เมื่อฝรั่งเศสถอนตัว ก็จึงมาเช็กบิลกับพม่า เพราะขืนปล่อยต่อไป พม่าอาจไปเอามหาอำนาจอื่นมายุ่ง พาลจะวุ่นวายเปล่า แล้วบังเอิญมีเหตุ........

ศาลหลุดดอของพม่าได้ทำการอายัดไม้จากบริษัทของอังกฤษที่ได้สัมปทานในภาคเหนือเนื่องจากไม้ที่บริษัทจะชักลากลงไปมีไม้ที่ยังไม่ได้ชำระภาษี ศาลหลุดดอจึงตัดสินให้ชำระภาษีพร้อมค่าปรับ และให้อุทธรณ์ได้

ก็เข้าทางเลยครับ อังกฤษเอาเหตุนี้หาเรื่องรบทันที ทั้งๆที่พม่าบอกว่าคุยกันก่อนก็ได้ คำตัดสินจะให้เปลี่ยนก็ได้ แม้แต่อุปราชประจำอินเดียของอังกฤษยังบอกเลยว่าคำตัดสินของศาลหลุดดอนั้นยุติธรรม สมเหตุสมผลแล้ว แต่เมื่อลอนดอนสั่งให้รบ ก็ต้องรบ การรบจึงเปิดฉากด้วยเอวังประการละฉะนี้

ฝ่ายอังกฤษเกณฑ์ทหารอังกฤษ-อินเดีย มาจากอังกฤษ และมาเกณฑ์ทหารเพิ่มเติมจากพม่าใต้ที่อังกฤษปกครอง ได้ทหารมา 12,000 คนล่องขึ้นไปตามอิระวดี ฝ่ายพม่าแต่ละห้วเมืองที่อังกฤษผ่านก็ตั้งรับอังกฤษตามมีตามเกิด ตามแต่จะหาอาวุธได้ ผลหัวเมืองตามรายทางแตกพ่ายหมด แต่ก็มีข้อสังเกตคือทุกหัวเมืองยังทำการต้านทานกองทัพอังกฤษตามรับสั่งของพระเจ้าสีป้อ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าสถาบันกษัตริย์ยังมีความชอบธรรมที่จะปกครองพม่าอยู่

อุปสรรคที่สำคัญของกองทัพอังกฤษไม่ใช่หัวเมืองพม่าที่ต้านทานตามรายทาง แต่เป็นลำน้ำอิระวดีที่ไหลเชี่ยว ทำให้การลำเลียงพลทำยากขึ้นไปอีก ส่วนทางมัณฑะเลย์ก็เกณฑ์กองทัพใหญ่ลงมาตั้งรับที่เมืองพุกาม มีการจัดขบวนพยุหยาตราตามพิชัยสงครามโบราณ เรียงกันเป็นเหล่าทัพสีสันสวยงาม แม้แต่ฝ่ายอังกฤษเห็นภาพนี้ยังอดประทับใจไม่ได้ แต่จำต้องเอาปืนใหญ่ยิงใส่กองทัพดังกล่าว กองทัพพม่าก็แตกพ่ายสิ้น

ทหารพม่ายอมจำนนกับทหารอังกฤษ

ส่วนทางพระเจ้าสีป้อเมื่อทราบข่าวกองทัพที่พระองค์ส่งไปยันที่เมืองพุกามแตก ก็หมดกำลังใจยอมจำนนต่ออังกฤษ ในบั้นปลายอังกฤษส่งพระเจ้าสีป้อพร้อมพระมเหสีไปอยู่เมืองรัตนคีรี ในอินเดีย

ภาพเชิญทหารอังกฤษเสด็จพระเจ้าสีป้อออกจากวัง