เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Boy's love storyขอบฟ้าสีจาง
พยายามแค่ไหนจะได้ (ใจ) เธอ EP 05
  • กล่องข้าวน้อย...แทนใจ

     

    รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง


    รู้ว่าเหนื่อย ถ้าอยากได้ของที่อยู่สูง


    ยังไงจะขอลองดูสักที

     


    รู้ว่าเราแตกต่างกันเท่าไร


    รู้ว่าเธออยู่ไกลอยู่สูงขนาดไหน


    ใครๆ ก็รู้เป็นไปไม่ได้หรอก


    แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันต้องปีนขึ้นไป... ♪♪♪

     

     

    เสียงเพลงดังคลอในระหว่างที่ผมกำลังวุ่นอยู่ในครัว  เพราะว่าวันนี้อาจารย์ยกเลิกคลาส  ทำให้มีเวลาว่างผมเลยทำอาหารกลางวันให้พี่ภูครับ  ผมได้ข้อมูลว่ามาพี่มันชอบกินอาหารปรุงเสร็จใหม่ๆ  และผมก็มีฝีมือในด้านนี้อยู่แล้ว  ก็เลยหาโอกาสทำคะแนน  ผมเลือกทำข้าวกล่องเบนโตะง่ายๆ  มีไส้กรอกทอด ไข่ม้วนแฮม  ไก่ผัดโชวยุ  ส่วนข้าวก็โรยงาดำผสมเกลือ  หวังว่าพี่มันจะชอบนะฮะ  ก่อนอื่นต้องไลน์ไปบอกก่อนครับ  กลัวพี่ภูจะมีนัดออกไปทานข้าวกับคนอื่น  คิดได้แบบนั้นผมก็เดินไปหยิบมือถือก่อนกดเข้าไลน์  แล้วส่งข้อความหาพี่มัน

                                                      

                                                        

                                                                                           PunxPun :พี่ภูครับ มื้อเที่ยงวันนี้พี่ไปทานที่โรงอาหารเหมือนเดิมมั๊ยครับ  ^____^

     

    PiPhu :ก็ไปทานที่โรงอาหารเหมือนเดิมนะปัน ทำไมหรอ ?

     

                                                                                  PunxPun :พอดีวันนี้ผมทำข้าวกล่องเบนโตะมา เลยอยากให้พี่ภูลองชิมหน่อยนะครับ   

     

    PiPhu :เอาสิ พี่ชอบกินของทำใหม่ๆมากเลยรู้มั๊ย                                                                                 แต่กินไปแล้วพี่คงไม่ต้องเข้ารพ.ใช่มั๊ย 5555

                                                      

                                                                  PunxPun :โธ่ พี่ภูอะ ผมรับรองได้เลยว่าถ้าพี่ได้ชิมครั้งนึงแล้วจะต้องขอให้ผมทำให้ทานอีกเป็นครั้งที่สองแน่นอน

     

    PiPhu :โอเคๆ คร้าบบบ งั้นเจอกันตอนเที่ยงที่โรงอาหาร พี่จะล้างท้องรอนะครับ


    สำเร็จครับ !!! 
    นอกจากได้ไปเจอหน้าพี่ภูแล้วยังได้ไปทำคะแนนด้วยอิอิ  ฉลาดจริงๆเลยน้าเราเนี้ยยยยย

    ผมมารอพี่ภูก่อนเวลานัดสิบห้านาที  เผื่อพี่มันเลิกคลาสเร็วแล้วหิวนะครับ  วันนี้ผมฉายเดี่ยวไม่อยากไปจะรบกวนให้เพื่อนๆมาด้วย  ก็กว่าจะได้นอนกันก็ดึกมาก  เพราะพอรู้ว่าอ.ยกเลิกคลาสก็เล่นเกมส์โต้รุ้งกันครับ  อีกอย่างกลัวพวกมันแซะเอา ว่าทำให้แต่พี่ภู ไม่ทำให้พวกมันกินมั่งเลย

    อ่าา มาแล้วครับ พี่ภูของผม  เดินหล่อมาเลย   พอพี่มันเห็นผมก็เดินตรงเข้ามาก่อนเอ่ยทัก

    "หวัดดีปันมานานละหรอ แล้วทำไมวันนี้ใส่ชุดไปรเวทละ ไม่มีเรียนหรอ"

    "พอดีอ.ยกเลิกคลาสนะครับ  เลยว่างทำข้าวกล่องมาฝากพี่ภูไง"

    "อ๋อ  แต่วันหลังไม่ต้องลำบากนะ พี่ไม่อยากรบกวน"

    "ไม่ลำบากเลยครับผมทำกินอยู่ที่ห้องประจำ วันนี้เลยทำมาพี่ภูให้ลองชิมด้วย"

     "ขอบใจนะ งั้นเราไปหาโต๊ะนั่งกันดีกว่าพี่เริ่มอยากทานฝีมือปันแล้วสิ  ไม่รู้จะสมกับที่พูดไว้รึเปล่า"  พี่ภูเอ่ยพร้อมยกยิ้มให้ผม เห็นละมันชื่นใจจริงๆครับ พอได้ที่นั่งผมก็วางกล่อง  เบนโตะไปตรงหน้าพี่มันก่อนจะเปิดฝากล่องให้

    "โห หน้าตาดูดีนะเนี้ย  ขอชิมหน่อยสิว่ารสชาดจะดีด้วยรึเปล่า ทานละนะครับ"  พี่มันว่าก่อนตักเข้าปาก

     "เป็นไงครับผ่านรึเปล่า" ผมถามด้วยสีหน้าคาดหวังคำชมจากพี่มันสุดฤทธิ์  แต่พี่ภูกลับเคี้ยวไป  ทำหน้านิ่งไป ทำให้ผมเริ่มที่จะใจเสียซะแล้วสิ

    "อืมมมม  แย่จัง" หะ พี่ภูบอกว่าแย่รสชาดมันแย่งั้นหรอ แต่ผมว่าผมก็ทำเหมือนทุกที  หรือผมใส่เครื่องปรุงไม่ครบ แต่ตอนชิมรสชาดก็โอเคแล้วนี่  ทำไมพี่มันบอกว่าแย่ฟะ หรือรสชาดที่ผมทำจะไม่ถูกปากพี่มัน

    "งั้นพี่ภูก็อย่ากินเลยครับเดี๋ยวจะท้องเสียเปล่าๆ"  ผมยื่นมือไปคว้าข้าวกล่องกลับมาวางไว้ตรงหน้าผมก่อนทำหน้ายู่

    "ฮะๆๆ  พี่ยังพูดไม่ทันจบเลยปัน น้อยใจไปได้" พี่มันหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือมาเลื่อนกล่องข้าวกลับไปตรงหน้า

    "อ้าววว  ก็พี่ภูบอกว่าแย่จัง  จะให้ผมคิดยังไงละครับ"

    "พี่แค่อยากดูปฏิกิริยาเราน่ะ  เวลาทำหน้าเหวอๆแล้วน่ารักดี"  พะ  พะ  พี่มันบอกว่าผมน่ารักครับ  โอ๊ยทำไมรู้สึกร้อนที่หน้าขนาดนี้นะ >/////////////<

    "แล้วที่พี่บอกว่าแย่น่ะ  พี่หมายความว่า ต่อไปนี้พี่คงแย่แน่ๆ ที่จะไม่ได้กินของอร่อยแบบนี้ทุกวัน"

    "พี่ภูอะ  ทำผมตกอกตกใจหมด  คิดว่าพี่ภูไม่ชอบซะอีก  แต่ถ้าพี่ภูอยากกินผมทำให้ได้นะครับ"

    "ไม่ดีกว่า พี่เกรงใจ"

    "ไม่ต้องเกรงใจเลยครับผมเต็มใจ เอาเป็นว่าทุกเที่ยงผมจะทำเบนโตะมาให้นะครับ  หรือวันไหนพี่ภูอยากทานอะไรเป็นพิเศษ  ไลน์บอกผมไว้เดี๋ยวน้องปันจัดให้"  ผมรีบบอกพี่ภูก่อนที่พี่มันจะปฏิเสธอีกครั้ง เห็นพี่มันจ้องมาเหมือนกำลังชั่งใจอยู่  ก่อนที่พี่ภูจะเอ่ยถามมาอย่างเกรงใจ

    "เอางั้นหรอไม่ลำบากแน่นะเรา  ไม่ใช่ว่ามาบ่นพี่ทีหลังนะ"

    "โธ่ไม่หรอกครับ  ผมอยากทำให้พี่จริงๆ"

    "ถ้างั้นก็รบกวนด้วยนะครับน้องปัน"  คิคิ ป๊ะป๊าเคยบอกว่าผู้ชายนะแพ้เสน่ห์ปลายจวัก  แม้ป๊ะป๊าไม่ได้บอกว่าจะแพ้เสน่ห์ปลายจวักของผู้ชายด้วยกันรึเปล่า  แต่นุ้งปันขอเหมาว่ามันก็คงไม่ต่างกันหรอก  ใช่มั๊ยครับ ^^


    PS. นุ้งปันเริ่มทำคะแนนล้าววว พี่ภูเตรียมตัวตั้งรับให้ดีน้าาาา


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in