เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
#wirunfica week before valentine
Staring (TaeHwi / SF9)
  • Staring


    Rating: PG-15

    Fandom: SF9

    Categories: M/M

    Relationship: Yoo Taeyang/Hwiyoung (Kim Younggyun) #TaeHwi

    Note:

    Disclaimer: บทความนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด และไม่มีเจตนาสร้างความเสื่อมเสียให้กับผู้ที่ได้รับการกล่าวถึงในบทความ เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น





    ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง พอหันไปสบกับสายตาที่มองมาทางตนของยูแทยัง คิมยองกยุนก็รู้สึกแปลก ๆ ในใจอยู่ร่ำไป

    “ทำไมพี่ชอบมองผมแบบนี้นะ”

    เขาหลุดถามออกไปแบบไม่คาดหวังคำตอบ เพราะรู้ดีว่าคนอย่างยูแทยังก็คงทำตามสัญชาตญาณแบบที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรนั่นแหละ

    “อะไรเหรอ”

    นั่นไง

    คิมยองกยุนถอนหายใจ เบนสายตาและหันหน้าหนีไปทางอื่น บนรถตู้ที่เคลื่อนตัวกลับจากสถานที่ถ่ายทำมุ่งหน้าสู่หอพักของพวกเขา บรรยากาศเงียบสงบเพราะคนอื่นหลับไปหมดแล้ว เหลือเพียงคนขับรถ คิมยองกยุนผู้ตาสว่างในตอนกลางคืนเสมอ และยูแทยังที่จับจ้องมายังเขาสักพักใหญ่ ๆ แล้ว

    “ถ้าพี่มีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ”

    พอเขาพูดแบบนั้น แทยังก็ขยับยิ้ม แม้ในรถจะปิดไฟมืดสนิทแต่บนทางหลวงนี้ไฟถนนก็ยังใช้การได้ดี มันสาดแสงเข้ามาพอให้เห็นเส้นโค้งบนใบหน้าหล่อเหลาของคนอายุมากกว่า แสงนั้นยังอุตส่าห์สะท้อนให้เห็นนัยน์ตาแวววาวของยูแทยังที่ไม่ยอมละไปจากเขาเสียที

    “ฉันมีเรื่องจะพูดเหรอ”

    “ก็พี่เอาแต่มองผม”

    เกมสิบคำถามกับยูแทยังพร้อมสายตาชวนให้หัวใจเต้นผิดจังหวะทำให้ยองกยุนชักรู้สึกว่า การมองหน้ายูแทยังเป็นเรื่องยากขึ้นมาเสียอย่างนั้น

    อย่างน้อยก็ตอนที่ต้องสบตากัน ถ้าเขามองอยู่ฝ่ายเดียวคงไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจขนาดนี้

    ระยะห่างระหว่างเบาะของรถตู้วีไอพีแบบนี้ไม่ได้มาก แต่ก็ไม่ใช่การนั่งเบียดกัน พอได้ยินประโยคนั้นของเขา แทยังก็เอนศีรษะมาใกล้

    “มองไม่ได้หรือไง”

    “…”

    คิมยองกยุนผู้มักพูดสิ่งที่ตัวเองคิดอย่างตรงไปตรงมา วินาทีนั้นเกิดนึกไม่ออกขึ้นมาเสียดื้อ ๆ ว่าต้องตอบโต้อะไรกลับไป

    ยูแทยังขยับเข้ามาใกล้จนคางแทบจะเกยกับไหล่ของเขา ทั้งสายตาก็ยังคงไม่ละจากใบหน้าของเขาราวกับกำลังสำรวจหาอะไรสักอย่าง ยองกยุนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร แต่เขาเข้าใจความต้องการของตัวเองอย่างชัดเจน

    “ไม่ใช่ว่ามองไม่ได้หรอก”

    คิมยองกยุนลดระดับศีรษะตนเองให้เข้ามาใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น

    “แต่...”

    เขาเหลือบไปมองด้านหน้ารถ คนขับยังคงจดจ่อกับถนนข้างหน้ามากกว่าจะมาฟังบทสนทนาที่พูดคุยด้วยเสียงราวกระซิบเช่นนี้ เห็นดังนั้นจึงกลับมามองคนตรงหน้า

    ประกายนัยน์ตาของยูแทยังวูบไหวเล็กน้อย เปลี่ยนจากแววตาที่คาดเดาไม่ถูก ชวนให้ใจสั่นไหว เป็นประกายของความสงสัย

    คิมยองกยุนเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายเร็ว ๆ พอให้ริมฝีปากได้สัมผัสกับความนุ่มหยุ่นไม่ต่างกันของอีกคน ก่อนจะผละออก กลับมาสบตากันอีกครั้ง

    ยูแทยังนิ่งค้าง

    “…ก็สายตาพี่มันดูอยากทำอย่างนี้ หรือผมเข้าใจผิด”

    ทั้งที่ทำลงไปอย่างมั่นอกมั่นใจ แต่ตอนนี้ผิวแก้มก็รู้สึกร้อนผะผ่าวขึ้นมาเสียอย่างนั้น

    รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของยูแทยัง มันเจิดจ้าราวกับพระอาทิตย์ พาให้ผิวแก้มร้อนขึ้นกว่าเดิมราวกับยืนอยู่กลางที่โล่งแจ้งในวันกลางฤดูร้อน

    นิ้วเรียวยาวของยูแทยังปัดผมที่ปรกหน้าผากเขาออกเบา ๆ สัมผัสได้ถึงปลายนิ้วที่ต้องผิวหน้า ก่อนเขาจะยื่นใบหน้าเข้ามาหา กดริมฝีปากลงตรงเหนือช่องว่างระหว่างคิ้วอย่างเชื่องช้า แล้วผละออก ถอยกลับมาสบตากันเหมือนเดิม

    “จริง ๆ อยากทำแค่นี้”

    “…”

    “แต่ที่ฮวียองทำ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ”

    คิมยองกยุนรู้สึกเหมือนเพิ่งเอาหน้าไปนาบเหล็กร้อนมา

    เขาถอยกลับไปนั่งที่ตัวเอง แทบจะสิงร่างเข้าไปกับหน้าต่างรถอีกฝั่ง ซ่อนตัวในผ้าห่มราวกับสัตว์ป่าที่หนีผู้ล่าเข้าไปในที่หลบภัยของตัวเอง

    แต่ยองกยุนไม่ใช่สัตว์ป่า และยูแทยังก็ไม่ใช่ผู้ล่า

    เพียงแต่วันนี้ พระอาทิตย์ก็ร้อนเกินไปอีกแล้ว ยองกยุนก็แค่อยากหาที่ร่ม ๆ หลบสักหน่อยเท่านั้นแหละ



    -- end --



    210702

    • ตื่นเต้น เหมือนไม่ได้เขียนอะไรมานานแสนนาน
    • แยกออกมาเป็นบทความเดียวจบในตอน เพราะพบว่า เสิร์ชหาง่ายกว่า 555 (หลังจากนี้ก็จะทำแบบนี้แหละ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องยาว)
    • SF9 คัมแบ็ควันที่ 5 กรกฎานะค้าบ
     
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in