Title: Be Your Christmas
Rating: PG
Fandom: NCT
Categories: M/M
Relationship: JOHNNY/JAEHYUN
Characters: JOHNNY, JAEHYUN
Note:
––––––––––––––––––––
“love without ‘love’ word”
เพลง All I Want For Christmas Is You ดังผ่านหูของแจฮยอนไปครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจจำได้ ตั้งแต่ปฏิทินเปลี่ยนเป็นเดือนสุดท้ายของปี เทศกาลฮาโลวีนและสีน้ำตาลของใบไม้ร่วงก็ถูกแทนที่ด้วยสีเขียวของต้นสนสูงใหญ่ทั้งของจริงและของเลียนแบบธรรมชาติ และสีแดงของหมวกซานตาคลอสที่ประดับประดาอยู่ทั่วเมือง มันมาพร้อมกับอุณหภูมิที่ลดลงอย่างรวดเร็ว และสัญญาณแรกคงเป็นเสียงเพลงของ Mariah Clarey ที่ดังติดต่อกันมาหลายสิบปี
แจฮยอนไม่ได้มีปัญหากับการฟังเพลงนี้ทุกปี จริง ๆ แล้วทั้งปีเขาก็ไม่ได้ฟังเพลงนี้สักหน่อย จะมีแค่ช่วงนี้ที่ได้ยินบ่อยเป็นพิเศษก็เท่านั้น สลับกับเพลงอื่น ๆ ที่หาได้ในเพลย์ลิสต์คริสต์มาสในแอปสตรีมเพลง และเขาไม่เห็นเหตุผลที่จะต้องแสดงท่าทีรำคาญเพลงเทศกาลที่น่าฟังเพลงนี้แม้แต่น้อย
แต่ถ้าเพลงวนมาอีกเป็นรอบที่หกแล้วจอห์นนี่ ซอ ยังไม่ปรากฏตัวให้เขาเห็น อันนี้เขาจะเริ่มหงุดหงิดจริง ๆ แล้วแหละ
แจฮยอนก้มมองนาฬิกาข้อมือเป็นครั้งที่สาม เวลานัดของพวกเขาคือห้าโมงเย็นที่ทางออกสถานีรถไฟแห่งหนึ่ง แต่จนตอนนี้จวนจะห้าโมงครึ่งแล้ว ชายผู้ไม่เคยเบี้ยวนัดเขาหรือมาสายสักครั้งก็ยังไม่โผล่มาให้เขาเห็น
หรือจะมีอะไรเกิดขึ้นนะ
ในใจเริ่มกังวลไปเรื่อย แจฮยอนหยิบมือถือขึ้นมาดู ลังเลว่าควรจะโทร.ไปหรือส่งข้อความดี เขาไม่ใช่คนจุกจิก แต่สถานการณ์แบบนี้จะปล่อยไปเรื่อย ๆ ก็คงไม่ได้ สุดท้ายก็ยอมเอามืออีกข้างที่ซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อโค้ตหลบเลี่ยงอากาศหนาวจัดมาพิมพ์ข้อความส่งไปหาอีกคน
มีอะไรหรือเปล่าครับ
ทำไมมาช้าจัง
ยังไม่มีสัญลักษณ์ขึ้นว่าอ่าน แจฮยอนก็หมดปัญญาแล้วว่าควรทำอะไรต่อไปดี
ขณะจดจ้องจอโทรศัพท์เพื่อตัดสินใจ ก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่อยู่ข้างแก้ม
แจฮยอนถอยห่างทันทีก่อนจะหันไปมองค้อนคนที่ยืนยิ้มเป็นหมียักษ์ในเสื้อโค้ตสีเบจให้เขา
“พี่มาสาย”
“ขอโทษทีครับ” ว่าแล้วจอห์นนี่ก็ชูถุงใส่อุปกรณ์จำนวนมากให้เขาดู “มัวแต่วุ่นวายหาของอยู่น่ะ”
แจฮยอนมุ่ยหน้า ก่อนจะยื่นมือข้างหนึ่งออกไป
“ผมช่วยถือ”
“ขอบคุณครับ”
พวกเขาเดินออกจากสถานีรถไฟตรงไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่ตรงลานจอดรถ วันนี้จอห์นนี่ทำหน้าที่เป็นคนขับเช่นเคย ส่วนแจฮยอนเป็นดีเจเลือกเพลงระหว่างทาง ถึงจะเป็นระยะทางสั้น ๆ แต่เขาก็อยากสร้างบรรยากาศดี ๆ เวลาอยู่ด้วยกันสองคน
“พี่ซื้ออะไรมาบ้าง”
เขาถามขณะที่รถวิ่งไปตามถนน จอห์นนี่เคาะมือกับพวงมาลัยแล้วหันมายิ้มให้
“ไม่บอกดีกว่า”
“ถ้าเป็นของที่แม่ไม่ชอบล่ะ”
“คุณแม่ชอบอยู่แล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ” คนอายุมากกว่ายื่นมือมาวางทาบบนมือเขาที่วางอยู่บนตัก “คุณแม่ใจดีจะตาย”
“แล้วของคุณพ่อ”
“นาฬิกาไง เรือนที่แจฮยอนเคยเลือกไว้ให้นั่นแหละ”
เขาพยักหน้ารับอย่างพอใจ เท่านี้ก็ถือว่าเตรียมพร้อมมากแล้ว
รถวิ่งต่อไปอีกไม่ไกลก็ถึงที่หมาย ย่านที่พักอาศัยที่แจฮยอนไม่ได้กลับมาพักใหญ่ตั้งแต่ทำงานแล้วตัดสินใจซื้อคอนโดใกล้ที่ทำงาน แชร์กันกับจอห์นนี่ เขากับจอห์นนี่ช่วยกันขนถุงใส่ของถุงใหญ่เข้าไปในตัวอาคารสูง แตะคีย์การ์ดผ่านระบบรักษาความปลอดภัยและกดลิฟต์ขึ้นไปที่บ้านของครอบครัวจอง
แจฮยอนกดกริ่ง ขณะรอให้ประตูเปิด เขาหันไปยิ้มให้จอห์นนี่ที่อมยิ้มมองเขาอยู่ ก่อนที่ใบหน้าอันคุ้นเคยของคนเป็นพ่อที่ไม่ได้เห็นมานานจะโผล่ออกมาจากหลังประตู
“Merry Christmas ครับ คุณพ่อ”
เขากับจอห์นนี่พูดพร้อมกัน ชายสูงวัยตรงหน้ายิ้มให้พวกเขา ก่อนจะผลักประตูให้กว้างขึ้น
“Merry Christmas เข้ามาสิ”
แจฮยอนเรียนมหาวิทยาลัยในชิคาโก้ และได้พบกับจอห์นนี่ที่นั่น ปีที่สามของการคบกัน จอห์นนี่เอ่ยปากชวนเขาไปฉลองคริสต์มาสที่บ้านด้วยกันเป็นครั้งแรก พวกเขาได้ใช้เวลาด้วยกันกับครอบครัวซอช่วงคริสต์มาสปีนั้น หลังจากนั้น เมื่อแจฮยอนกลับมาเกาหลีโดยมีจอห์นนี่ตามมาด้วย เขาจึงชวนจอห์นนี่มาฉลองคริสต์มาสด้วยกันที่บ้านเขาบ้าง
พวกเขาคบหากันอย่างเรียบง่ายและผ่านพิธีการต่าง ๆ แบบคู่รักร่วมเพศในอเมริกา แม้ในเกาหลีใต้พวกเขาจะดูเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกันมาก แต่ทั้งพวกเขา ครอบครัว และเพื่อนสนิทต่างรู้ดีว่าสถานะของพวกเขาคืออะไร ดังนั้นแจฮยอนและจอห์นนี่จึงทำตัวตามสบายได้เมื่ออยู่กับคนสนิท
แจฮยอนชอบเวลาที่ได้อยู่กับครอบครัวที่สุด แน่นอนว่ารวมจอห์นนี่เข้าไปด้วย ปีแรกที่ตกลงคบกันมันเต็มไปด้วยความกังวล เขาโตมากับครอบครัวคนเกาหลีที่เคร่งประเพณีและวัฒนธรรมดั้งเดิมพอสมควร แต่หลังจากผ่านเรื่องราวมามากมาย จอห์นนี่ก็เอาชนะใจแม่และพ่อของเขาได้ หนำซ้ำยังดูจะเป็นลูกรักมากกว่าเขาที่เป็นลูกในไส้เสียอีก
กลับกัน ตอนที่จอห์นนี่พาเขาไปที่บ้านครั้งแรก แจฮยอนแทบไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้รับรอยยิ้มและอ้อมกอดอบอุ่นจากคุณนายซอ ทั้งยังเป็นที่เอ็นดูของคุณซออีกด้วย หลังจากกลับมาเกาหลีได้ปีกว่า พ่อแม่ของพวกเขาก็ได้พบกันอย่างเป็นทางการ นั่นเป็นเรื่องราวก่อนที่พวกเขาจะบินไปจดทะเบียนสมรสที่ชิคาโก้ และตัดสินใจซื้อคอนโดกลางเมืองในที่โซลหนึ่งแห่ง และบ้านที่ชิคาโก้อีกหลังไว้เป็น “บ้าน” ของเรา
แจฮยอนเคยถามจอห์นนี่ว่าทำไมไม่ให้เขาไปอยู่ที่ชิคาโก้ด้วยกันเลย จอห์นนี่บอกเขาว่า “เพราะครอบครัวของแจฮยอนก็สำคัญเหมือนกัน เราผลัดกันอยู่ทั้งสองที่ก็ได้” ด้วยคำพูดที่ใส่ใจและจริงใจต่อเขาแบบนั้น พ่อกับแม่จึงยอมรับจอห์นนี่ในเวลาไม่นานนัก
เมื่อเปิดประตูเข้ามาในบ้านก็เจอต้นคริสต์มาสอยู่หน้าโซฟา ประดับประดาด้วยไฟมากมาย แจฮยอนมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้ม แม่เขาชะโงกหน้าออกมาจากครัวพร้อมทั้งที่ยังสวมผ้ากันเปื้อนอยู่
“แจฮยอน จอห์นนี่ มาแล้วเหรอลูก”
“สวัสดีครับ”
พวกเขาทักทายพร้อมกัน คุณแม่ยิ้มกว้าง ชวนพวกเขาไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร
“มาได้จังหวะเลย แม่กำลังจะเสิร์ฟมื้อค่ำพอดี” แม่เดินมาหยิกแก้มเขา “มีของโปรดตัวแสบด้วยนะ”
“เย่ มีของพี่จอห์นนี่ไหมครับ”
“แน่นอนค่ะ”
“เดี๋ยวผมช่วยเตรียมครับ”
จอห์นนี่รีบลุกขึ้นจากโต๊ะ พอแม่เขาทำท่าจะบอกปฏิเสธแจฮยอนก็รีบปราม
“ไม่ต้องห้ามเลยแม่ พี่เขาอยากทำ ด้วยผมช่วยทำด้วย จะได้กินกันเร็ว ๆ เนอะ”
แม่ของเขายิ้ม เขายิ้มตอบ พี่จอห์นนี่ก็ยิ้ม คุณพ่อที่เดินตามมาก็ด้วย
มื้ออาหารผ่านไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะสมเป็นวันแห่งครอบครัว พวกเขาต่างได้กินอาหารที่ชอบ แจฮยอนเล่าเรื่องที่ทำงานให้ฟังและทริปล่าสุดที่เขากับจอห์นนี่เพิ่งไปฝรั่งเศสด้วยกันให้แม่ฟังโดยละเอียด ปิดท้ายด้วยของขวัญที่จอห์นนี่ไปสรรหามาให้สองสามีภรรยาแซ่จอง แม่ของเขายิ้มแป้นให้กระเป๋าถือดีไซน์ถูกอกถูกใจ ส่วนคุณพ่อก็ดูชอบใจนาฬิกาเช่นกัน
“พ่อกับแม่ก็มีของขวัญให้ทั้งสองคนนะ” แม่บอกหลังจากเก็บของของตนเข้าไปในห้อง “เดี๋ยวแม่ไปเอามาให้ค่ะ”
คุณแม่หายไปพักหนึ่ง ขณะที่เขากับพี่จอห์นนี่คุยกันเรื่องทีมบาสเกตบอลกับคุณพ่อ แม่กลับออกมาอีกครั้งพร้อมถุงกระดาษใบใหญ่
“นี่ค่ะ” แม่ยิ้มแป้น “พ่อเป็นคนเลือกเลยนะ”
พอเขาหันหาพ่อเพื่อขอคำยืนยัน อีกฝ่ายก็แค่ยักไหล่ให้ ไม่ยอมพูดตรง ๆ จนแจฮยอนได้แต่ส่ายศีรษะกับความปากแข็งของคนเป็นพ่อ
พวกเขาคุยอะไรกันอีกนิดหน่อยก่อนจะตัดสินใจกลับ นาฬิกาบอกเวลาใกล้สามทุ่มตอนแจฮยอนสวมกอดคุณแม่แน่น
“แล้วนี่จะกลับชิคาโก้อีกเมื่อไหร่คะ”
“ก่อนวันเกิดพี่จอห์นนี่ครับ” เขาตอบ “แล้วเดี๋ยวกลับมาอีกทีกลางปี”
“โอเคค่ะ อย่าลืมแวะมาหาแม่ก่อนบินนะ”
“ไม่ลืมแน่นอนครับ” จอห์นนี่เป็นคนตอบ แล้วสวมกอดแม่เขาบ้าง เขาเลยหันไปกอดคนเป็นพ่อ
“Merry Christmas นะครับ”
“เช่นกันเจ้าตัวแสบ” พ่อลูบหัวเขา “โตแล้วนะเรา อย่าซนมากนะ”
“ไม่เคยซนสักหน่อย”
“แจฮยอนน่ะดื้อที่สุดแล้ว”
เป็นจอห์นนี่อีกแล้วที่พูดประโยคนี้ เขาหันไปขมวดคิ้วให้อีกฝ่าย ขณะที่พ่อกับแม่หัวเราะ
“แต่ดื้อยังไงก็น่ารักครับ”
“ไม่น่าทันนะจอห์นนี่ งอนแล้วน่ะ”
แม่เขาแซวเขาที่เริ่มปากคว่ำ แต่มันก็แค่เพื่อสร้างบรรยากาศก่อนเราจะจากกันเท่านั้น พวกเขาสวมกอดกันอีกครั้งก่อนจะแยกย้ายจริง ๆ
แจฮยอนเก็บของที่พ่อแม่ให้ไว้หลังรถ แล้วขึ้นมานั่งข้างคนขับ จอห์นนี่เคลื่อนรถออกจากย่านที่พักอาศัยกลับไปยังบ้านของพวกเขาที่อยู่ในเมือง
“คืนนี้ทำอะไรรับคริสต์มาสดี”
“ดูซีรีส์ไหมพี่”
จอห์นนี่หรี่ตา “ไม่อยากทำอย่างอื่นบ้างเหรอ”
“…ถ้าจะให้ผมหยอดอะไรกลับ พี่ก็รู้นะว่าไม่ใช่นิสัยผม”
คนโตกว่าหัวเราะ กดเร่งเสียงเพลง Be Your Christmas ของ Bolbbangan4 และ Sweden Laundry ให้ดังขึ้นอีกนิด
You're my Christmas I'll be your Christmas
Maybe I feel like a Christmas every day
You're my wishes and I'll live in there
All the things that I see are beautiful to me
คุณคือคริสต์มาสของฉัน ฉันจะเป็นคริสต์มาสของคุณ
ฉันอาจรู้สึกว่าทุกวันคือวันคริสต์มาส
เธอคือคำอธิษฐานของฉัน และฉันจะอยู่กับมัน
ทุกสิ่งที่เห็นล้วนสวยงาม
“Merry Christmas นะครับ”
จอห์นนี่โพล่งขึ้นมา เขาหันไปแล้วยิ้มให้
“ครับ Merry Christmas”
กว่าจะถึงบ้านก็จวนสี่ทุ่ม กว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและทิ้งตัวลงบนเตียงก็เกือบจะห้าทุ่มแล้ว แจฮยอนเปิดเพลงจากแผ่นไวนิลให้ดังออกลำโพงที่เชื่อมต่อกัน เขานั่งพิงหัวเตียง จอห์นนี่เข้ามาในห้องพร้อมไวน์หนึ่งขวดและแก้วทรงสูงสองใบ
“ฉลองคืนคริสต์มาสครับ”
“หาเรื่องดื่มไปเรื่อยแหละพี่”
“มีอะไรเหมาะสมกว่านี้อีกครับ” ว่าพลางลากเก้าอี้มาข้างเตียง ใช้โต๊ะหัวเตียงต่างที่วางขวดและแก้ว “คืนคริสต์มาสกลางฤดูหนาว ในห้องอุ่น ๆ เพลงดี ๆ กับคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต”
แจฮยอนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับคำพูดสุดท้ายนั้น แล้วชิงเปิดขวดไวน์เอง ก่อนจะรินมันให้จอห์นนี่แล้วค่อยรินให้ตัวเอง
พวกเขาชนแก้วกันเบา ๆ พร้อมเอ่ยคำว่า “Merry Christmas” พร้อมกัน ก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบ
รสชาติของไวน์นุ่มลิ้นสมกับที่คนเลือกคือจอห์นนี่ แต่เพียงไม่กี่ครั้งหลังจากจิบไวน์ผ่านแก้ว แจฮยอนก็ได้ลิ้มรสมันผ่านริมฝีปากรูปปีกนกของเจ้าของขวดไวน์ เครื่องดื่มราคาแพงและแก้วทรงสูงถูกวางทิ้งเป็นของประกอบฉาก เมื่อจอห์นนี่เปลี่ยนมาดื่มด่ำกับรสชาติของผิวกายเขาแทนเครื่องดื่ม
“Merry Christmas”
พูดแบบนี้ตอนกำลังคลอเคลียอยู่แถวคอของเขามันไม่แปลกไปหน่อยหรือ
“หลายครั้งแล้วนะครับวันนี้”
“มันเป็นคำที่ดีที่สุดของวันนี้นี่นา” จอห์นนี่ว่า กดริมฝีปากลงบนมุมปากเขาอย่างละเมียดละไม “Your my Christmas and my best wish”
ไม่ต้องพูดออกมาแจฮยอนก็รู้ แววตาสีน้ำตาลอ่อนของคนที่อยู่ตรงหน้าเขามันบอกทุกอย่างออกมาเสมอ บอกอย่างตรงไปตรงมาเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่จอห์นนี่ทำให้เขามาโดยตลอด
“You too.” เขาพูดเสียงเบา เพราะจอห์นนี่อยู่ใกล้เหลือเกิน จนราวกับว่าแค่เปล่งเสียงออกมานิดเดียวก็จะซึมซาบเข้าไปในประสาทสัมผัสของอีกฝ่ายได้โดยง่าย
สิ้นคำพูดของเขา จอห์นนี่ยิ้ม และกดจูบลงมาอีกครั้ง
“Merry Christmas”
คราวนี้แจฮยอนรู้แล้ว ว่าความหมายที่แท้จริงของคำนี้, ในสถานการณ์นี้, คืออะไร
“Merry Christmas”
เขาเอ่ยตอบไป พร้อมรอยยิ้มกว้างที่สุดของวัน
FIN
191225
Merry Christmas ค่ะทุกคนที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้ :)
#SecretJJ เป็นโปรเจ็กต์เขียนฟิกจอห์นแจช่วงคริสต์มาส (เหมือนเป็นของขวัญให้กันและกันของทุกคนที่ร่วมโปรเจ็กต์) ซึ่งเราบังเอิญผ่านไปเห็นแล้วก็ไปขอ join –– โดยที่ไม่รู้อนาคตว่าช่วงที่ผ่านมาเรายุ่งจนกว่าจะเขียนเสร็จก็คือวันสุดท้ายพอดี 555
ไม่รู้ว่าสั้นไปหรือเปล่า แต่หวังว่าคุณยย. เจ้าของรีเควสต์จะชอบนะคะ รวมถึงทุกคนที่ผ่านมาด้วย จริง ๆ สามรีเควสต์เราคิดหนักเลยว่าจะเขียนอะไรดี แต่ rainverse นี่ไม่สันทัดจริง ๆ ต้องใช้เวลาศึกษาข้อมูลนาน เลยเลือกรีเควสต์ love without 'love' word ค่ะ
จริง ๆ บอกรักกันได้หลายวิธีโดยไม่ต้องพูดคำว่ารัก จอห์นแจก็ทำให้เห็นบ่อยอยู่ แต่เรื่องนี้เราเลือกคำว่า Merry Christmas มา เพราะเรามักพูดแบบนี้เพื่ออวยพรให้คนที่เรารู้จักให้เขาเจอแต่เรื่องดี ๆ ในวันนี้ใช่ไหมคะ และก็อยากพูดแบบนี้กับคนที่เรารักด้วย และคงดีมากถ้าคน ๆ นั้นเหมือนกับคริสต์มาของเรา เรื่องนี้ส่วนหนึ่งก็ได้แรงบันดาลใจมากจากเพลง Be Your Christmas ของ Bolbbangan4 ที่บังเอิญได้ฟังบนรถด้วยค่ะ (เพลงน่ารักมาก)
ชอบไม่ชอบยังไงคอมเมนต์กันได้ หรือติดแท็ก #wrficnct ได้ในทวิตเตอร์เลย ตามอ่านเสมอนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่าน แล้วก็ขอบคุณคุณ @SaliamGreen สำหรับโปรเจ็กต์นี้ด้วยค่ะ ขอบคุณคุณยย.สำหรับรีเควสต์น่ารัก ๆ ด้วยนะคะ
Merry Christmas (อีกรอบ) ค่ะ!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in