เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
EVERY SINGLE PIECE OF YOU MAKES ME FALLa week before valentine
[JAEMIN/JENO] Birthday Gift
  • Birthday Gift

    Pairing: JAEMIN x JENO

     

    “ของขวัญวันเกิดปีนี้อยากได้อะไร”

     

    มันเป็นคำถามที่เขาได้ยินทุกปี จากหลาย ๆ คน แต่ไม่มีครั้งใดที่ทำให้เขารู้สึกใจเต้นแรงได้เท่าตอนที่อีเจโน่เป็นคนเอ่ยปาก

     

    เขาเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ สบนัยน์ตาโตที่ขณะนี้โค้งเป็นจันทร์เสี้ยวเพราะเจ้าของกำลังยิ้มกว้าง ก่อนเอ่ยตอบ

     

    “นายให้อะไรฉันก็ดีใจทั้งนั้นแหละ”

     

    “จริงอะ” อีกฝ่ายยังไม่ล้มเลิกความพยายาม จากที่ตอนแรกนั่งห่างกันประมาณหนึ่งฟุต ตอนนี้เจโน่ขยับเข้ามาใกล้จนไหล่ชิด “ไม่มีอะไรที่อยากได้มาก ๆ เลยจริงอะ”

     

    นาแจมินไม่ใช่คนรังเกียจการใกล้ชิดกับคนอื่น โดยธรรมชาติแล้วเขาเป็นคนเสพติดการสัมผัสตัวชาวบ้านเสียด้วยซ้ำ แต่พอเป็นเจโน่ ทุกอย่างดูกลายเป็นข้อยกเว้นไปเสียหมด

     

    เขาวางมือถือลงบนหน้าขา มือข้างหนึ่งขยับไปวางด้านหลังของเจโน่จนราวกับเขาโอบอีกฝ่ายไว้ ส่วนมือซ้ายที่ว่างยกขึ้นสัมผัสผิวแก้มข้างขวาของอีกฝ่าย

     

    “จะให้ฉันตอบว่าอะไร”

     

    “...”

     

    “‘นาย’ ดีไหม”

     

    เจโน่ตาโต เหมือนรู้ตัวแล้วว่าพาตัวเองเข้ามาสู่สถานการณ์สุ่มเสี่ยง ผิวขาว ๆ ขึ้นสีตอนที่พยายามผละออกจากเขาแต่กว่าจะระลึกได้ก็สายไปเสียแล้วเพราะแขนอีกข้างของเขากักตัวไว้อยู่

     

    “...ไม่เล่นงี้ดิ แจมินอา”

     

    “ใครบอกฉันเล่นอะ” แจมินพูดเสียงเบาราวกระซิบ ขยับหน้าเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจตัวเองที่กระทบผิวแก้มของเจโน่และสะท้อนกลับมาหาตัวเขาเอง “ก็ฉันไม่ได้อยากได้อะไรนอกจากเจโน่นี่”

     

    เจโน่ตาโตกว่าเดิม นัยน์แววตาฉายประกายตระหนกขึ้นมาชั่ววูบจนแจมินชะงัก ผละใบหน้าและปล่อยมือทันที

     

    “ล้อเล่น”

     

    เขาพูดไปแบบนั้น

     

    เจโน่นิ่งค้างไปพักหนึ่ง ก่อนจะย่นหน้าแล้วแกล้งชกต้นแขนเขา

     

    “เล่นบ้าอะไรเนี่ย ตกใจหมด”

     

    เขายักไหล่ หันไปสนใจมือถือต่อ แต่ปากก็พูดตอบ

     

    “อยากให้อะไรก็ให้เหอะ เงินก็ได้”

     

    “เหรอ ๆๆๆ” เจโน่ทำเสียงล้อเลียน “นายต้องได้เงินเยอะแน่ ๆ เอามาเลี้ยงข้าวฉันดีกว่า”

     

    แจมินเงยหน้ามามองคนพูด “ทำไมฉันต้องเลี้ยงนายด้วย”

     

    “ก็ฉันเป็นเพื่อนสนิทนายไง”

     

    เจโน่พูดราวกับมันเป็นเรื่องที่ใคร ๆ ก็รู้ทั้งนั้น ถามลุงยามตรงสถานีรถไฟก็รู้ ถามป้าที่โรงอาหารป้าก็ต้องพยักหน้าเออออด้วย เหมือนเป็นความจริงของโลกพอ ๆ กับที่ทุกคนรู้ว่าพระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันออก และตกทางทิศตะวันตก

     

    และไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงความจริงข้อนั้นได้

     

    แจมินทำหน้ารับรู้ “อ๋อเหรอ” ก่อนจะหรี่ตามองเพื่อนสนิท “ฉันว่าฉันสนิทกับอินจุนมากกว่านายอีกนะ”

     

    “อย่าแกล้งกันดิ!”

     

    เขายกแขนขึ้นกันเจโน่ที่ทำจะแกล้งต่อยแขนเขาอีกแล้ว ก่อนจะรวบแขนอีกคนแล้วกอดแรง ๆ เป็นการเอาคืน

     

    เจโน่หัวเราะ “ปล่อยโว้ย หิวข้าวแล้ว”

     

    “ไม่ปล่อย” เขาเอาคืนบ้าง ฝังหน้าลงกับช่วงคอขาวจัดนั่นก่อนแกล้งกดริมฝีปากลงไป

     

    “แจมิน! จั๊กจี้โว้ย!”

     

    อีกฝ่ายดิ้นขลุกขลักจนเขายอมแพ้ เจโน่ยกมือมายืดแก้มเขาจนเขาร้องโวยวาย

     

    “เจ็บ!!”

     

    “นายแกล้งฉันก่อน!”

     

    “เด็กน้อยอะ เจโน่”

     

    อีกคนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นั่ง

     

    “ไปกินข้าวได้แล้ว”

     

    เขาเหลือบมองมือของเจโน่ที่ซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเบนสายตาไปสบตา

     

    “อืม”

     

    ตอนที่เดินไปหาร้านข้าวกินด้วยกัน เจโน่ก็ยังคงถามคำถามเดิม

     

    “อย่าลืมคิดด้วยล่ะว่าอยากได้อะไรตอนวันเกิด”

     

    “ก็บอกว่าให้อะไรก็รับหมดไง ฉันไม่ได้เรื่องมากสักหน่อย”

     

    เขาตอบกลับไปแบบนั้น ตอนที่เหลือบมองสีหน้าด้านข้างและท่าทางเจื้อยแจ้วของคนพูด

     

    ของขวัญวันเกิดของเขา ก็อยู่ตรงหน้าเขาเหมือนทุกปีนี่แหละ

     

    FIN

     

    ––

     

    190815

    ย้อนหลังวันเกิดนาแจมินค่ะ เป็นเมนลับ ๆ (?) ของเราในดรีมแหละ แฮ่

    คอมเมนต์ได้เช่นเคย หรือจะที่ #wrficnct ก็ได้นะคะ :)

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in