5 เมษา 61 21:30 pm วันนี้ฝนตก ฟ้าร้องฟ้าแลบทำให้อยู่ดีๆก็นึกถึงสร้อยข้อมึออันหนึ่งขึ้นมา สร้อยนี้ซื้อตอนไปสอบปฏิบัติที่ชลบุรี เราซื้อที่ถนนคนเดิน ที่จริงเราตั้งใจซื้อมาเป็นสร้อยข้อมือคู่กัน เราตั้งใจอยากจะมอบสร้อยข้อมือนี้เป็นของขวัญให้กับคนที่เราชอบ หลังจากเรากลับจากสอบปฏิบัติหลายมหาลัยเป็นปกติประจำที่เราต้องเปิดไอจีสตอรี่ของเขาคนนั้น แต่แล้วเหตุการณ์ที่เราคิดว่าสักวันมันก็คงเกิดขึ้นและมันก็เกิดขึ้นจริงๆ คนที่เราชอบ คนที่เราอยากมอบสร้อยข้อมือนี้ให้กับเขา เขาคนนั้นมีแฟนแล้ว ตอนนั้นใจเหมือนมันชา ชาเหมือนโดนยาชาฉีดเข้าไปที่ความรู้สึกและร่างกาย (ถ้าหากจะเข้าใจความรู้สึกนี้ก็คงต้องเล่าย้อนไปเมื่อ 5 ปีก่อนตอนนั้นเราพบเขาครั้งแรกที่งานประจำปีของจังหวัด ในขณะที่ผู้คนเดินพลุกพล่าน สายตาเจ้ากรรมของเรากลับจ้องมองที่เขาคนนั้น ตอนนั้นเรายังไม่รู้อะไรจนเราสืบได้ว่า เขาอยู่โรงเรียนเดียวกับเราและนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ความสัมพันธ์ที่เรา(ตัวฉันเอง)สร้างมันขึ้นมาเราเริ่มคุยกันแบบรุ่นพี่ รุ่นน้อง เวลาผ่านไปไม่นานเรามั่นใจในความรู้สึกครั้งนี้มากจึงบอกความรู้สึกนี้ไปกลับกลายเป็นว่าความรู้สึกของเราที่มีให้มันพังทลายลงไปและความสัมพันธ์ของเรากลายเป็นแค่คนรู้จัก ทั้งบทสนทนาก็เปลี่ยนไป จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้เราคอยแอบชอบเขาเรื่อยมา ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเห็นเขามีแฟนมาหลายคนและมันก็ไม่ใช่ฉัน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเหตุผลที่เรารู้สึกด้านชากับการที่เขามีแฟน)ความรู้สึกนี้ก็ไม่ได้แย่นักหรอก แต่มันเหมือนกับเราคอยมองดูเขาอย่างห่างๆแค่เขามีชีวิตที่ดีและปลอดภัยก็ดีมากแล้ว มีครั้งหนึ่งเราเคยเล่นเกมถามความจริงกลับเพื่อนๆเราถูกถามเกี่ยวกับเขาคนนี้แต่มีหนึ่งคำถามที่ยังค้างคาใจเราถึงแม้เราจะตอบไปแล้วก็ตามคำถามนั้นก็คือ “คิดจะชอบคนอื่นไหม” ตอนนั้นเราตอบอย่างมั่นใจเลยว่า “ไม่”แต่พอกลับมาคิดดูอีกที ชีวิตเราก็ไม่ได้เจอเขาแค่คนเดียวอนาคตเรายังไม่รู้ว่าจะเจอใครอีกอาจจะมีคนที่เข้ามาแล้วทำให้หัวใจเราสั่นไหวและรักเราอย่างที่เขาคนนั้นทำไม่ได้ คำตอบในวันนั้นทำให้ความคิดเราเปลี่ยนแปลงเราอยากเดินหน้าและหันหลังให้กับอดีตที่เจ็บปวดแต่เราจะมีเขาไว้ในหัวใจเสมือนว่าครั้งหนึ่งเขาก็ทำให้เรารู้สึกมีความรักได้มากขนาดนี้

หันหลังให้กับความเจ็บปวด  โอบรับความรักที่ดีเอาไว้