยากให้คุณเห็นว่าผมทำให้คุณภูมิใจได้แล้วจริงๆ โดยเฉพาะกับคำขอนี้







    ผมมีหลายอย่างที่อยากจะบอกคุณ เพียงแต่คุณมองเห็นผม คุณก็เหมือนอ่านใจผมออกว่าผมมีอะไรที่ต้องการจะบอกกับคุณบ้าง







    ผมได้แต่ขอร้องในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และผมก็ปล่อยให้คุณไป







    ภาพในเวลานั้นยังคงจำติดตาจนถึงทุกวันนี้







    เสียงร้องตะโกนของคุณและคำพูดสุดท้ายของคุณยังคงก้องอยู่ในหัวของผม








    ถึงแม้ว่าผมจะผ่านการสูญเสียมามากมาย แต่ทุกๆ ครั้งก็ยังคงทรมานและกัดกินหัวใจของผมมาโดยตลอด







    ระยะเวลาสองพันปีของชีวิตผม ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกชินชากับการสูญเสียแม้แต่น้อย








    มันกลับทำให้ผมปวดร้าวมากกว่าเคย


















    ผมสัญญาว่าผมจะทำตามคำสั่งครั้งสุดท้ายของคุณอย่างเต็มความสามารถ







    และผมจะทำให้คุณภูมิใจ






Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in