( คำเตือน : บทความเรื่องนี้ประกอบไปด้วยการเปิดเผยเนื้อเรื่องในภาพยนตร์ )

                         ความจริงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ต่อให้พยายามวิ่งหนีจนสุดขอบโลก ความเป็นจริงจะตามติดตัวเป็นเงาเสมอ ในทุกที่ที่มีแสงสว่าง คือทุกที่ที่ไม่สามารถหลอกตัวเอง ส่วนมากมักจะเป็นคำว่าหน้าที่และบทบาทในสังคมที่ฉุดเราออกมาจากฝันหวาน โดยเฉพาะอาชีพการงาน ฝันร้ายของการเป็นผู้ใหญ่

                         จริงอยู่ที่กาลเวลาสร้างทุกอย่างขึ้นมา แต่กาลเวลาก็ได้พัดพาเอาทุกอย่างในวัยเด็กให้หายไปเช่นกัน ท้ายที่สุดเราจะสูญเสียตัวตนส่วนที่เคยเล่นสนุก เพื่อกลายเป็นเพียงคนไม่รู้จักการหัวเราะกับดินโคลน      กว่าจะรู้ตัว เด็กน้อยร่าเริงวันนั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่ใจร้ายไปเสียแล้ว

                         ทว่ามันผิดนักหรือถ้าหากเราจะเติบโตขึ้้นจนหลงลืมความทรงจำในวัยเด็ก ระยะเวลาร่วมยี่ิสิบกว่าปี หากจะให้นั่งจดจำทุกสิ่งอย่าง ไม่เกินไปเสียหน่อยหรือ?      กว่าจะนำพาตัวเองให้มาอยู่ในความสำเร็จทางการงานไม่ใช่เรื่องง่าย ราคาแพงขนาดนั้นย่อมแลกมาด้วยอะไรหลายอย่าง บางสิ่งเราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าหายไปตั้งแต่ตอนไหน      ในตอนแรกเราต่างล้วนคิดว่าไม่เป็นอะไร นั่นคือการจ่ายอันคุ้มค่า  ไม่มีอะไรที่ได้มาโดยไม่มีสิ่งแลกเปลี่ยน สิ่งหนึ่งเข้ามา สิ่งหนึ่งต้องออกไป  

                         Christopher Robin คือภาพยนตร์ของเด็กชายกับผองเพื่อนในป่าร้อยเอเคอร์ ทุกอย่างเคยเป็นเรื่องง่ายและสนุกสนาน เต็มไปด้วยจินตนาการ      กาน้ำชา โหลน้ำผึ้ง ขนมเค้กวางเรียงรายเต็มโต๊ะอาหาร    ก่อนที่วันหนึ่งจะเปลี่ยนไป     

                        คริสโตเฟอร์ถูกส่งไปยังโรงเรียนประจำ สังคมบีบบังคับให้หลงลืมเพื่อนในวัยเด็ก บ้านที่จากมากลายเป็นเพียงสถานตากอากาศประจำวันหยุด     กาลเวลาล่วงเลย เขาคือชายที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ได้เป็นถึงหัวหน้าคน มีภรรยาและลูกสาวแสนน่ารัก  แต่เขากำลังจะทำความผิดอันใหญ่หลวงเช่นเดียวกับที่พ่อของเขาเคยทำเมื่อตอนเขายังเป็นเด็ก      "เมเดอลีน"  ลูกสาวคริสโตเฟอร์กำลังจะถูกส่งไปยังโรงเรียนประจำอันห่างไกล ด้วยความเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอ  โดยที่เขาหลงลืมไป ว่าอย่างไรเสีย เมเดอลีนก็ยังเป็นเพียงเด็กที่ต้องการอยู่ใกล้ครอบครัว 

                        ในช่วงเวลาที่เสมือนว่าคริสโตเฟอร์หลงลืมเสียงหัวเราะ พูห์ได้ปรากฎตัวขึ้นในสวนสาธารณะหน้าบ้านพร้อมขอความช่วยเหลือ เมื่อจู่ๆผองเพื่อนวินนี่เดอะพูห์ได้หายตัวไปเสียหมด คริสโตเฟอร์จึงจำต้องหวนกลับไปยังป่าร้อยเอเคอร์เพื่อตามหาทุกคน  แล้วการผจญภัยก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

                         สิ่งหนึ่งที่พูห์พร่ำพูดอยู่เสมอ คือการถามว่า    "นายไม่ใช่คริสโตเฟอร์หรือ?"      เพราะบางครั้งการตั้งคำถามก็ไม่ได้หมายถึงการเอาคำตอบ แต่คือการย้ำเตือนถึงตัวตนที่หายไป พูห์อาจจะเป็นเพียงหมีโง่ในสายตาคริสโตเฟอร์ แต่สำหรับพูห์ คริสโตเฟอร์คือโลกทั้งใบ  นั่นคือเหตุผลว่าทำไม พูห์ถึงไม่เคยย่อท้อต่อเพื่อนคนนี้ แม้ว่าจะโดนใจร้ายใส่อยู่บ่อยครั้งก็ตาม

  

                        หนังเรื่อง คริสโตเฟอร์ โรบิน ได้นำเสนอถึงการจดจำในรูปแบบใหม่ การจดจำสิ่งที่อยู่ภายใน จดจำสิ่งที่เป็น  ส่วนใหญ่เรามักคุ้นชินกับอะไรที่รูปลักษณ์ภายนอกยังคงดั่งเดิม    เวลาได้เปลี่ยนให้คริสโตเฟอร์เติบโตขึ้น มีอายุมากขึ้น บนใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งความเหน็ดเหนื่อย  รอยยิ้มจางหายไปหลายปีชนิดที่ยากจะหวนกลับ จินตนาการกลายเป็นเพียงรูปวาดบนกระดาษเก่า       

                        แต่มันน่าทึ่งมากที่พูห์จดจำคริสโตเฟอร์ได้ในแรกเห็น   เพราะอะไรน่ะหรือ?  เพราะว่าพูห์จดจำหัวใจคริสโตเฟอร์ได้ยังไงล่ะ        เบื้องลึกแล้ว คริสโตเฟอร์ก็เป็นเพียงชายผู้เอาความสุขไปหลบซ่อนอยู่หลังความสำเร็จ  เขาแค่ต้องการใครบางคนจากอดีตที่จะเดินเข้ามาทุบกำแพงแห่งโลกผู้ใหญ่ให้หายไป  

                         แม้จะพยายามหลอกตัวเองด้วยปัจจัยภายนอกมากมายเพียงใด สิ่งหนึ่งที่ไม่อาจโกหกได้คือข้อเท็จจริงที่ว่าเราเคยเป็นใคร  หลายครั้งที่เราปล่อยให้คำว่า เคย  กลายเป็นเพียงอดีต ถูกแทนที่ด้วยปัจจุบันอันอันเต็มไปด้วยความว่างเปล่า       ต้องทำงานอีกเท่าไหร่ถึงจะพอ ต้องมีฐานะทางสังคมอีกเท่าไหร่ถึงจะหยุด เมื่อเอาทุกอย่างมากองรวมกันแล้ว เราก็ไม่ต่างอะไรจากคนที่เพียบพร้อมไปด้วยทุกอย่างยกเว้นความสุข

                         หากสามารถดึงตัวเราจากอดีตเมื่ออายุสิบขวบมายืนตรงหน้าได้ จะคุกเข่าลงพร้อมพร่ำขอโทษในสิ่งที่เราเป็นอยู่กับปัจจุบันหรือไม่ ทุกวันนี้ได้ใช้ชีวิตอย่างที่จะไม่รู้สึกผิดกับวัยเยาว์หรือยัง  นั่นคือสิ่งที่เราควรถามตัวเองทุกวันหลังตื่นนอน

                        ฉันเข้าใจดีว่าเราไม่สามารถเติบโตขึ้นมาเป็นคนที่ตัวเราอยากจะเป็น  ด้วยเพราะทางเลือกช่างมีอยู่น้อยนิด   อิสระ  แทบจะหมายความว่า เป็นไปไม่ได้

                        และหากมีใครเข้ามาแย้ง ว่าความสุขต้องมาจากอะไรที่ยิ่งใหญ่ ฉันจะเปิดหนังเรื่องนี้ให้ดูพร้อมกับชี้ไปยังหมีในเสื้อสีแดงสด  

- ???????? ?. ??????? ❤