วันศุกร์ที่ 27 พฤษภาคม ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ฉันเริ่มชินกับการไปฝึกงาน ในขณะที่เด็ก ๆ เองก็เริ่มชินกับฉันแล้วเหมือนกัน สัปดาห์ที่ผ่านมาฉันได้เล่านิทานให้น้อง ๆ ฟัง เช่นเรื่อง ทำอย่างไรให้หายสะอึก เจ้านกพิราบต้องอาบน้ำนะ หัวผักกาดยักษ์และอีกหลายเรื่องเลย จากการเล่านิทานทำให้ฉันคนพบว่า เด็กเล็ก ๆ (2-3 ขวบ) มักจะจดจ่อกับภาพมากกว่าการตอบสนองกับเรื่องราวหรือผู้เล่านิทาน ซึ่งเป็นประโยชน์และเป็นแนวทางในการสร้างหนังสือภาพสำหรับเด็ก 0-3 ปีต่อไป
ในด้านภาพรวมและกิจกรรมอื่น ๆ ก็เป็นไปด้วยดี เด็ก ๆ ร้องไห้น้อยลง มีกิจกรรมเข้าแถวเคารพธงชาติ เวลาผ่านไปตัวฉันเองก็ได้เรียนรู้ทักษะในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า และลดปัญหาความเฉื่อย เชื่องช้าของตัวเองไปได้มาก (ต้องคอยวิ่งจับเด็ก สายตาต้องว่องไว เพื่อให้เด็ก ๆ ปลอดภัยและอยู่ในสายตาเราตลอดเวลา)
สุดท้ายนี้ฉันขอบอกเอาไว้ก่อนว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไปจนจบการฝึกงานวันศุกร์จะเป็นวันที่ฉันมาบอกเล่าเรื่องราวในแต่ละสัปดาห์ รอรับชมได้เลยจ้า (และวันศุกร์ก็เป็นวันที่ฉันเบลอและง่วงมาก ๆ แต่ก็จะสู้ ๆ นะ)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in