Hi you guys, my name is Aif, I'm Thai people actually live in Bangkok and also study in last year of bachelors degree. I love watching a movie, Netflix sometimes read book plus being love to travel especially alone that is the way i living. you guys might be wondering why I have to tell a story in English okay let me tell you. I'm the one who fucking love about western or American culture I want to be friends with them but my English was sucked. the only way that I thought I could make a friend is practice, out of my comfort zone and travel particularly by myself so this is my challenge. the other reason is I wanna open my eyes with a person that I don`t know, share my mind it`s gonna be a different world for me. Look at the content I am going to tell my story when I was decided to travel alone to meet new people, wanna be backpacker ahh it very heavy 555555. before I go I hope it would be fun and so much happy but hold on look at the content 555 probably worse...
DAY 1 : 17/11/60
The day is the first time to travel alone I mean actually I did it a lot in Bangkok but this is different because out of town to province Chiangmai here we go!
I took a bus to go there have reservation a hostel in website already. The hostel is D-well so nice staff were friendly,room are clean breakfast include price wow great
วันนี้เป็นวันที่ออกเดินทางคนเดียวคร้งแรกในชีวิตมีความกระหายมานานอยากจะเป็นแบคแพคเก้อจ้า ดีออกก บอกเลยว่าโคตรปวดไหล่แต่ก็เท่ดีนะ attitude มันได้วะ
ก็แปดโมงเช้าล้อหมุนขึ้นรถบัสจากสวรรคโลกมาเชียงใหม่นั่งมาประมาณห้าชั่วโมงไม่นานก็ถึงล้ะ พอถึงตอนนั้นตื่นเต้นอยู่นะเลย take a car called รถแดงแถวนึงนั่งได้ห้าคน respect! จองโฮสเทลมาเรียบร้อยแล้วชื่อ D-well hostel บอกเลยว่าหาไม่ยากอยู่ตรงประตูท่าแพเดินทางสะดวกติดถนนใหญ่แต่ถึงกระนั้นกูก็ยังหลงห่าเอ้ย เรื่องหลงนีเดี๋ยวมาเล่ามันมีอีกเยอะ
ด้วยความที่อยู่ดีๆอยากแดกซูชิค้าแล้วร้านห่างจากพี่พักเป็นโลแต่กูไฟว้คะบอกเลยก็กะว่าจะเช่าจักรยานซึ่งมันคือเหมือนเศษเหล็กสีชมพูแต่ถีบได้เป็นพอ(a piece of shit)ปั่นแบบชิวๆ ก็ปั่นชิวๆไปเรื่อยถามคนข้างทางนู้นนี่นั่นจนในที่สุดก็เจอร้านชื่อ Ai sushi but the worse part of this ความเหี้ยคือมันเปิดห้าโมงนู้นและนี่มาถึงตั้งแต่บ่ายสองแม่เจ้าาา เห็นมีร้านกาแฟอยู่ข้างๆเลยกะว่าจะไปนั่งกินกาแฟรอแต่มันก็อีกตั้งสามชั่วโมงเลยนะเลยคิดว่าปั่นกลับเหอะไม่ดงไม่แดกมันละ เข้าเรื่องหลงกันคะ
เราก็จะปั่นจักรยานกลับที่พักนั่นแหละแต่คือจำทางไม่ค่อยได้เป็นคนความจำสั้นกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้วก็พึ่งกูเกิ้ลแมพ ไม่รู้ว่าดูผิดหรืออะไรคือมันหลงไปเว้ยคือแบบออกจักรวาลไปเลยอ่ะ(i`m out of my fucking way)ไปไกลโพ้นนนน ไม่อยากจะเล่ามันหลงในหลง beyond ไปไกลมาก ตอนนั้นรู้ตัวอีกทีคือกูเป็นจักรยานคันเดียวที่ปั่นอยู่กลางถนน plus i am the only bike in tunnel holy shittttt กูลงอุโมงค์ด้วยนะเมิ้งเอาดิ มีชีวิตรอดกลับมาได้นี่คือแบบเห้อ absolutely crazy แบบ freaked out มากกก ก็พยายามมีสติหาทางยูเทินให้ได้ที่หลงเพราะอียูเทินเนี่ยแหละคือเราก็ไม่กล้าออกไปเลนนอกขนาดนั้น
กูเป็นจักรยานนะเว้ยไม่โดนตำรวจจับก็ดีแล้วคะ วันนี้ทำผิดกฎจราจรไปประมาณโหลนึงได้แต่สุดท้ายก็หาที่กลับรถเจอ ระหว่างทางผ่านร้าน Ai sushi อีกครั้งก็เลยตัดสินใจเข้าไปกินละกันไหนๆก็ไหนๆแล้วตั้งใจจะมากินตั้งแต่แรกอยู่แล้วเอาเป็นว่าไม่โทษ Ai sushi ละกันโทษตัวเองไม่ดูเวลาให้ดีซะก่อน shame on me i deserve it
กินอิ่มเช็คบิล อร่อยดีนะอ่า โอเคปั่นจักรยานกลับที่พักก็ไม่วายหลงอีกคือสำหรับเรานะบางทีเชื่อ sense ตัวเองทุกเรื่องไม่ได้วะ หลงแต่หลงไม่มากสุดท้ายก็งมทางกลับที่พักเจอ มาถึงก็นั่งเล่นที่เตียงสักพักคือจะบอกว่าที่ห้องที่เรานอนในโฮสเทลเป็นห้องรวมซึ่งชั้นเป็นผู้หญิงคนเดียวที่นอนแล้วผู้ชายแต่ละคนมันดีมว้ากกกก โอ้ยฟินนอนฟังเสียงผู้ชายโกนทั้งคืนห่าเอ้ย พอเริ่มค่ำๆก็ปั่นเอาเศษเหล็กไปคืนแล้วก็เดินเล่นที่ถนนคนเดินตรงประตูท่าแพบอกเลยว่าเดินไปได้แค่ห้าร้อยกว่าเมตรเองมั้งคือคนเยอะมากของก็เยอะด้วย เสียทรัพย์ไปนิดหน่อย เดินกลับมาโฮสเทลขึ้นไปอาบน้ำเจอคนทักด้วยดีใจมากเลยเป็นลูกครึ่งเยอรมันญีปุ่นน่ารักดีก็คุยกันนิดๆหน่อยๆรู้สึกดีนะเพราะวันนี้ไม่ได้พูดกับใครเลยแต่ได้ด่าตัวเองพึมพำตอนหลงทาง
โอเควันนี้จบแค่นี้แหละก็โอเคนะมีอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยคาดคิกว่าจะเกิดแล้วสิ่งที่อยากให้เกิดก็ไม่เกิดแต่ไม่เป็นไร ทำใจมาแล้ว อยากมีเพื่อนจะได้พูดภาษาอังกฤษด้วยมั้ง พรุ่งนี้ไปปายขอให้ทุกอย่างโอเคนะ oh god please make them be nice
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in