Coffee Tea Weekly 17 : Dessert (ขนมหวาน)

Paring : Ae Jirakorn & Tom Isara

Rate : R 18+

Talk : 'เค้กแต่งงาน'เป็นหัวข้อที่ได้รับในวีคนี้ ซึ่งเลี่ยนมาก 5555555555555555555555 เป็นภาคต่อของพี่ิวิศวะกับน้องสถาปัตย์อีกแล้ว แต่ภาคก่อนหน้าจะรักกันยังเขียนไม่จบเลย ฟฟฟ ฝากติดตามด้วยนะคะ #AUพี่วิศวะกับน้องสถาปัตย์

ป.ล.ในเรื่องจะใช้คำว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวตามปกตินะคะ เพราะคิดคำอื่นไม่ออกจริงๆ555

ป.ล.2 nc ครั้งแรก ขออภัย 5555555555

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

A day we met frozen I held my breathe
Right from the start I knew thati’ve found a home for my heart

สวนหลังบ้านที่เคยว่างเปล่าแต่ในวันนี้ถูกแปลงให้เป็นงานแต่งงานที่ดูน่ารักและเป็นกันเองตามแบบที่คู่รักอยากได้

เสียงเปียโนที่กำลังบรรเลงเพลงรักมอบให้คู่รักที่กำลังจะเข้าพิธีสมรสในค่ำคืนนี้ สีหน้ายิ้มแย้มร่วมแสดงความยินดีของแขกผู้มีเกียรติภายในงานกับความน่ารักของสถานที่และธีมงาน บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความรักและความสุขจนผู้คนสัมผัสได้อย่างง่ายๆ

“เอาล่ะครับทุกท่าน นี่ก็ถึงเวลาพิธีสำคัญของพี่ผมแล้วครับ”ปราโมทย์พูดด้วยน้ำเสียงยินดี วันนี้เขาได้รับหน้าที่มาเป็นพิธีกรในงานสำคัญของพี่ชายคนสนิทกับแฟนเด็ก เขามองเห็นความรักของทั้งคู่ตั้งแต่วันแรกที่สองคนนี้พบกันจนมาถึงงานวิวาห์ ความรู้สึกตอนนี้ก็เหมือนเห็นลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝาดีๆนี่เอง

“เชิญเจ้าสาวมาแท่นพิธีเลยครับผม”

บรรดาแขกลุกขึ้นยืนปรบมือเมื่อคนเป็นเจ้าสาวเดินเข้ามาในงาน ใบหน้าหวานของคนเป็นเจ้าสาวเล่นทำสาวๆในงานโอดครวญด้วยความเสียดายในใจ เสียงกู่ร้องแสดงความยินดีดังขึ้นตลอดที่อิศราเดินผ่าน

รอยยิ้มหวานของอิศราที่มอบมาให้จิรากรระหว่างเดินควงแขนมากับคนเป็นพ่อ ในมือถือดอกกุหลาบขาวที่เหมาะกับเจ้าตัว ทางเดินที่มีกลีบกุหลาบสีขาวโปรยตามทางเดิน สองข้างทางเหล่าแขกของงานส่งยิ้มแสดงความยินดีให้กับคนรับหน้าที่เจ้าสาวในวันนี้

อิศราในชุดสูทสีขาวทับเสื้อคอเต่าสีเดียวกัน ในวันนี้เขาไม่ได้สวมแว่นแบบที่ทำเป็นประจำและด้วยความไม่ชอบใส่คอนแทคเลนส์จึงมองภาพค่อนข้างเบลอ ซึ่งนั่นก็ดีเพราะเขาคงไม่กล้าสบตาใครในงานแน่ๆ แต่ร่างสันทัดของคนที่ยืนรออยู่ตรงแท่นพิธีดันชัดเจนกว่าสิ่งใด จิรากรมาในชุดสูทสีดำทับเสื้อยืดสีเดียวกัน แม้คนอื่นจะมองว่าไม่เป็นมงคลแต่สีนี้เหมาะกับคนตรงหน้าเขาที่สุดแล้ว

พ่อของอิศรายื่นมือส่งให้ว่าที่ลูกเขยก่อนที่จะถอยห่างไปยืนข้างภรรยา จิรากรรับตัวเจ้าสาวมายืนขนาบข้างด้วยความรู้สึกปลื้มปริ่ม ทั้งคู่กุมมือกันพร้อมส่งรอยยิ้มให้กันและกัน

“ต่อไปจะทำพิธีให้คำสัตย์สาบานของคู่บ่าวสาวนะครับ ขอเชิญบาทหลวงเลยครับผม”

ปราโมทย์วางไมค์แล้ววิ่งไปหยิบกล้องมาเก็บภาพความประทับใจ วันนี้เขารับหน้าที่หลายอย่างแม้จะเหนื่อยแต่เขาก็รู้สึกมีความสุข

บรรดาแขกต่างนิ่งเงียบจดจ่อกับพิธีตรงหน้า บาทหลวงเดินมาอยู่ตรงหน้าของบ่าวสาวพร้อมส่งรอยยิ้มยินดีให้

“คู่บ่าวสาวที่รัก ท่านสองมาในโบสถ์นี้เพื่อขอพระเจ้าประทับตราศักดิ์ศิทธิ์ ปกป้องคุ้มครองความรักของท่าน ต่อศาสนาบริกรของศาสนจักร และต่อหน้าสัตบุรุษที่ชุมนุมกันอยู่ ณที่นี้ พระคริสตเจ้าทรงอวยพรความรักของท่านอย่างอุดมสมบูรณ์ และเพื่อช่วยให้ถือสัตย์ต่อกันตลอดไป และปฏิบัติหน้าที่อื่นๆ ของการสมรส พระองค์จึงโปรดให้ท่านซึ่งเป็นภาพลักษณ์ของพระองค์แล้วด้วยศีลล้างบาป เป็นผู้มั่งคั่งและเข้มแข็งด้วยศีลพิเศษที่จะรับอยู่นี้ ฉะนั้น ข้าพเจ้าจะขอถามเจตจำนงของท่านต่อหน้าพระศาสนจักร”

สองมือที่กุมกันกระชับแน่นขึ้น หัวใจที่เต้นแรงด้วยความประหม่าเมื่อได้รับความอบอุ่นจากมืออีกฝ่าย ความเครียดที่กลัวจะพูดผิดของอิศราก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง

“นายจิรากรและนายอิศรา ท่านทั้งสองมาที่นี้โดยไม่ถูกบังคับ แต่มาโดยสมัครใจใช่อย่างแท้จริงเพื่อเข้าสู่พิธีสมรสใช่หรือไม่”

“ครับ”ทั้งคู่ประสานสียงตอบพร้อมกันเสียงดังฟังชัด

“เมื่อเข้าสู่พิธีสมรสเช่นนี้แล้วท่านทั้งสองพร้อมที่จะรักและยกย่องให้เกียรติแก่กันจนตลอดชีวิตหรือไม่”

“ครับ”และอีกครั้งที่ทั้งคู่พูดขึ้นมาพร้อมกัน

“นายจิรากรขอรับสมัครรับนายอิศราเป็นภรรยาและขอสัญญาว่าจะถือซื่อสัตย์ต่อเขาทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติเขาจนกว่าชีวิตจะหาไม่?”

จิรากรหันตัวคนเป็นเจ้าสาวให้มาสบตากับตน เขากุมมือเล็กด้วยสองมือทั้งสองข้างก่อนจะลูบมืออีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน

“ผม..นายจิรากร จะขอรับสมัครรับนายอิศรามาเป็นภรรยา เป็นเพื่อน เป็นน้อง เป็นทุกๆอย่างในชีวิตของตัวผม จะสุขจะทุกข์ก็จะขอให้มีแค่นายอิศราอยู่ข้างๆ...”

ในวันนี้อิศราเข้าใจคำว่ามีความสุขจนร้องไห้เป็นอย่างไร คำพูดของจิรากรเรียกน้ำตาได้ดีเลยทีเดียว คนแก่กว่าปาดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย

“จะอยู่ด้วยกันจนวันสุดท้ายของชีวิต จะอยู่ด้วยกันตลอดไป”

“นายอิศราขอรับสมัครรับนายจิรากรเป็นสามี และขอสัญญาว่าจะถือซื่อสัตย์ต่อเขาทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติเขาจนกว่าชีวิตจะหาไม่?”

“รับครับ”

อิศรายิ้มหวานส่งให้คนตรงหน้า แต่สีหน้าของจิรากรที่ดูไม่พอใจและกำลังทำหน้ายู่พร้อมดึงแก้มย้วยๆของเขาก็ทำให้เขาตกใจค่อนข้างมากกับรีแอคชั่นที่ได้รับ

“อะไรของพี่เนี่ย มาดึงแก้มไรตอนทำพิธี”

“ก็พี่พูดตั้งยาวแถมโคตรซึ้ง ทอมพูดรับครับแค่นั้นอะนะ”

อิศรากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะทำหน้าล้อเลียนแบบผู้ชนะ “ก็ไม่ได้บอกให้พูดยาวๆนี่ ตอนซ้อมก็พูดแค่รับครับก็จบละ”

จิรากรที่หมั่นไส้คนตรงหน้าเพราะนึกว่าอีกฝ่ายจะเตรียมอะไรซึ้งๆมาเหมือนเขาจับดึงแก้มจนเด็กตรงหน้าร้องโวยวายออกมา และด้วยความไม่ยอมคนมีหรืออิศราจะยอมโดนกระทำฝ่ายเดียว ทั้งคู่ต่างดึงแก้มของกันและกันเสมือนอยู่ในโลกส่วนตัวลืมว่าตัวเองอยู่ในงานแต่ง

“อะแฮ่มๆ”บาทหลวงกระแอมไอเรียกสติ แต่บ่าวสาวตรงหน้าก็ยังไม่รู้ตัว

“อะแฮ่ม!”

“เฮ้ยๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาวมึงสนใจบาทหลวงก่อนครับ ทำพิธีให้จบก่อนค่อยไปจู๋จี๋กันตอนส่งหอก็ได้” ปองกูลตะโกนเรียกสติอีกคน แต่ก็เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดให้คนในงานได้

Heart beats fast
Colors and promises
How do be brave
How can I love when I’m afraid
To fall
But watching you stand alone
All of my doubt
Suddenly goes away somehow

หลังจากทั้งคู่กลับมานิ่งสงบได้สักที บาทหลวงจึงเริ่มทำพิธีต่อในทันที

“ขอพระเจ้าเสกแหวนสองวงนี้ ซึ่งท่านทั้งสองจะสวมให้แก่กันและกัน เพื่อเป็นเครื่องหมายแสดงความรักและความซื่อสัตย์”

“อาเมน”ทุกคนในงานขานรับ

จิรากรหยิบแหวนที่เขาได้เตรียมไว้ แหวนเฟืองที่เขาได้ทำขึ้นเองพร้อมสลักชื่อของทั้งคู่บนแหวนถูกสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของอิศรา

“นายอิศราขอให้รับแหวนวงนี้เป็นเครื่องหมายแสดงความรักและความซื่อสัตย์ของผม เดชะพระนาม พระบิดา พระบุตร และพระจิต”

อิศราหยิบแหวนและสวมลงบนนิ้วนางซ้ายของจิรากรเช่นกัน

“นายจิรากรขอให้รับแหวนวงนี้เป็นเครื่องหมายแสดงความรักและความซื่อสัตย์ของผม เดชะพระนาม พระบิดา พระบุตร และพระจิต”

ทั้งสองคนมอบรอยยิ้มให้กันและกันอีกครั้ง จิรากรขยับตัวเข้าไปใกล้เกลี่ยเส้นผมนุ่ม กลิ่นหอมจากตัวอีกฝ่ายราวกับยั่วยวนให้เขาเข้าไปช่วงชิงบางสิ่งของเจ้าของร่าง ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปประทับรอยจูบหวานริมฝีปากร้อนขยับเบียดเข้ามาอีกครั้งก่อนที่ฝ่ามืออบอุ่นจะดึงเอาร่างกายที่ไม่ขัดขืนของอิศราเข้าไปในอ้อมกอด

จิรากรอ้อยอิ่งอยู่นานบนริมฝีปากอิ่มแดงแสนหวาน มือเรียวสวยประคองใบหน้าคนเป็นเจ้าสาว และรู้สึกถึงมือเล็กที่จับประคองใบหน้าของเขาเบาๆ อิศรารั้งเขาเข้าไปใกล้และจิรากรก็โอนอ่อนตามอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย ชายหนุ่มเบียดชิดเข้าไปอีกนิด จูบคนรักอย่างอ่อนโยนหวามไหวเพื่อแสดงถึงความรักที่เขามีให้คนตรงหน้า

“อะฮึ่ม!” เสียงปราโมทย์ดังขึ้นจนบ่าวสาวตกใจจนต้องผละออกจากกันอย่างช่วยไม่ได้ “ถ้าไม่ห้ามอีกนิดได้ดูหนังสดละม้างงง”

“ไอ้สัส ผู้ใหญ่อยู่เยอะ” ปราชญ์ตบหัวคนเป็นเพื่อนที่เล่นไม่ดูกาลเทศะ ปราโมทย์ไหว้ทุกคนในงานรอบทิศก่อนจะให้บาทหลวงพูดให้จบพิธี

บาทหลวงที่เกือบได้ดูหนังสดอย่างที่พิธีกรปากหมาว่า กระแอมไอกับตัวเองก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงแสดงความยินดีแก่คู่บ่าวสาวที่ตอนนี้แก้มแดงกันทั้งคู่ ต่างฝ่ายต่างหลบตาคนเป็นบาทหลวง

“ข้าพเจ้าขอประกาศตรงนี้ นายจิรากรและนายอิศรา สมพิทักษ์ได้เป็นสามีและภรรยากันอย่างเป็นทางการ”

หลังจากงานแต่งงานจบและพิธีส่งเข้าหอเพิ่งเสร็จสิ้นลงไป อิศราก็ถอดเสื้อสูททิ้งอย่างไม่ใยดีในราคาของมัน คนหน้าหวานนอนแผ่บนเตียงนอนอย่างรู้สึกเหน็ดเหนื่อย ตอนนี้แค่แรงจะลุกไปอาบน้ำสระผมลบเครื่องสำอางก็ไม่เหลือแล้ว ตอนนี้เขาต้องการนอนเท่านั้น

แต่มันก็จะมีคนแก่ขี้บ่นมาขัดใจเสมอๆเวลาเขาจะนอนโดยไม่อาบน้ำนอนแบบนี้

“ไอ้ทอม ไปอาบน้ำ”

“ม่ายยยยยยยทอมจะนอนทั้งชุดนี้แหละ”อิศราหยิบหมอนมาปิดหน้าหวังจะให้อีกฝ่ายใจอ่อนยอมปล่อยเขาไปในคืนนี้

“ไปอาบน้ำเร็วๆ หัวก็เหม็น หน้าก็มีแต่เครื่องสำอางเดี๋ยวสิวก็ขึ้นหรอก”

จิรากรจัดการเด็กดื้อด้วยการดึงขาทั้งสองข้างลากลงเตียง แต่อิศราก็ไม่ยอมเกาะขอบเตียงไว้แน่น เกือบชั่วโมงที่จิรากรต้องจัดการงัดเด็กตัวดีให้ออกจากเตียงแต่เจ้าตัวก็ยอมลุกง่ายๆพอบอกจะให้กินเค้กก่อนนอนแต่แค่นั้นก็ไม่พอเพราะเขาต้องเป็นคนอาบน้ำให้อีกฝ่ายด้วย

“นี่มึงอายุเท่าไหร่นะ”

“ยี่สิบเก้า”

“งั้นก็อาบน้ำเองดิ”
ถึงจะบ่นแต่จิรากรก็ยังสระผมให้อีกฝ่ายแต่โดยดี ส่วนอิศราก็ได้แต่เล่นฟองสบู่ในอ่างเหมือนเด็กๆปล่อยให้คนเป็นสามีปรนนิบัติให้ หลังจากอาบน้ำให้คนเป็นเมียกับตัวเองเสร็จเขาก็ต้องมานั่งเช็ดผมให้อีกฝ่ายอีก ไม่งั้นอิศราคงจะทิ้งตัวนอนทั้งๆที่หัวยังเปียกแบบนี้แน่นอน

“ไหนเค้กทอมอ่า”อิศราเงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ขอบเตียง จิรากรที่กำลังเช็ดผมให้อีกฝ่ายในชุดคลุมอาบน้ำส่วนตัวเองมีเพียงผ้าขนหนูปิดท่อนล่างก็ทำท่าจะบ่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็นึกได้ว่าตัวเองสัญญาจะให้กินเค้กก่อนนอน

“ในตู้เย็นอะ เดี๋ยวพี่ไปเอาให้แต่นั่งเช็ดหัวตัวเองให้แห้งเลยนะ รู้ไหม”

“คร้าบ”

อิศรายิ้มหวานตอบรับเช็ดผมตัวเองด้วยท่าทางอารมณ์ดี เพราะหลายเดือนแล้วที่เขาไม่ได้กินของหวานใดๆเลย ไม่ว่าจะเค้ก ขนม หรือน้ำหวาน จิรากรสั่งให้เขางดโดยเด็ดขาดเพื่องานแต่งงานในวันนี้จิรากรเดินเข้ามาพร้อมถือเค้กขนาดหนึ่งปอนด์โดยมีตัวตุ๊กตาปั้นเป็นรูปเขาสองคนในชุดสูทสีขาวและดำ ส่วนตัวเค้กเป็นสีขาวเรียบๆ ใบหน้าอิศราตอนนี้ประดับด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข เพราะในที่สุดเขาก็จะได้กินของหวานแล้ว

“เค้ก เย้ จะได้กินเค้กแล้ว”

“ไม่สนใจหน่อยหรอว่าที่มาเค้กนี้คือไรอะ ไอ้นี่นิ..เห็นแก่กิน”

“ก็เค้กในงานแต่งเราไม่ใช่อ่อ”

“ใช่ที่ไหน ในงานไอ้ห่าโอ๊ตกับไอ้ป๊อปเอาไปปาเล่นกันหมดแล้ว” จิรากรพูดไปก็นึกอยากจะฆ่าไอ้สองตัวป่วนนั่นไป “อันนี้พี่สั่งมาให้ทอมกินคนเดียว”

“แล้ว...?” อิศราเลิ่กคิ้วถามแต่สายตายังคงจ้องเค้กตาไม่กระพริบ “ให้ทอมกินก็เอามาเร็วๆสิ หิว”

“มึงไม่มีรางวัลอะไรให้กูเลยหรอวะ” จิรากรที่ตอนแรกยื่นเค้กไปให้อีกฝ่ายรับแล้วก็ดึงกลับมาไว้ที่ตัวอีกครั้ง “เสียใจว่ะเซอร์ไพร์สเมีย เมียไม่ให้รางวัล”

“อย่าดึงดราม่า เอามากินเร็วๆ”อิศราลุกขึ้นยืนแล้วแบมือจะเอาเค้กไป ต่างฝ่ายต่างจ้องกันและกันและแน่นอนทุกครั้งคนที่ชนะคืออิศรา

“ครับ..”

อิศราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเซลฟี่ก่อนจะลงมือตัดเค้กอย่างประณีตที่สุด จิรากรได้แต่นั่งมองอีกฝ่ายด้วยอารมณ์บูดเล็กน้อย แอบน้อยใจตั้งแต่คำสาบานในงานแต่งงานที่นึกว่าเจ้าเด็กตัวดีจะพูดไรซึ้งๆสักครั้งมันก็ไม่พูด มาถึงซื้อเค้กเซอร์ไพร์สมากินด้วยกันมันก็ไม่ขอบคุณแถมไม่คิดจะแบ่งอีก

“พี่เอ๊ะ”

“ว่า”

“อ้ามมม”

จิรากรปิดปากแสดงความไม่พอใจที่อีกฝ่ายไม่ให้รางวัลกับเขาสักอย่าง อิศราถลึงตาใส่ก็แล้วแต่จิรากรก็ยังคงนิ่ง จนเด็กหน้าหวานโมโหหยิบชิ้นเค้กมายัดใส่ปากเขาจนสำลัก

“เล่นไรเนี่ยแค่กๆๆ”

“ก็อย่างอนทอมสิ” อิศราแลบลิ้นใส่อย่างกวนๆ เลียนิ้วที่เปื้อนเค้กอย่างอารมณ์ดี

ในเมื่อไม่อยากเป็นฝ่ายโดนกระทำฝ่ายเดียว จิรากรจึงหยิบเค้กมายัดใส่ปากอิศราบ้างจนสงครามป้ายเค้กก็ได้เริ่มขึ้น แต่เพราะความเหนื่อยล้าจากงานแต่งงานในตอนเช้าสุดท้ายทั้งคู่ก็หยุดเล่นแล้วนอนหอบแผ่บนเตียงกว้าง ใบหน้าทั้งคู่ต่างเปรอะเปื้อนไปด้วยเนื้อครีมที่เอามาแกล้งกัน

อิศราปาดเค้กบนหน้าตัวเองมากินอย่างรู้สึกเสียดาย เหลือบมองเค้กที่ก่อนหน้านี้สวยงามแต่ตอนนี้เป็นกองเละๆกระจัดกระจายไปทั่วห้องเท่านั้น

“เอาเค้กมาเล่นทำไมเนี่ยฮึ่ย เสียดาย”

“ทอมเริ่มก่อนนะ”

“ทอมไม่เถียงกับพี่เอ๊ะแล้ว เหนื่อย จะนอนแล้ว”

“นอนไม่ได้ เปื้อนเค้กขนาดนี้ลุกไปอาบน้ำอีกรอบเลย”จิรากรว่าทั้งๆที่ตาตัวเองปิดไปแล้ว

“แต่ทอมหิวอ่า ทั้งวันเพิ่งได้เค้กเมื่อกี้ถึงท้องเนี่ยแต่ได้กินนิดเดียวเอง”

“มันมาอยู่บนตัวกูเนี่ย จะกินป่ะละ”

อิศรานิ่งเงียบไม่ตอบ เขาเองก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตอบกับประโยคบอกเล่าที่พูดประชดเมื่อกี้แต่ความรู้สึกที่มีร่างบางมานั่งคร่อมบนตัวก็ต้องลืมตาตื่นขึ้นมางงๆ ชุดคลุมอาบน้ำของอีกฝ่ายที่ไหล่ตกจนเห็นหัวนมสีชมพูระเรื่อก็เล่นเอาหัวใจคนแก่สั่นไหวไม่หยุด

“จะทำอะไรทอม.. พี่เหนื่อย..”

“กินเค้กไง” อิศราเบ้ปากใส่คนนอนใต้ร่าง “ทะลึ่ง”

พูดจบอิศราก็โน้มตัวมากินเค้กอย่างที่ว่าจริงๆ เริ่มจากเลียครีมตรงหน้าผากไล่ลงมาบริเวณแก้มขวาที่มีทั้งเนื้อเค้กและครีมติดไว้ เด็กขี้แกล้งข้ามบริเวณริมฝีปากไปตรงซอกคอแทน คนแก่กว่าได้แต่นอนนิ่งพยายามกลั้นความรู้สึกตัวเองเอาไว้เพราะตอนนี้เขาต้องการพักผ่อนมากกว่า

“อืม.. อร่อยอะ”

อิศราเงยหน้ามาเลียริมฝีปากตัวเองที่มีคราบครีมติดอยู่ ครีมสีขาวที่ติดตรงใบหน้าของเจ้าตัวอดไม่ได้ที่จิรากรจะคิดเป็นอย่างอื่น

“ทอม.. พี่อยากนอน..”

“ก็นอนไปสิ ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”เด็กหน้าหวานหยักไหล่

อิศราที่เริ่มสนุกกับการได้แกล้งคนแก่กว่าก้มลงไปบริเวณหน้าท้องที่ไม่รู้ว่ามีเค้กมาเปื้อนตั้งแต่เมื่อไหร่ ลิ้นบางของอีกฝ่ายลากวนไปวนมาจนรู้สึกปั่นป่วนไปหมด แม้จะพยายายามมากแค่ไหนแต่ส่วนไวต่อความรู้สึกของเขาก็แข็งตัวมาด้วยความรู้สึกเถรตรง

“ทอมครับ..”

“หือ”

มือเรียวของจิรากรกุมแก้มอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมามอง เขาดันตัวเองขึ้นไปโน้มหน้าประทับริมฝีปากสีชมพูที่เปื้อนครีมนั่น ลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปาก มือเรียวจับสะโพกอีกฝ่ายให้มานั่งตักของตนโดยที่ริมฝีปากทั้งคู่ยังแนบชิดกัน ร่างบางกว่าเบียดร่างเข้าหาอีกฝ่ายอย่างเย้ายวนเมื่อลมหายใจใกล้หมดก็ต้องจำใจผละริมฝีปากออกมา

“สงสัยคืนนี้ก็คงไม่ได้นอน”

“ถ้าไหวก็เข้ามา”

And all along I believedI would find you
Time has broughtYour heart to me
I have loved you for aThousand years
I’ll love you for aThousand more

มือแกร่งรูดแกนขึ้นลงเป็นจังหวะหวังให้อารมณ์ของคนหน้าหวานพลุ่งพล่านกว่าที่เป็น เขาก้มดูดเม้มแก่นกายของคนรัก ความชำนาญที่มีทำให้อิศราครางออกมาได้ไม่ยาก ร่างบางที่กระตุกเกร็งเพราะสัมผัสจากลิ้น เขาหอบหายใจแทบไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายที่รู้จักร่างกายเขาดีรูดรั้งแกนเข้าออกจากโพรงปากอุ่น

“พ..พี่เอ๊ะ”อิศราครางชื่อด้วยน้ำเสียงกระเส่า “อ..อื้อ.. ทะ..ทอมจะไม่ไหวแล้ว”

“ปล่อยใส่ปากพี่เลย”

จิรากรตวัดลิ้นไปทั่วแท่งร้อน เสียงครางอื้ออึงกับเสียงสูดปากของอิศราดังประสานกัน เล็บมือจิกลงบนศีรษะของคนแก่กว่า ถึงอีกฝ่ายจะบอกให้แตกใส่ปากแต่มันก็น่าอายเกินไปที่จะทำแบบนั้น

“ท..ทอมไม่ไหวแล้ว อื้อ..”

“เพิ่งเริ่มเอง ไม่ไหวแล้วเหรอคนดี”

จิรากรดันตัวมาจูบขมับที่มีเหงื่อไหลซึมเต็มไปหมด ใบหน้าแดงก่ำพร้อมเสียงหอบกระเซ่าจากคนใต้ร่างเป็นตัวกระตุ้นชั้นดี ริมฝีปากสีเชอร์รี่เผยอออกอย่างเชิญชวน เขาประทับริมฝีปากบดเบียดอย่างเร่าร้อน เสียงครางอื้ออึงของอีกฝ่ายชวนให้อยากแกล้งให้มากกว่านี้

อิศราขย้ำเส้นผมอีกฝ่ายอย่างหาที่ยึดเกาะ ร่างกระตุกเกร็งขึ้นอีกครั้งเมื่อจิรากรรูดแก่นกายของเขา น้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาเต็มมือของคนแก่กว่า จิรากรผละริมฝีปากออกก่อนจะยกมือขึ้นมาเลียปลายนิ้วที่มือคราบน้ำติดอยู่

“เลียทำไม น่าอายจะตาย”

คนหน้าหวานโอบรอบคอแล้วเอาหน้าซุกตรงซอกคอขาวหวังหนีความอาย จิรากรหัวเราะในลำคอลูบหัวแมวขี้อ้อนอย่างเอ็นดู

“แค่นี้อายหรอ”เขาดึงแขนที่โอบคอเขาไว้ออก อิศราที่ทำหน้ายู่หลบตาหนีเพราะความอาย ถึงจะไม่ใช่ครั้งแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะเขินที่อีกฝ่ายมาช่วยกระตุ้นอารมณ์เขา

“ก็ใช่น่ะสิ.. มาสิ เดี๋ยวทอมช่วย”

จิรากรเขยิบตัวไปพิงพนักเตียงอย่างว่าง่าย อิศราปลดผ้าขนหนูอีกฝ่ายออกก็เห็นท่อนเอ็นที่แข็งตัว คนหน้าหวานเลียริมฝีปากด้วยความประหม่าเพราะเขาสองคนไม่ค่อยจะได้เจอกันนัก แม้กระทั่งจะก่อนจะแต่งงานยังไม่มีเวลาให้กันและกันเพราะต้องรีบเคลียร์งานเพื่อวันนี้ อิศราขยับขึ้นคร่อมก่อนจะจับแก่นกายให้สอดใส่เข้าไปในตัว ยกสะโพกขึ้นลงเป็นจังหวะแต่เมื่อไม่ได้ทำแบบนี้นานความเจ็บที่มีก็เล่นทำเขาน้ำตาไหล

“ไม่ไหวก็ไม่ต้องนะทอม อา..”จิรากรว่าด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แต่ความรู้สึกดีก็เริ่มมาแทนที่ทั้งสองคน อิศราขยับจังหวะให้เร็วขึ้นโดยมีจิรากรช่วยขยับตามช่วยเสริมอีกแรง

คนหน้าหวานซบลงอ้อมกอดคนรัก จากอ่อนโยนกลายเป็นร้อนแรง เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้องจนรู้สึกอาย จิรากรมอบรอยจูบอ่อนโยนเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเกร็ง สะโพกกลมถูกขยี้อย่างหมั่นเขี้ยว

“อา.. พี่เอ๊ะ.. ขอแรงๆ”

“ใจเย็น เดี๋ยวก็เจ็บหรอก.. อื้อ..”

หลังจากความเจ็บหายไปความเสียวก็เข้ามาแทนที่ อิศราปรือตามองอย่างขอร้องจนคนแก่กว่าได้แต่อ่อนใจครั้งแล้วครั้งเล่า เขาผลักร่างอิศราลงนอนราบโดยที่แก่นกายของเขายังอยู่ภายในร่างคนหน้าหวาน จิรากรกระแทกความเป็นชายเข้าช่องทางด้านหลังอย่างแรงตามความปรารถนาของคนใต้ร่าง

“พ..พี่เอ๊ะ..อา! อื้อ.. แรงอีก..”

“ทอม... อา..”

อิศราปลดปล่อยออกมาอีกครั้งจนเปรอะหน้าท้องของตัวเอง แต่จิรากรก็ยังซอยความเป็นชายของตัวเองไม่ยอมเหน็ดเหนื่อย สองแขนพยุงขาขาวเพื่อให้แก่นกายเข้าไปได้ลึกขึ้นอีก

“อา! อื้อ!”

เสียงครางไม่หยุดของริมฝีปากบางที่กำลังสั่นระริกยิ่งเร่งจังหวะของเขา สีหน้าเหยเกของอีกฝ่ายที่แสดงออกมาเขายิ่งกระตุ้นอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน จิรากรขบกรามแน่นเมื่อเข้าไปถึงจุดสุดยอดที่รัดท่อนแข็งของเขาแน่นจนรู้สึกเสียว น้ำสีขาวขุ่นถูกปล่อยออกมาในร่างของอีกฝ่าย

“อา..  ฉิบหาย” จิรากรดึงแก่นกายของตัวเองออกมาเพื่อไม่ให้แตกในร่างบางไปมากกว่านี้ “เอาออกไม่ทันขอโทษนะทอม”

“อื้อ.. คราวหน้าปล่อยข้างในก็ได้ ไม่เป็นไร”อิศราที่นอนแผ่เพราะหมดแรงแต่ก็ยังกระตุกคิ้วกวนใส่

“หืม.. งั้นอีกรอบซะดีไหม..” จิรากรลูบผมที่ปรกใบหน้าหวานออกก่อนจะก้มลงจูบที่ขมับ “ห้องน้ำมะ อาบน้ำด้วยเลย”

“...เอาสิ อาบน้ำให้ทอมอีกรอบเลยนะ” อิศราโอบรอบคอจนจิรากรเสียหลักล้มใส่ เด็กแสบหอมแก้มคนแก่กว่าซ้ายขวาอย่างเด็กขี้อ้อน “หรืออีกหลายรอบเลยก็ได้ ไหวเปล่าเบบี๋”

“งั้นพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องออกไปไหนละกัน”คนแก่กว่ากระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะอุ้มอิศราด้วยท่าเจ้าหญิงเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อเริ่มบทรักครั้งที่สอง

Fin.