หญิงชราคนหนึ่ง
เฝ้าเก็บเมล็ดพันธุ์
ดอกไม้บนเนินเขา
ปีแล้ว ..ปีเล่า
เธอโปรยมันในหน้าร้อน
รดน้ำ พรวนดิน
รอหน้าหนาว
ดอกจะบานสะพรั่ง
ปีนี้พิเศษหน่อย
เธอได้พักผ่อน
ภายใต้ทุ่งดอกไม้ ที่เธอหว่าน
ลูกหลานสำนึก
บุญคุณ คุณย่า
เก็บเกี่ยวดอกไม้
บูชา ค้าขาย
ขยายพันธุ์รุ่นสู่รุ่น
เด็กน้อยขอบคุณ
แม้ไม่รู้ว่าใครปลูกไว้
ให้เธอได้มีดอกไม้เลี้ยงชีพ
จำได้แค่เพียง
ความฝัน
เธอเคยมองเห็น
ทุ่งนี้จากบนท้องฟ้า
ตระการตา
ไม่นานเธอลงมายืนบนทุ่งดอกไม้
ที่เธอชอบ
เธอหยิบบัวมาตัก
รดน้ำ พรวนดิน
อย่างคุ้นเคย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in