ปลุกกะทิให้ตื่นขึ้นเหมือนวันก่อนๆ ที่จริงแล้วกลิ่นหอมกรุ่นๆของข้าวสุกก็มีส่วนด้วย รวมทั้งกลิ่นควันจากเตาและกลิ่นไข่ทอด แต่เสียงตะหลิวเคาะกระทะต่างหากที่ดึงกะทิให้พ้นจากภวังค์นิทราและภาพฝันสู่วันใหม่
เพียงแค่ได้อ่านย่อหน้าแรกก็ทำให้ฉันตัดสินใจซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่าน...บ้านริมคลอง ทำให้คิดถึงชีวิตในสมัยก่อน คลองและทุ่งสุดสายตา วิถีีวิตที่เรียบง่าย ทุกอย่างล้วนเป็นความทรงจำที่น่าคิดถึง ในวัยเด็กที่แค่วิ่งเล่นในสวนก็มีความสุข สนุกสนานกับสิ่งรอบตัว ตื่นเต้นว่าวันนี้มีอะไรในปิ่นโต
แต่ท่ามกลางผู้คนมากมายนั้น กะทิก็ยังคิดถึงแม่ตลอด กะทิแค่อยากให้แม่ไปรับที่โรงเรียน แค่อยากเจอแม่และอยากจะกอดแม่ ย่อหน้าที่ว่า "กะทิจำหน้าแม่ไม่ได้แล้ว" ทำให้ฉันรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in