เมื่อคืนฉันฝันถึงเขาอีกแล้ว ครั้งนี้ครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ หรือจะเรียกว่านับครั้งไม่ถ้วนก็ได้

ฉันกับเขา เราแทบไม่ได้เจอกันเลยและชีวิตของเราก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรที่ต้องเกี่ยวพันกัน

แม้ว่าในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต เราทั้งคู่จะเคยได้ใกล้ชิดสนิทสนมกันมากก็ตาม

ฉันยอมรับ บางทีฉันก็นึกถึงเขาขึ้นมา แต่มันก็เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ไม่น่าถึง 3 วินาทีด้วยซ้ำ

และที่สำคัญ ฉันคิดว่า ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาอีกต่อไปแล้ว ซึ่งมันก็น่าจะจริง

ฉันหมายถึง ความรู้สึกอะไรก็ตามที่เข้มข้นพอ ที่จะทำให้เราฝันถึงใครคนหนึ่งได้

ทุกครั้งหลังจากตื่นขึ้นจากความฝัน ที่มีเราอยู่ในนั้น

ฉันจะรู้สึกดีและเศร้าไปพร้อมๆ กัน จริงๆ ใช้คำว่า เศร้า ก็ไม่ตรงนัก

ฉันคิดเอาเองว่ามันคงเป็นความรู้สึก...คิดถึง...มากกว่า

คิดถึงเขา คิดถึงเรื่องราวในอดีต คิดถึงช่วงชีวิตของตัวเองที่เคยมีเขาอยู่ในนั้น 

พอเถอะ ประเด็นสำคัญไม่ได้อยู่ตรงนั้น มันอยู่ตรงนี้

ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมฉันยังฝันถึงเขาอยู่และฝันถึงเขาบ่อยๆ

ทั้งๆ ที่เราห่างไกลกัน และแทบไม่มีปัจจุบันที่ได้ใช้ร่วมกันเลย

ฉันมั่นใจในความรู้สึกของฉัน ว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว ถ้าอย่างนั้นเป็นเพราะอะไรกันแน่

ถึงตอนนี้ฉันก็ยังหาคำตอบไม่ได้ เมื่อไรที่ฝันถึงเขาอีก ฉันก็คงนึกสงสัยขึ้นมาอีก

หรือหากจะมองว่าเป็นเรื่องของจิตใต้สำนึก

มันก็ลึกเกินไปสำหรับคนอย่างฉัน ที่รู้เรื่องของจิตใจเพียงผิวเผินเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม

ณ วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2560 ฉันสรุปเอาเองว่า

เขาในฝันคือเขาที่ฉันคิดถึง เขาที่ฉันคิดถึงคือคนๆ นั้นที่อยู่ในอดีตของฉัน

และเขาในฝันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาในชีวิตจริงของฉันและของเขา ณ ปัจจุบันนี้เลย

กล่าวค้ือ คนที่ฉันคิดถึงจริงๆ คือเขาที่อยู่ในความฝันเมื่อยามที่ฉันหลับ

ไม่ใช่เขาที่มีชีวิตจริงอยู่ในยามที่ฉันตื่น

ดังนั้น ต่อจากนี้ไป แม้ว่าฉันจะฝันถึงเขาอีกสักกี่ครั้ง

.....มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย