เราเคยคิดมาตลอดว่าความรักที่เรามีให้แก มันคือความรักที่เพื่อนมีให้กัน

แต่ตอนนี้เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ะ เราขอโทษ

เราอาจจะไม่สามารถบอกเรื่องนี้กับแกได้ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเราไปเจอเหตุการณ์นึงที่ทำให้เราตั้งคำถามที่ว่า เราคิดกับแกแค่เพื่อนจริงหรอวะ

เราเริ่มเกิดความไม่แน่ใจ เราจึงย้อนคิดไปถึงเรื่ิองราวสมัยเด็กๆว่าอะไรทำให้เราสนิทกัน

ทำไมเราถึงดูแลแกมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆที่เรารู้จัก 

ทำไมเราถึงใส่ใจแกเหมือนกับว่าแกคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเรา

มันอาจจะไม่แปลกหรอกกับการที่ดูแลเพื่อนเหมือนคนสำคัญในชีวิต

แต่สิ่งที่แปลกคือเราทำแบบนี้กับแกแค่คนเดียว 

เราคิดถึงแกมากกว่าเพื่อนทุกคนที่เราเคยรู้จัก เราคิดกับแกแค่เพื่อนสนิทจริงๆใช่มั้ย

เรามีคำถามกับตัวเองมาตลอดหลายวันและเราก็ยังหาคำตอบไม่ได้

เราก็ไปเปิดเจอเพลง1% ของพี่สแตมป์ มันยิ่งที่ให้เราเกิดคำถามเลยว่าถ้าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกัน

พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว เราคงไม่สามารถเป็นมากกว่านี้ได้

เราคิดว่าความลังเลของเราในตอนนี้มันคงเป็นคำตอบของตัวเราได้แล้ว

และเราก็รู้คำตอบของแกโดยเราไม่ต้องถามด้วยซ้ำ

การที่เราเจอกัน กอดกัน บอกคิดถึงกัน และการที่เรารักกันแบบเพื่อนมันก็ดีอยู่แล้ว

เราอยากให้แกอยู่กับเราให้นานที่สุด แกเป็นหนึ่งในคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเรา

บางทีอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วด้วยซ้ำ เราไม่สามารถอยู่ได้โดยที่ไม่มีแก

แกเป็นคนที่เราอยู่ด้วยแล้วรู้สึกเหมือนว่าเรากำลังอยู่บ้านหลังนึงที่อบอุ่น ปลอดภัย

แกเป็นคนที่เราอยากปกป้อง ดูแล 

การที่เราเห็นแกร้องไห้แต่ละครั้งเราอยากจะเป็นคนที่รู้สึกเจ็บปวดแบบนั้นแทน

แกไม่เหมาะสมกับน้ำตาเลย แกเหมาะสมกับรอยยิ้มที่สุดแล้ว

ความสดใสของแกมันทำให้คนที่อยู่ข้างๆแกมีความสุขตามไปด้วย

สิ่งที่เรารู้ตอนนี้คือไม่ว่าเราจะรู้สึกยังไง เราก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

เป็นเพื่อนกันมันก็ดีอยู่แล้วเนอะ :)

ด้วยรัก

เพื่อนสนิท