ปีหน้า อยากทำอะไรใหม่ๆบ้างไหม?
นั่นคงเป็นคำถามที่ใครหลายๆคนถูกเลือกให้ตอบ หรือ เป็นเราเองที่ตั้งคำถามนี้สู่ใครอีกหลายคน
จากคำถามนั้นทำให้ฉุกคิดขึ้นมาว่า เรายังมีอะไรที่อยากทำและควรทำอีกไหมนะ หลังจากพินิจตริตรอง นอนคิด นั่งคิด คิดระหว่างกิน คิดระหว่างปาร์ตี้ (โอโห เวอร์ซะไม่มี) ก็มีสิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นมาอย่างเงียบๆและง่ายต่อการจะโดนเพิกเฉยในความคิดอันยุ่งเหยิงและไร้ระบบของเราว่า
ปีใหม่นี้ อยากเขียน
การอยากเขียนในที่นี้แน่นอนคงไม่ใช่การเขียนวิจารณ์งาน หรือ วิทยานิพนธ์ที่แค่คิดก็ชวนเวียนหัวเอาเสียแล้วอย่างที่ต้องทำในทุกๆภาคเรียน (มีอิโมติคอนร้องไห้ไหมคะ ถ้ามีขอสักพันอันแปะตรงนี้ค่ะ)
แต่การเขียนครั้งนี้ ฉันอยากให้มันเป็น "ฉัน" ผู้ซึ่งชีวิตต้องย้ายถิ่นฐานมาเรียนต่อในดินแดนที่สุดแสนจะสุดโต่งที่เต็มเปี่ยมไปด้วยวัฒนธรรม (ที่บางครั้งก็ชวนปวดหัวได้ดีเสียเหลือเกิน)
หรือจะพูดได้อย่างง่ายๆว่า เราจะมาเขียนเล่าเรื่องราวชวนหัว (ร้อน) เราะที่ได้พบเจอ หรือและ ชีวิตการเรียน M.A. Hindi ของเราในประเทศอินเดียเท่าที่จะทำได้ เท่าที่ความขี้เกียจและงานจะอนุญาต พูดอย่างงี้คงเข้าท่ากว่าแต่จะพยายามมาเขียนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้มาลองดูกันสักตั้งเถอน๊าาาาาาาา
(ตาเป็นประกายเหมือนในมังงะ)
น่าเสียดายที่สมองพึ่งริเริ่มที่จะทำงานและอยากเขียนอะไรเยี่ยงนี้เอาในเทอมสุดท้ายหรือสี่เดือนสุดท้ายของการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่แล้ว หนำซ้ำยังมาเริ่มเขียนเอาในวันสุดท้ายของเดือนมกราอีก โห ปีใหม่สดๆร้อนๆ ซะไม่มีแม่คุณเอ๋ย แต่ไม่ว่าจะอย่างไหน อย่างไร เมื่อไหร่ ก็ฝากตัวฝากใจด้วยนะคุณ นมัสเต ฟอร์นาว จ้าาา
30/01/19
वर्धा,भारत
भदनरिन
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in