Coffee Tea Weekly 01 : Cigarette (บุหรี่)

Paring : Ae Jirakorn & Tom Isara

Rate : PG

BLACK STONE

เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อนักร้องหนุ่มเปร่งเสียงที่แสนไพเราะออกมา อิศราโยกตัวไปตามจังหวะเพลงที่กำลังบรรเลง เสียงร้องที่ขับออกมามีพลังและอินเนอร์ตามเนื้อหา แต่ใครจะรู้ว่าการที่เขาอินกับเพลงได้ขนาด นี้ไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนอ่อนไหวง่ายหรือมีจิตวิญญาณการเป็นนักแสดงสูง แต่เป็นเพราะชีวิตเขาตอนนี้ก็เหมือนเนื้อหาของเพลงต่างหาก

คนๆนั้นที่บอกเขาว่า’จะรักกันตลอดไป’ได้จากเขาไปแล้ว..

การแสดงสิ้นสุดลงไปแล้วและค่ำคืนนี้ดูเงียบเหงาเกินกว่าเขาจะรับไหว การคลายเครียดที่ดีที่สุดในเวลานี้คงไม่พ้นอบายมุขทั้งหลาย จริงๆตัวเขาก็ไม่ได้ชอบดื่มอะไรมากนัก แต่ถ้าการดื่มจะช่วยให้ลืมเรื่องร้ายๆลงไปได้แม้จะเพียงไม่นาน แต่ก็ดีกว่าต้องมานั่งเจ็บปวดแบบนี้

‘อย่าทิ้งให้ทอมอยู่คนเดียวนะ’

‘โตเป็นควายแล้วยังอยู่คนเดียวไม่ได้ไง…. เห้ย หยอก อย่าทำหน้าแบบนั้น ใครจะทิ้งลงวะ เด็กหน้าตาน่าฟัดขนาดนี้ทิ้งไปเสียใจตายเลย’

‘ให้มันจริงเถอะ’

แม้จะอ้างว่าเป็นการสังสรรค์กับเพื่อนๆในวง จริงๆก็แค่อยากเมาเท่านั้นแต่หน้าที่การงานมันค้ำคอไม่ให้เขาดื่มเยอะเพราะพรุ่งนี้มีงานเดี่ยวต่อตอนเที่ยง แม้จะเสียดายไม่น้อยแต่ก็ต้องลาเพื่อนรักที่แสนดีในเวลาที่เจ็บปวดไป

คนโกหก..

“ทอมกลับบ้านก่อนนะพี่”

“กลับไหวไหมทอม ให้พี่ไปส่งไหม”สาวสวยคนเดียวหันมาถาม เธอมองหน้าชายหนุ่มที่เป็นทั้งเพื่อนและน้องชายด้วยความเป็นห่วง เธอไม่แน่ใจว่าอะไรทำให้เด็กที่สดใสร่าเริงตลอดเวลาต้องกลายเป็นแบบนี้

“ไหวสิพี่มน ทอมยังไม่เมาสักหน่อย”ว่าจบเจ้าตัวก็ฉีกยิ้มกว้างใส่คนเป็นพี่เพื่อไม่ให้เป็นห่วง อิศราโบกมือลาแล้วหนีขึ้นรถไม่ให้เพื่อนๆในวงคนอื่นมาเซ้าซี้จะไปส่ง

ขับรถมาได้สักพักเขาก็รู้สึกง่วงเพราะความเพลียทั้งกายและจิตใจผสมกับแอลกอฮอล์ที่ได้ดื่มเข้าไปอิศราก็เริ่มตาปรือ ระหว่างไฟแดงเขาเอื้อมมือไปหยิบซองบุหรี่สีดำยี่ห้อ BLACK STONE ก่อนจะใช้ปากคาบมวนบุหรี่มวนสุดท้ายแล้วจุดไฟ ปกติเขาไม่ได้สูบบุหรี่หรอกและซองบุหรี่นี่ก็ไม่ใช่ของเขาแต่เป็นของ’คนๆนั้น’วางทิ้งไว้ตอนขึ้นมาบนรถของเขา

ทั้งเผ็ดและร้อน ทำให้แสบคอ แต่เขาชอบกลิ่นของมัน.. กลิ่นที่ทำให้คิดกับตัวเองเสมอว่าคนๆนั้นอยู่ข้างๆเหมือนเดิม

ควันสีขาวถูกพ่นออกมาครั้งสุดท้ายเมื่อถึงหน้าบ้านพอดี เมื่อไม่ได้ดูดต่อไฟที่บุหรี่ก็ดับลง อิศราเก็บบุหรี่เข้าซองเช่นเดิม คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างงงๆ บ้านทาวน์เฮ้าส์ที่เขาอยู่คนเดียวแต่ในตอนนี้กลับมีแสงสว่าง อิศรามั่นใจว่าตัวเองไม่มีทางเปิดไฟทิ้งไว้ให้เปลืองค่าไฟเล่น เจ้าตัวกลืนน้ำลายอย่างหวาดๆ ถ้าคิดแบบแง่บวกก็พ่อแม่มาหาเขาที่บ้านแต่คำว่าตอนนี้ตีสามแล้วมันค้ำคอ

อย่าบอกนะว่าโจรขึ้นบ้าน?

แต่เขาต้องเข้าไปดูให้แน่ใจก่อนว่าใช่โจรหรือเปล่า สิ่งของที่เขาพอจะหามาป้องกันตัวได้ก็มีแต่กระถางต้นไม้ดินเผาโง่ๆเท่านั้น และตอนนี้เขาต้องสวมวิญญาณนารูโตะหรืออะไรก็แล้วแต่ที่จำให้เขาตัวเบาที่สุดในการเข้าบ้านตัวเอง ประตูบ้านที่โดนผลักไปด้วยความระมัดระวังด้วยความกลัวเสียงดัง ใบหน้าหวานของเจ้าของบ้านแอบมองเข้าไปแต่พบเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น

อิศราก้าวเข้าไปในบ้านด้วยความกลัว ถ้าเกิดคนเปิดไฟเป็นโจรจริงวันนี้ก็ต้องตายไปข้างนึงเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีกี่คน คนที่มีกุญแจบ้านนี้มีแค่เขา พ่อแม่ และคนๆนั้นเท่านั้นแต่ไม่มีทางที่เขาจะมาที่นี่อีก

ใช่… ต่อให้อ้อนวอนยังไงก็ไม่มีทางมาอีก

ความรู้สึกเศร้าถาโถมเข้ามาในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน อิศรานึกอยากจะเอากระถางต้นไม้นี่โขกหัวตัวเองให้ตายไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ระหว่างที่ทะเลาะกับตัวเองเสียงเท้ากระทบพื้นกำลังลงมาจากชั้นบน เจ้าของบ้านหนีไปหลบหลังกำแพงตรงทางเข้า แต่ความรีบร้อนทำให้นิ้วน้อยไปเตะกับขอบกำแพง

“โอ้ย…”

อิศรากัดริมฝีปากอย่างนึกโมโหตัวเอง เสียงฝีเท้าที่ตอนแรกไปอีกฝั่งนึงตอนนี้เดินมาทางเขาแล้ว มือบางกุมกระถางต้นไม้ในมือแน่นตอนนี้เขาพร้อมจะทุบคนทันที ถ้าเป็นคนแปลกหน้า

“ทอม?”

เพล้ง!

เสียงทุ้มกับใบหน้าคมที่คุ้นเคยที่ตอนนี้กำลังมองเขาอย่างตกใจ จิรากรเข้ามาจับแขนเขาก่อนจะถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง อิศราได้แต่เบิกตากว้างไม่กระพริบตาเกือบสองนาที ในใจสั่นรัวและน้ำตาที่คลอไหลลงมาอาบแก้มด้วยความรู้สึกหลากหลาย มือบางเอื้อมไปสัมผัสใบหน้าเพื่อความแน่ใจ

“พี่เอ๊ะ..?”

“เออ พี่เอง”จิรากรถามด้วยความร้อนรนเพราะสีหน้าอีกคนซีดเผือดจนดูน่าตกใจ เขากุมมือที่สัมผัสหน้าอยู่พร้อมมอบรอยยิ้มอบอุ่นให้เหมือนที่เคยทำ อิศรามองรอยยิ้มนั้นจนเผลอยิ้มตามออกมา”ตกใจอะไร เป็นอะไรไหม เดินเข้ามาก่อนระวังเหยียบเศษกระถางล่ะ”

“อ..อือ”

จิรากรพาอิศรามานั่งที่ห้องรับแขกโดยที่มือทั้งคู่ยังกุมกันแน่น อิศราก้มมองมือของทั้งคู่แล้วก็อมยิ้มกับตัวเองร่างสันทัดดันให้เขานั่งลงกับโซฟาส่วนเจ้าตัวก็เดินไปเก็บเศษกระถางต้นไม้ เมื่อเก็บเสร็จแล้วจิรากรเดินมานั่งลงข้างๆของเจ้าของบ้านที่ตอนนี้ก็ยังจ้องหน้าเขาไม่เลิก อิศรายกมือมากุมใบหน้าคมอีกครั้งแล้วเลื่อนมาจับไหล่ จับแขน จนจิรากรรู้สึกจักจี้ต้องรวบมือซนมากุมไว้ไม่ให้ลูบไล้ตามอำเภอใจอีก

“พี่จริงๆเหรอ…”

“ถ้าไม่ใช่กูแล้วจะเป็นใครล่ะ แหม่”

“ก็พี่…..”อิศราเม้มริมฝีปากกลืนคำพูดลงไปแล้วฉีกยิ้มหวานใส่ ตอนนี้เขาไม่จำเป็นว่าคนตรงหน้ามาที่นี่ได้ยังไง แค่อยู่ตรงนี้ด้วยกันก็พอแล้ว

จิรากรมุ่นคิ้วก่อนจะก้มมาดมตามซอกคอของเด็กตรงหน้า อิศราที่น้ำตาคลอเบ้าในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นหน้าขึ้นสีระเรื่อ ลมหายใจอีกฝ่ายที่กำลังรดต้นคอมันทำให้หัวใจเขาเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา ร่างสันทัดเงยหน้าสบตาอย่างไม่พอใจ เจ้าของบ้านเม้มริมฝีปากก่อนจะเบี่ยงหน้าไม่สบสายตา จิรากรบีบแก้มอีกฝ่ายให้หันมาสบตาด้วยพร้อมประทับริมฝีปากจูบอย่างดุเดือด ลิ้นหนาสอดเข้าไปตามโพรงปากอย่างช่ำชอง มือหน้ารั้งท้ายทอยไม่ให้อีกฝ่ายเบนหน้าหนีจนอิศราได้แต่ยอมจำนนแต่โดยดี

ริมฝีปากที่กำลังบดกันอย่างดุเดือดเริ่มผ่อนลงเป็นความอ่อนโยน อิศราทุบหน้าอกคนตรงหน้าเป็นสัญญาณว่าตอนนี้เขาต้องการอากาศหายใจ จิรากรผละออกด้วยความเสียดายแต่ก็ปล่อยไปแต่โดยดี ร่างสันทัดขมวดคิ้วกอดอกมองคนตรงหน้าอย่างเคืองๆ

“แอบดูดบุหรี่ของพี่อีกแล้วใช่ไหม”

ใบหน้าที่ตอนนี้แดงไปทั้งหน้าลามไปต้นคอส่งยิ้มแหยมาให้ เด็กตัวดีเกาท้ายทอยอย่างคนทำผิดแล้วโดนจับได้ อิศราบึนปากทำหน้าอ้อนใส่

“ก็ทอมคิดถึงพี่นี่..”

“นอกจากบุหรี่แล้วไม่มีอย่างอื่นรึไงที่ทำให้คิดถึงกู อย่างเช่น…”สายตาจิรากรที่กำลังฉายแววเจ้าเล่ห์มองต่ำลงมาตรงระหว่างขาของเด็กตรงหน้า อิศราฟาดมือใส่แขนอีกฝ่ายเต็มแรง

“ทะลึ่ง!”

“ก็กูอยากให้มึงอยู่ไปนานๆ… บุหรี่มันไม่ดี มึงเคยบอกกูเองนะแล้วตอนนี้มาสูบเอง มาให้ลงโทษอีกสักทีไหม

“เมื่อกี้ก็หายใจไม่ออกแล้ว พอก่อน”

“ไอ้เด็กนิสัยไม่ดี”

“อะไรอ่ะ..”อิศรามุ่ยหน้าใส่อย่างงอนๆ”ก็เวลาสูบบุหรี่แล้วมันได้คิดถึงพี่ กลิ่นของบุหรี่ทำให้ทอมรู้สึกว่าพี่อยู่กับทอมตลอดเวลาจริงๆนะ”

จิรากรได้แต่ยิ้มกับคำพูดของคนตรงหน้า มือหนาลูบหัวอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดูก่อนจะกุมมือของอีกฝ่ายมาประทับริมฝีปาก เขานำมือของอีกฝ่ายมาแปะลงบนแก้มของตัวเอง ทั้งคู่มองหน้ากันนิ่งๆแววตาที่ฉายความเจ็บปวดของจิรากรทำให้อิศราน้ำตาเริ่มคลออีกครั้ง

“พี่ขอบุหรี่หน่อยสิ”

อิศรายื่นบุหรี่สีดำมวนสุดท้ายที่เขาสูบไว้ตอนขับรถเมื่อครู่ให้ มันคือความพิเศษของยี่ห้อนี้คือถ้าเลิกดูดไปซักพักบุหรี่จะดับไปเองแล้วเก็บไว้ดูดต่อได้ และอิศราอยากให้เรื่องของเขากับจิรากรเหมือนกับบุหรี่ยี่ห้อนี้ ต่อให้จากกันไปไกลก็กลับมาได้เหมือนเดิม..

จิรากรพ่นควันออกด้วยความชำนาญ อิศรามองภาพตรงหน้าด้วยความตื้นตันใจ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบให้อีกฝ่ายดูดบุหรี่แต่ว่าตอนที่คนๆนี้ดูดบุหรี่มันดูน่ามอง ดูเท่ ดูดีไปซะจนเขาหวั่นไหวทุกๆครั้ง

“มองหน้าอย่างนี้ จะขอดูดบุหรี่หรือดูดปาก”

“สองอย่างเลย แต่ตอนนี้อยากได้อย่างหลังมากกว่า”

ใบหน้าคมเลิ่กคิ้วมองอย่างชอบใจริมฝีปากคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ร่างสันทัดสูบควันเข้าเต็มปอดก่อนจะใช้นิ้วคีบบุหรี่มวนนั้นออกจากปาก คว้าคอร่างตรงหน้ามาประกบริมฝีปากอีกครั้งก่อนจะปล่อยควันใส่ตาม จิรากรผละริมฝีปากออกมาเล็กน้อยโดยมีควันสีจางลอยอบอวล ดวงตาหวานหลุบลงอย่างง่ายดายเพื่อรับสัมผัสความเผ็ดร้อนจากควันบุหรี่ และสัมผัสความหวานละมุนจากริมฝีปากของคนที่เขารักที่ประกบเข้ามาอีกครั้งและอีกครั้ง

“อยู่กับทอมตลอดไปนะพี่เอ๊ะ..”

“อยู่กับทอมนะ..”

…..

….

…

..

.

“อยู่กับทอม…”

“ทอม! ตื่นสิทอม!”

“อือ.. อะไรพี่มน”

เสียงโวยวายแหลมๆจากหญิงสาวทำให้เขาต้องขมวดคิ้วมุ่นด้วยความหงุดหงิด ความรู้สึกปวดบริเวณหลังท้ายทอยทำให้อิศราไม่สามารถลุกขึ้นมานั่งอย่างที่หวังได้ แต่ความรู้สึกเหนียวจนต้องใช้มือไปสัมผัส แต่เมื่อแตะดูแล้วได้แต่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ อิศราเด้งตัวขึ้นนั่งอย่างลืมตัวจนรู้สึกปวด

“พี่มน ทำไมทอมเลือดออก!”

“ก็โจรขึ้นบ้านแกแล้วมันทุบหัวแกน่ะสิ ดีที่มีคนโทรไปแจ้งฉันก็เลยรีบมาหา”หญิงสาวดันหัวอีกฝ่ายอย่างเคืองๆ แต่เธอรู้สึกโกรธตัวเองมากกว่าที่ยอมปล่อยให้น้องกลับบ้านมาคนเดียว โชคดีที่มีคนเห็นคนแปลกหน้าออกมาจากบ้านนักร้องหนุ่มเลยไปแจ้งยามประจำหมู่บ้าน ทำให้รู้ว่าอิศราที่กลับมาเจอโจรแล้วต่อสู้กันแต่ฝ่ายเจ้าของบ้านที่ไม่ค่อยมีสติเพราะฤทธิ์เหล้าเป็นฝ่ายโดนฟาดสลบไป

“โจร..? แต่เมื่อคืนทอมเหมือนเจอพี่เอ๊ะเลยนะ”

“พี่เอ๊ะแกจะมาได้ไงล่ะทอม พี่เขาจากไปเป็นเดือนแล้ว อย่าไร้สาระ มาฟังฉันบ่นก่อนเลยโชคดีแค่ไหนที่ขับรถกลับถึงบ้านไม่ไปชนอะไรเข้า ยังดีที่โจรมันฟาดแกไม่ถึงกับตายเนี่ย…..บลาๆ”

ฝันงั้นเหรอ?

อิศราขมวดคิ้วด้วยความสงสัย สายตาควานหาซองบุหรี่เมื่อคืนไม่ได้สนใจหญิงสาวที่กำลังบ่นด้วยความเป็นห่วง ซองบุหรี่สีดำตกอยู่ข้างๆตัวเขารีบหยิบขึ้นมาดูทันที แต่มือเล็กของหญิงสาวก็คว้าไปแล้วเริ่มบ่นอีกรอบ

“อะไรเนี่ย เพิ่งเกิดเรื่องมาแล้วจะสูบบุหรี่อีกหรือไง ใครสอนให้สูบวะเนี่ย”

“เอามาน่าพี่มน ทอมอยากเช็คอะไรบางอย่าง”

เขาคว้าซองบุหรี่สีดำกลับคืนมาโดยที่หญิงสาวเบ้ปากใส่อย่างเคืองๆก่อนจะเดินหนีไปคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาทำคดีตามที่เธอแจ้งความไป ในซองเหลือบุหรี่อยู่เพียงครึ่งมวนเท่าที่เขาสูบมาตอนขับรถกลับบ้าน หัวใจอิศราแตกสลายอีกครั้ง

ฝันจริงเหรอๆ…

คนใจร้าย..

“สรุปก็ทิ้งกันไปจริงๆสินะ”

อิศรายิ้มทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ริมฝีปากประทับซองบุหรี่สีดำที่ห่วงแหน แม้จะเป็นความฝันแต่ก็เป็นฝันดีในรอบเดือนตั้งแต่เขาจากไป ฝันที่เขาอยากให้เป็นจริง บุหรี่สีดำมวนสุดท้ายถูกจุดขึ้นมาอีกครั้ง ควันสีจางพวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากบาง อิศราทิ้งตัวลงนอนพร้อมเปลือกตาหลุบลง ปล่อยให้ควันจากบุหรี่มวนสุดท้ายลอยจนหมด..

Fin.

Talk ไม่ได้แช่งน้าเด้อ ;______; มันเป็นเพียงจินตนาการ ฮือออออออออ อย่าด่าหนู มันมาแบบงงๆด้นๆหยาบๆ ขออภัยจีๆ

ตอนแต่งฟังเพลง All I Want — Kodaline ละพาดิ่งมากๆ...