ประโยคนี้เคยเด้งขึ้นมาที่หน้าจอมือถือของฉัน ในวันอาทิตย์สามสัปดาห์ติด

เมื่อเห็นชื่อคนที่ทักมาก็รู้สึกมีความสุข อยู่ดีดีก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว 

แต่ก็ยังไม่เปิดอ่านหรอกนะ

"Hi I'm fine and you? "  

เอออ....

หรือตอบว่า

"Not that good , I'm a bit concern about the exam. "

 มันต้องตอบไงหว่า

.

.

คิดประโยคภาษาอังกฤษไปเรื่อยๆ

เอาวะ! ตอบก็ตอบ เขาคงแปลออกแหละ

แล้วก็คุยโต้ตอบเขาไปเรื่อยๆ

บางทีก็ส่งรูปให้เขาดู

คือใจเราก็รู้แหละว่าเเราเป็นแค่เพื่อนกัน

เขาคงไม่คิดอะไรกับเราหรอก

แต่การที่เราเข้าไปหาเขาก่อนไม่ใช่สิ่งที่เราทำกับคนปกติทั่วไป

ถ้าเราไม่สนใจเขาตั้งแต่แรก

เราคงไม่ไปทัก

ไม่ไปชวนคุย

ไม่ชวนเขาไปเที่ยวหรอก

แต่ก็นะ ด้วยความที่ฉันเอง ไม่กล้าที่จะพูดภาษาอังกฤษ ไม่กล้าที่จะคุยกับเข้ามากนัก 

เลยทำให้เราไม่ค่อยสนิทกัน...

เกลียดความโง่ภาษาอังกฤษของตัวเองก็ตอนนี้แหละ 

.

ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ

ได้แต่คิดว่า เขามาแปปเดียว   เดี๋ยวเขาก็ไป

แต่จะทำไงดี ถ้าเขาไปแล้วเราจะยังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม?

เราจะคุยกับเขาได้หรือปล่าว?

ขนาดในเฟสบุ้คเรายังไม่ได้เป็นเพื่อนกันเลย

นับภาษาอะไรกับการที่เราอยู่กันคนละฝั่งโลก แล้วจะได้คุยกัน...

หมดหวังแล้วUU

ความจริงมันไม่น่าจะมีตั้งแต่แรกแล้วล่ะ

เราก็แค่ฝันกลางวันไป แค่นั้น

เขาเหมือนเป็นเพียงแค่สายลมที่พัดผ่านมา

และฉันเป็นเพียงแค่ใบไม้แห้งที่แน่นิ่ง

เมื่อลมอย่างเขาพัดมาฉันก็ปลิวไปตามลมนั้น

แต่เมื่อลมจากไป..ฉันก็ตกลงไปอยู่บนพื้นตามเดิม :)

ขอบคุณลมอย่างเธอที่ทำให้ฉันได้พริ้วไหว 

ขอบคุณลมอย่างเธอที่ทำให้ฉันได้อิ่มหัวใจ

หัวของฉันนั้นมันอยู่นิ่งมานานเหลือเกิน

ขอบคุณลมอย่างเธอที่เตือนให้ฉันรู้สึกว่า...ยังมีหัวใจ