Title: สวรรค์

Rating: R18

Fandom: Attack on Titan (Shingeki no Kyojin)

Categories: M/M

Relationship: Erwin x Levi (eruri)

Characters: Erwin Smith, Levi

Note: SPOILER ALERT - เหมาะสำหรับคนที่ดูจบตอน 59 แล้ว (Season 3 Part 2 ใน Netflix)

-----

"คิดว่า 'ทะเล' หน้าตาเป็นยังไง"

วันหนึ่งหลังจากกลับเข้ามาในกำแพง เออร์วิน สมิธ เอ่ยคำถามนี้กับเขา

ห้องทำงานของเออร์วินเป็นห้องทำงานสมชื่อ ไม่ได้หรูหราอลังการ เน้นการใช้งานและอัดแน่นด้วยชั้นวางเอกสาร บนโต๊ะติดหน้าต่างที่มักแง้มเล็กน้อยให้ลมจากด้านนอกเข้ามาระบายอากาศได้ (อย่างที่เขาย้ำนักหนา) เต็มไปด้วยกองกระดาษที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบ หรือถ้ามันไม่เป็นระเบียบ เขาก็จะถือวิสาสะเข้าไปตอกกระดาษให้ขอบเท่ากันเอง

ริไววางถ้วยชาลงบนโต๊ะรับแขก ละสายตาจากเอกสารของตัวเองไปมองคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น เออร์วินกำลังมองเขาด้วยสีหน้าเหมือนถามว่าวันนี้อยากกินอะไร ทั้งที่คำถามเมื่อครู่เขาไม่เข้าใจคำสำคัญของมันด้วยซ้ำ

"แกหมายถึงอะไร"

"'ทะเล' ไง"

"...มันคืออะไร"

เออร์วินยิ้ม ขณะที่เขาขมวดคิ้ว ท่าทางเหมือนเขาเป็นเด็กน้อยนั่นมันอะไร

"มันคือที่ที่เต็มไปด้วยน้ำเกลือกว้างสุดลูกหูลูกตาน่ะ"

"ไปได้ยินเรื่องของโลกภายนอกมาจากไหนอีกล่ะ แกเป็นทหารที่เคร่งครัดมากไม่ใช่หรือไง"

เออร์วินยักไหล่ ท่าทางผ่อนคลายลงเหมือนเป็นสัญญาณบอกกลาย ๆ ว่าหมดเวลางานแล้ว ริไวมองท้องฟ้าที่เป็นสีเข้มมาหลายชั่วโมงแล้วถอนหายใจ มันเพิ่งนึกได้หรือไงว่ามืดค่ำป่านนี้แล้ว

"โลกภายนอกมันน่าสนใจนะ ไม่อยากเห็นเหรอ"

"คนที่อยู่แต่ในโลกใต้ดินกับกำแพงอย่างฉันก็ต้องอยากเห็นอยู่แล้วสิ"

เขาตอบตรง ๆ

เออร์วินดูพอใจ ก่อนจะเริ่มเก็บเอกสารของตัวเอง

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตอนนั้นอีกฝ่ายถึงได้ถามแบบนั้นออกมา ริไวคิดว่าเออร์วินคงทำงานหนักจนอยากหลีกหนีความจริงกระมัง แต่คำบรรยายถึง 'ทะเล' นั่นก็น่าสนใจ อย่างน้อยก็ทำให้เขาหมกมุ่นถึงถ้อยคำที่คนที่เติบโตมาโดยใช้ชีวิตใกล้ชิดกับความตายอย่างเขาคงจนปัญญาจะจินตนาการ

"มันสวยหรือเปล่า"

"อะไรหรือ"

"ทะเลที่ว่านั่น คิดว่ามันสวยหรือเปล่า"

เป็นเขาบ้างที่เป็นฝ่ายเริ่มถามคำถามไร้สาระแบบนี้ก่อน

เปลี่ยนจากห้องทำงานจืดชืดมาเป็นห้องนอนของผู้บัญชาการสมิธที่เตียงค่อนข้างกว้างกว่าของหอพักทหาร ไฟจากตะเกียงหัวเตียงส่องแสงริบหรี่พอให้เห็นเงาร่างสองร่าง ริไวกระซิบคำถามใกล้ใบหูคนที่ร่างแนบชิดกับเขา เมื่อนั่งอยู่บนตัวของคุณผู้บัญชาการทหารแล้ว ก็ดูเหมือนเขาจะปกครองโลกใบนี้ได้เลยทีเดียว

เออร์วินส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ กับคำถามของเขาพร้อมสะโพกที่ขยับไหวจนเขาต้องเอื้อมมือไปเกาะเกี่ยวกันไว้ที่หลังคอหนา สัมผัสได้ถึงริมฝีปากร้อนที่พรมจูบทั่วร่าง ทุกรอยประทับเด่นชัดเหมือนจะทำให้มัวเมา สองมือใหญ่ปัดป่ายไปทั่ว บางครั้งก็เหมือนกำลังพิจารณาเครื่องปั้นชิ้นงาม แต่บางครั้งก็บีบเคล้นรุนแรงราวกับจะบดขยี้ให้แหลกสลายคามือ

คงเพราะเออร์วินรู้ดี ว่าคนอย่างริไว ไม่เปราะบางขนาดนั้นหรอก

"ในหนังสือบอกว่าสวย เหมือนแดนสวรรค์"

"เหอะ"

เขาแค่นหัวเราะ

"เพ้อเจ้อจริง ๆ"

"ก็จริง"

"..."

"ถ้ามันเหมือนสวรรค์ ฉันคงไม่ต้องไปถึงทะเลหรอก"

"หา?"

พอจะเอ่ยถามคำถาม ร่างก็ถูกวางราบลงกับเตียงพร้อมเงาร่างสูงใหญ่ที่เข้ามาโถมทับ ริไวจดจ้องนัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างคู่นั้นอย่างสับสน เขายังไม่ได้คำตอบของคำพูดแปลก ๆ นั้น ทั้งยังว้าวุ่นกับอารมณ์ของตัวเองที่อีกฝ่ายหยอกล้อราวกับกำลังเล่นสนุก

"ที่ไหนที่มีนาย ที่นั่นก็คือสวรรค์ทั้งนั้น"

"..."

มันดูเป็นคำพูดหยอกล้อจนเหมือนอีกฝ่ายอยากให้เขาด่ากลับมากกว่า แต่ในวินาทีนั้นริไวก็ไม่ได้ทำ เพราะคนพูดก้มลงปิดริมฝีปากเขาอย่างรวดเร็ว

สวรรค์ งั้นเหรอ

ถ้าอย่างนั้นความฝันของเขาคงไม่ใช่การออกไปโลกภายนอกหรอก

ริไวหลับตาแน่น ซึมซับสัมผัสของชายผู้อยู่ในจุดที่สุดจุดหนึ่งของมนุษยชาติ ชายที่ทะเยอทะยานที่สุด และไล่ตามความปรารถนาของตนอย่างไม่หยุดยั้ง

สำหรับริไวที่ไร้ซึ่งความฝันและความปรารถนาใด ๆ...

ในตอนนั้นเขาได้เห็น––สิ่งที่เขาอยากไล่ตามอย่างที่สุดเป็นครั้งแรก

คนเราต่างก็ตกเป็นทาสของอะไรสักอย่างทั้งนั้น

สำหรับริไวแล้ว วินาทีที่ได้เห็นนัยน์ตาสีฟ้าที่เป็นประกายด้วยความตื่นเต้นคู่นั้น เขาก็เข้าใจความจริงของโลกข้อหนึ่งขึ้นมาทันที

นี่คือ 'ทะเล' ที่ว่าเหรอ

ปลายเท้าเปลือยเปล่าสัมผัสผืนทรายนุ่มและความเย็นจากผิวน้ำที่เคลื่อนซัดเข้าหาชายฝั่งอย่างไม่รู้จบ ริไวทอดสายตามองไปสุดลูกหูลูกตา ผืนน้ำกว้างจนมองไม่เห็นว่าอีกฝั่งคืออะไร และบางที 'ไม่เห็น' ในตอนนี้อาจจะดีกว่า

ผิวน้ำสะท้อนสีฟ้าของท้องฟ้าออกมา ประกายแสงอาทิตย์เหนือคลื่นทำให้ภาพตรงหน้างดงามเกินจินตนาการ

มันสวยงามมากจริง ๆ

สวยงามจนเขาอยากให้เออร์วินได้เห็นกับตาสักครั้ง

ริไวรู้ดีว่าสิ่งที่เขาปรารถนาที่สุดคืออะไร

เพราะสุดท้ายภาพที่เขาอยากเห็นก็ไม่ใช่ผืนน้ำสุดลูกหูลูกตานี่

แต่เป็นนัยน์ตาสีฟ้าที่เป็นประกายตื่นเต้นของชายคนนั้นต่างหาก

FIN

200525
ฉันที่ไม่ได้ดูซีซั่น 2 ตั้งแต่หกปีที่แล้ว หลบสปอยล์มาได้จนถึงวันนี้ และก็ดูจบซีซั่นสามแล้ว ก็คือ ไม่ไหว ใจช้ำไปหมด เอรุริของฉันน่ะ T____________T
คอมเมนต์ได้ที่นี่คือ #wirunfic นะคะทุกคน