เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
คิดถึงหวะ... 'นิวยอร์ค'Lee Mok Cho
ตอนที่ 1 - Let's go to NY. :)



  • Let's go to NY :) |

    วันที่พิมพ์สเตตัสนี้ขึ้นเฟสบุค นั้นยังไม่มีทั้งตั๋ว หรือแผนการเที่ยวใดๆทั้งสิ้นในหัว แค่รู้สึกว่าไหนๆก็มีโอกาสมาอเมริกาทั้งที มันก็ต้องไปนิวยอร์คดิวะ 

    'กูจะไปขึ้นตึกเอมไพร์สเตจ ดูเทพีเสรีภาพ ไปถ่ายรูปชิคๆที่ไทม์สแควร์อ่ะ นี่มันหนึ่งในเมืองที่ต้องไปก่อนตายเลยนะเว้ย' 

    เสียงในหัวเรียกร้องมาเช่นนั้น เลยลองเปิดดูเงินในบัญชีรวมกับเงินที่ไปทำงานพิเศษมา โอเค พอไหวอยู่ เลยเริ่มดำเนินการนั่งเปิดหาตั๋ว ไล่ไปไล่มา เออ ช่วงนี้มันถูกดีแฮะ ตั๋วจากโอกลาโฮมา (เมืองทางตอนใต้ใกล้เทกซัสที่คนไม่ค่อยรู้จัก) ไปนิวยอร์ค ได้ 400 เหรียญนิดๆ มันก็โอเคอยู่นา เพราะรัฐมันไกลกันมากกก อารมณ์ไปอีกประเทศหนึ่งเลยทีเดียว

    จังหวะนั้นมีคอมเม้นเด้งมาตึง ตึ๊ง เลยกลับมาดูสเตตัสที่ตั้งไว้ มีเพื่อนคนไต้หวันที่เรียนภาษาด้วยกันมาคอมเม้นว่า

    'Let's go together!'

    อะ เดี๋ยวนะ
    นี่กูไม่ได้ชวนมึงเนอะ ไม่คิดว่าตูอยากไปเป็นฮิปปี้ ชิคๆคนเดียวรึ? คนอื่นจะคิดว่าไง? นี่กุลสตรีจากแดนสยามนะเว้ย เลยรีบพิมพ์ตอบเลย...

    'Ok'

    เย้ มีเพื่อนกะเหรี่ยงไปเสี่ยงด้วยอีกคนแล้วเว้ย ฮ่าๆๆๆ
    เป็นไงเป็นกัน อย่างน้อยโทรศัพท์มันก็มี Internet วะ

    เลยได้เพื่อนร่วมทริปนิวยอร์คเกอร์มาด้วย 1 คน ชื่อว่าสุขขะ ซึ่งชื่ออินี่คือออกเสียงยากชิบหาย เลยต้องออกสำเนียงไทยๆแบบอ่านภาษาบาลีเวลาจะเรียกมันอะ มันก็คงรู้สึกแปร่งๆอยู่พอสมควร แต่ก็เอาเหอะ อย่าวอรี่กับสำเนียงมาก คุยกันรู้เรื่องเป็นพอ
    .
    .
    .
    วันถัดมา หลังจากเลิกเรียนก็ตรงดิ่งไปวางแผนกัน 
    ตอนนั้นพอดีพี่สาวแนะนำโปรแกรมหนึ่งมา คือ 'Priceline' ซึ่งไอแอพนี้นะมันโคตรจะดีเลย หาได้ทั้งตั๋วเครื่องบิน ทั้งโรงแรม ในราคาที่เราต้องการ 

    ไอเจ้า Priceline ใช้ง่ายมากกกเหมือนกับพวกแอพจองเครื่องบินที่พักทั่วไป แค่ใส่จุดหมายปลายทาง วันที่ที่เราจะบิน กดเสิร์ชหาตั๋วเครื่องบิน เลือกสายการบินถูกที่สุด แล้วกดจองตัดบัตรจ่ายเงินเรียบร้อย แต่มันมาอะเมซิ่งระทึกใจ ตรงจองโรงแรมเนี่ยแหละ....

    ในตอนแรกที่หาที่พักนั้นมีเพื่อนเกาหลีแนะนำว่านางเคยไปพักห้องคนเกาหลีที่อาศัยอยู่นิวยอร์ค ได้ราคาไม่แพง แถมสะดวกสบายมาก ดีกว่าไปอยู่ Hostel อีก คนไทยมีป๊าววว

    เอ้า รอช้าอะไรคะ เสิร์ชหาบ้างสิ คนเกาหลีมี ทำไมคนไทยจะไม่มีวะ ฮ่าๆ ชาติไทยต้องไม่แพ้ชาติใดในโลก

    เสิร์ชไปมา เอ้า มีจริงๆ เป็นบ้านอยู่ในแถบควีนส์ ซึ่งต้องนั่งรถไฟออกมาจากแมนฮัตตัน ไอเราก็คลิกเข้าไปดูในบล็อก จะจองห้อง ปรากฏว่า เต็มจ้า....เอาไงดี

    อะ ไม่เป็นไร นั่งเปิดๆ เสิร์ชหาที่พักในเนตใหม่ ก็ยังไม่เจอราคาที่ถูกใจ เพราะนิวยอร์คเกอร์ร่วมทริปรีเควสว่าขอโรงแรมสะอาดๆ 3 ดาวขึ้นไป เห็ดสด กุอยากนอนในแมนฮัตตัน แต่ไม่อยากได้แพง ... นี่กุมองโฮสเทลห้องน้ำรวมไว้นะ นี่จะเอา 3 ดาวเลยเรอะ?แพงนะเมิ๊งทำไงดี รีเควสไม่ตรงกัน เลยลองมาเปิดหาใน Priceline กันอีกที 

    'เฮ้ยๆ ยู มันมีให้เลือกพื้นที่แล้วใส่ราคาที่ต้องการด้วยอะ มีให้เลือกโซนได้ทั่วแมนฮัตตันเลย เลือกระดับโรงแรมได้ด้วย ลองดูไหม?'

    'อ่าว เหรอ งั้นจัดเลยยู เลือกไปเล๊ยไทม์แสควร์ ไม่เกิน 50 เหรียญ ระดับ 3 ดาวขึ้น' 

    มันจะมีไม๊เนี่ย....

                   เลือก Location ใส่ Budget แค่นี้เอ๊ง


    เลือกเสร็จ ใส่ข้อมูล นั่งใจตึกตักๆกันสองคน
    เพราะต้องใส่บัตรเครดิตหักเงินเลยด้วย แบบยังไม่เห็นชื่อโรงแรมนั่นแหละ คือไม่มีการให้หาข้อมูลก่อนเลย ว่ากูโอเคมั้ยกับสิ่งที่มึงเลือกมาให้เนี้ย โซระทึกใจมาก

    ตึ๊ง..........

    สรุปว่า...ไม่มีจ้าาาาาา ......
    อะไรว้าาาา ขอมากไปเหรอเนี่ย
    อะ เลยลองเพิ่มทีละ 10เหรียญไปเรื่อยๆ ดู

    ตึ๊ง..........
    ตึ๊ง..........

    Your Hotel is Holiday Inn

    โอ้วววว พระเจ้าจ๊อดดว์ มันยอดมาก น้ำตาแทบไหล อยู่ๆก็ได้ Holiday Inn มาในราคา 80 เหรียญ (พอๆกับราคา Hostel ที่หาได้ตอนนั้นคือ 35-40 เหรียญต่อคน)

    ซึ่งพวกเราวางแผนว่าจะไปกันทั้งหมด 3 เมือง คือ
    นิวยอร์ค , ฟิลาเดเฟีย และเมืองหลวงอย่างวอชิงตัน ดีซี แล้วกลับมาที่นิวยอร์คเพื่อนั่งเครื่องบินกลับโอกลาโฮม่า เลยจองโรงแรมแค่ที่นิวยอร์ค 2 คืนแรกเท่านั้น ที่เหลือกะว่าหากมีการปรับเปลี่ยนแผนการค่อยจองวันต่อวัน

    จากนั้นก็แค่รอวันเริ่มเดินทางด้วยความตื่นเต้น

    โอ๊ย...ในที่สุด.....สองกะเหรี่ยงโลกสวย ก็กำลังจะได้ไปเผชิญโลกกว้างกันแล้วนะเหวยยย

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in