เขาขยับเข้าไปใกล้ อ้อมแขนแข็งแรงโอบรอบเอวบอบบางของคุณเข้ามาแนบชิด เกยคางลงบนลาดไหล่ ก่อนแนบแก้มลงคลอเคลียแบบที่คุณชอบ มือเรียวขาวอ่อนนุ่มอย่างคนไม่เคยต้องทำงานหนักเลื่อนมาสอดประสานมือใหญ่หยาบกร้านอย่างคนทำงานหนักมาทั้งชีวิตเงียบงัน โดยไร้ซึ่งคำพูดใด เปลือกตาของคนทั้งคู่ปิดลงช้า ๆ นิ่งนาน ซึมซับความรู้สึกของการมีกันและกันในตอนนี้เอาไว้ให้ได้มากที่สุด

ครั้งสุดท้าย
สุดทางรักของเราเสียแล้วหรือ

ร่างสูงคุกเข่าลงบนพื้นหินแข็งช้า ๆ ก้มลงจุมพิตหลังมือคุณผู้เป็นที่รักอย่างนุ่มนวล ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจ้องลึกลงไปยังแก้วตาของผู้เป็นดั่งดวงใจ

ดวงตาของคุณผู้เป็นที่รักเปล่งประกายยิ่งกว่าดวงดาราบนฟากฟ้าไกล แต่ไม่ทันไรความแวววาวก็หยดลงมาเป็นหยาดน้ำใส

พร้อม ๆ กับความทรงจำไหลย้อนเข้ามา ตั้งแต่แรกพบสบตาเจ้าของใบหน้าพริ้มเพราผู้มาพร้อมรอยยิ้มสดใสในวันที่แสงอาทิตย์พร่างพราย ก่อเกิดเป็นรักแรกพบหวานหอม ก่อนจบลงด้วยการเป็นรักต้องห้ามที่ตัดสินใจให้มันจบลงในค่ำคืนนี้

เท้าทั้งสองคู่ก้าวเดินพร้อมกันมุ่งสู่ปลายหน้าผาราวกับกำลังเดินอยู่บนทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีขาวไปสู่ประตูวิวาห์ มีหรีดหริ่งเรไรรอบกายเป็นเสียงกู่ร้องแสดงความยินดี ราวกับอยู่ในฝันอันงดงามไม่มีที่สิ้นสุด

อีกครั้ง, โดยไร้ซึ่งคำพูดใด มีเพียงสองมือจับประสานแนบแน่นและเสียงหัวใจที่เต้นแผ่วเบาเป็นจังหวะเดียวกัน

จากนี้จะไม่มีใครพรากเราจากกันได้อีกตลอดกาล

ในโลกที่มีเพียงเราสองตราบนานเท่านาน

หลับตาอธิษฐานอ้อนวอนครั้งสุดท้าย

ด้วยใจรักมั่น

ด้วยหยดน้ำตา

ด้วยลมหายใจ

ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่มี

หากได้พบกันอีกในโลกหน้า

ขอให้เราได้รักกันโดยไร้อุปสรรคกีดขวาง

ขอให้ระหว่างเราไร้ซึ่งเงื่อนไขฐานันดร อำนาจแห่งเงินตรา ผลประโยชน์ทางการค้า

หรือแม้แต่สายตาเหยียดหยามและการถูกประณามจากคนรอบข้าง...ที่ไม่เคยเข้าใจความรักของเราเลยสักนิด

จนกว่าจะถึงวันนั้น

ในวันที่รักไร้พรมแดนขวางกั้น

กลั้นหายใจ

ก่อนจะปล่อยให้ร่างร่วงหล่นตามแรงโน้มถ่วง

ปล่อยให้มันแหลกสลายไม่ต่างจากหัวใจทั้งสองดวง