จนกว่าใครซักคนหนึ่งจะหายไปตามกาลเวลา เราจะยังพบกันในทุก ๆ ครั้งที่เราต้องการ

------------

"ด็อคเตอร์!" เสียงตะโกนดังลั่นพร้อมกับเสียงเปิดประตูตู้สีฟ้า ทำเอาคนที่อยู่ด้านในตู้ถึงกับสะดุ้ง

"โอ้ เฮ้ คลาร่า" 

"วันนี้เราจะไปที่ไหนกันคะ" 

"เรากำลังจะไปดูท้องฟ้ายามค่ำคืน ในจุดที่สวยที่สุดยังไงล่ะ" 

"ที่ไหนกันหรอ"

"ลองหลับตาสิ" 

ทันทีที่คลาร่าหลับตาลง ทาร์ดิสก็เริ่มออกเดินทาง เธอไม่รู้ว่าด็อคเตอร์จะพาไปที่ไหน แต่สิ่งที่เธอรับรู้ตลอดมาคือด็อคเตอร์ไม่เคยทำให้เธอผิดหวัง การออกเดินทางท่องกาลเวลาและท่องอวกาศคือสิ่งที่มหัศจรรย์และเป็นเรื่องที่เธอไม่เคยปฏิเสธ

หลายครั้งที่ด็อคเตอร์มาชวนออกเดินทางกลางดึก แทบไม่มีเวลานอน หรือบางครั้งก็มาปลุกแต่เช้า บางครั้งก็เช้าเย็นสองรอบ ส่วนตอนกลางวันก็หนีหายไปไหนไม่รู้

บางครั้งก็เถียงกัน เพราะด็อคเตอร์ให้คลาร่าเลือก แต่สุดท้ายตัวเองก็เลือกซะเอง ทำไงได้ ก็ด็อคเตอร์เป็นคนคุมทาร์ดิสนี่นา

ส่วนวันนี้ ด็อคเตอร์ก็พาออกมาตอนเที่ยงคืนกว่า ท้องฟ้าตอนเที่ยงคืนเป็นช่วงที่สวยที่สุดรึยังไง ด็อคเตอร์ถึงชอบพาออกมาเวลานี้ แต่ช่างเถอะ ยังไงท้องฟ้ามันก็สวยอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว และด็อคเตอร์มักจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง

"ด็อคเตอร์พามาที่ไหนกัน" เธอถามขึ้นหลังจากทาร์ดิสหยุดลงและเธอเกาะหน้าต่างดู 

"เปิดประตูออกไปสิ" 

บางครั้งด็อคเตอร์ก็ชอบดีดนิ้วเพื่อให้ประตูทาร์ดิสเปิด คลาร่าก็เช่นกัน แต่คราวนี้ เธอค่อย ๆ เปิดประตูออกไป แสงเหนือที่เคยดูในสารคดี กลับลอยอยู่เหนือเธอ รอยยิ้มของคลาร่า มักทำให้เขามีความสุขเสมอ 

"ด็อคเตอร์ออกมาเร็ว" คลาร่าวิ่งเข้าไปจูงมืออีกฝ่ายให้ออกมาดูแสงเหนือด้านนอก

"สวยจัง" เมื่อคลาร่าพูดขึ้น ด็อคเตอร์เองก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ เขาเห็นคลาร่ายืนกอดแขนตัวเองท่ามกลางแสงเหนือ แน่นอนว่าชุดที่เธอใส่มาคืนนี้ไม่เหมาะกับอากาศที่หนาวเย็นและลมแรงแบบนี้แน่นอน เขาเดินเข้าไปเอาเสื้อกันลมตัวใหญ่มาให้คลาร่า จากร่างเล็กๆใส่เสื้อกันลมเข้าไปก็ดูอุ่นขึ้นและไม่ปลิวไปตามลมแน่นอน 

ทั้งสองนั่งดูแสงเหนือจนกระทั่งคลาร่าเผลอหลับไป ด็อคเตอร์จึงปลุกให้คลาร่าตื่นแล้วกลับไปนอนในทาร์ดิส ส่วนตัวเขาเองก็ถึงเวลาพาเธอกลับไปที่ห้องของเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น คลาร่าตื่นขึ้นมาที่ห้องของตัวเองพร้อมกับเสื้อกันลมตัวใหญ่ที่เธอใส่อยู่ ถ้าหากเป็นตอนเด็ก ๆ เธอคงเขียนการเดินทางเมื่อคืนลงสมุดบันทึกไปแล้ว แต่เธอเก็บไว้ในความทรงจำ ระหว่างเธอกับด็อคเตอร์ 

หลายครั้งที่ด็อคเตอร์มาหาคลาร่าตอนเที่ยงคืน จนกลายเป็นช่วงเวลาเฉพาะที่คลาร่าจะทำตัวให้ว่าง เพื่อรอท่องอวกาศและกาลเวลากับด็อคเตอร์ วันไหนที่ด็อคเตอร์ไม่ได้มา กว่าคลาร่าจะหลับลงก็เกือบตีหนึ่ง เป็นอย่างนี้ประจำ เพราะอดไม่ได้ที่จะรอ นึกถึง คิดถึงด็อคเตอร์ และตู้สีฟ้า และการท่องเที่ยวในแบบของด็อคเตอร์

การเดินทางของทั้งสองคน ในทุก ๆ ค่ำคืน ทุก ๆ วัน ทุก ๆ เวลา จะคงอยู่กับคลาร่าตลอดไป แม้ในวันที่เธอไม่อยู่แล้วก็ตาม

และคงไม่แปลกใจ หากด็อคเตอร์จะคิดถึงคลาร่ามากที่สุดในช่วงเวลาเดียวกัน จวบจนทุกวันนี้