เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My #fictobera week before valentine
Day 19 - Call (Fan Fiction BTS V x GOT7 Mark)
  • เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันทีที่การซ้อมรอบล่าสุดเสร็จสิ้นลง ทุกคนต่างก็ทิ้งตัวลงนอนตามจุดต่าง ๆ ของห้องซ้อมด้วยความอ่อนล้า ขณะที่มาร์คเดินไปที่โซฟาเพื่อหยิบมือถือของตนขึ้นมา พอเห็นว่าใครโทร.เข้ามาก็หลุดขำ ก่อนจะกดรับสาย

    “ฮัลโหล?”

    “ฮัลโหล ฮยอง!” ปลายสายฟังกระตือรือร้น “ทำอะไรอยู่น่ะ?”

    “ไม่คิดจะเปลี่ยนคำถามบ้างหรือไง?”

    เป็นเวลาหลายเดือนแล้วตั้งแต่ที่คิมแทฮยองและมาร์คได้แลกเบอร์โทรศัพท์กัน พวกเขาเจอกันหลายครั้งตามงานต่าง ๆ แต่เพิ่งได้มีเบอร์โทร.คุยกันก็ตอนต้นปีที่ผ่านมา มาร์คไม่คิดว่าการแลกเบอร์จะได้อะไรไปกว่าการมีข้อมูลติดต่อ กระทั่งวันหนึ่งที่เด็กนั่นโทร.มาหาเขา แล้วก็เริ่มประโยคด้วยคำถามสุดเบสิก

    “ทำอะไรอยู่เหรอครับ?”

    แล้วมันก็เป็นแบบนั้นมาตลอด

    มาร์คถามคำถามกลับแล้วทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา ก่อนว่า “เพิ่งซ้อมเสร็จ มีอะไรหรือเปล่า?”

    “เปล่า…” ปลายสายพึมพำเสียงอ่อน “โอเค ผมรู้ว่าตัวเองยังไม่ได้สนิทกับฮยองมากถึงขั้นจะโทร.มาถามอะไรแบบนี้ทุกวันได้ แต่ผมอยากคุยกับฮยองนี่นา”

    ถึงไม่ทุกวันแต่ก็เกือบทุกวันนะ

    คนฟังเลิกคิ้ว “คุยอะไร? พูดช้า ๆ หน่อย ฉันฟังไม่ทัน”

    “อะ โทษที” ปลายสายรีบพูด “คือ… ฮยองสะดวกคุยกับผมหรือเปล่า? หรืออยากพักมากกว่า?”

    มาร์คถอนหายใจขำ ๆ “แล้วนายทำอะไรอยู่ล่ะ? แทฮยอง”

     


     

     

    “แล้วนายทำอะไรอยู่ล่ะ? แทฮยอง”

    ประโยคคำถามกลับมาสั้น ๆ รวมกับการเรียกชื่อเขาด้วยเสียงทุ้ม ๆ ทำคิมเอาแทฮยองแทบวิญญาณหลุด เขายกมือปิดปากด้วยความไม่เชื่อหูตัวเอง ก่อนจะรีบละล่ำละลักตอบเมื่ออีกฝ่ายถามซ้ำอีกรอบ

    “เอ่อคือ… ผมกำลังจะไปหาอะไรกินกับเพื่อน” เหลือบมองจองกุกที่เดินข้าง ๆ เล็กน้อยแล้วรีบพูดต่อ “ฮยองกินอะไรหรือยัง?”

    “ว่าจะกินอยู่ — แจ็ค! รอด้วย”

    ได้ยินปลายสายคุยอะไรกับเพื่อนสักอย่างเป็นภาษาอังกฤษ แทฮยองแอบฟังแล้วพอจับใจความได้ว่าเป็นเรื่องไปกินข้าว ก่อนที่มาร์คจะกลับมาคุยกับเขาอีกครั้ง

    “แค่นี้ก่อนนะ ฉันจะไปแล้ว”

    “อืม” เขาพยักหน้ารับแม้ปลายสายจะมองไม่เห็น “รักษาสุขภาพด้วยนะ แล้วถ้าไม่ว่าอะไร ผมโทร.ไปอีกได้ใช่ไหม?”

    ปลายสายเงียบไปพักหนึ่ง เป็นความเงียบที่ทำเอาคนรอถึงกับต้องชะลอฝีเท้าที่กำลังเดินไปตามทางเดินลงด้วยความคาดหวัง ก่อนจะได้รับคำตอบกลับมา

    “แล้วแต่นายสิ นายเป็นคนโทร.นี่”

    แทฮยองแอบทำท่า ‘Yes’ กับตัวเอง ก่อนจะรีบเอ่ยลา

    “ถ้างั้นผมไม่รบกวนฮยองแล้ว แค่นี้นะครับ ไว้เจอกัน”

    ปลายสายวางไปแล้ว สติแทฮยองก็หลุดลอยไปพร้อม ๆ กับสัญญาณมือถือที่สิ้นสุดลงด้วย เขายืนนิ่งอยู่พักหนึ่งจนน้องเล็กที่เดินนำไปก่อนต้องหันมามอง

    “…ยืนทำอะไรฮยอง? หิวแล้ว รีบไปเหอะ”

    แทฮยองยิ้มกว้างให้ ก่อนจะรีบวิ่งตามไป แม้ตอนนี้จะรู้สึกว่าตัวเองปราศจากความหิวโดยสิ้นเชิง

     

    FIN




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in